Η απειθαρχία του Κ. Μπακογιάννη στην κομματική γραμμή Μητσοτάκη για μποϊκοτάζ των αναπτυξιακών συνεδρίων, σχολιάστηκε θετικά από την κοινή γνώμη και ανέδειξε το αδιέξοδο της παρέμβασης του θείου του.

Στη χώρα που θεωρεί υπέρβαση να συζητά ένας περιφερειάρχης το παραγωγικό μοντέλο της περιοχής του με τον πρωθυπουργό, προφανώς έχει χαθεί το μέτρο.  Αντίθετα, θεωρείται φυσιολογικό ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είναι γιος πρώην πρωθυπουργού, η αδερφή του οποίου διεκδίκησε την αρχηγία στην προηγούμενη διαδοχή ενώ ως δελφίνος να προβάλλει ο γιος της τελευταίας, εγγονός του πρώην πρωθυπουργού και ανιψιός του σημερινού αρχηγού!

Ο Μπακογιάννης χτίζει προσεκτικά το κεντρώο προφίλ του προκειμένου να διεκδικήσει το Δήμο της Αθήνας. Οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι ο προθάλαμος των συντηρητικών ηγετών που φιλοδοξούν να γίνουν Πρωθυπουργοί, όπως ακριβώς έκανε πρόσφατα η μητέρα του… Το αντίπαλο δέος στη ΝΔ είναι μάλλον ένας Καραμανλής, που κάποιοι προετοιμάζουν να είναι ο τρίτος με αυτό το επώνυμο που θα αναλάβει πρωθυπουργός.

Ό,τι συνέβη με τους Παπανδρέου στον απέναντι «Οίκο», με τον Γιώργο ακόμη στο προσκήνιο και την κόρη του Γεννηματά στην ηγεσία ενός κόμματος που παραπαίει- ακριβώς και εξαιτίας της κληρονομημένης ηγεσίας.

Την ώρα που η Βουλή είναι –ακόμη- γεμάτη από παιδιά, ανίψια και εγγόνια πολιτικών της μεταπολεμικής περιόδου. Είναι σαν να ζούμε σε εποχές βασιλείας του 17ου ή του 18ου αιώνα, με τους διάφορους οίκους να  διεκδικούν, το θρόνο με τη βοήθεια βαρόνων, λόρδων και κάθε κόμη. Τι σχέση έχει όλο αυτό με τις σύγχρονες δημοκρατίες;

Θετική η απειθαρχία του Μπακογιάννη αλλά η χώρα πρέπει να αναζητήσει τους επόμενους ηγέτες της στην κοινωνία και όχι σε “τζάκια” και “προφίλ” που φτιάχνουν διαφημιστές.  Αυτή η «αριστοκρατία» οδήγησε τη χώρα μέχρι εδώ και η κάθε γενιά πήγε χειρότερα από την προηγούμενη. Γι’ αυτό και αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον απρόβλεπτο Τσίπρα.