Η επίθεση, ξημερώματα, στο σπίτι όπου φιλοξενείται ο 11χρονος Αφγανός μαθητής Αμίρ ήταν η τελευταία ένδειξη ότι στην κοινωνία εδραιώνεται μια επικίνδυνη ανοχή σε ρατσιστικές απόψεις και συμπεριφορές με ευθύνη αρκετών παραγόντων. 

Ο Αμίρ είναι άμοιρος, «κακότυχος», οι πόλεμοι, η ανέχεια και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή τον οδήγησαν μακριά από την πατρίδα του. Είναι «κακότυχος» επίσης γιατί η κλήρωσή του ως σημαιοφόρου στο σχολείο της Δάφνης δεν ήταν τελικά τύχη αλλά ατυχία, καθώς τον έφερε στο επίκεντρο μιας διαμάχης, που ο ίδιος ποτέ δεν επιδίωξε. Μόνο περήφανος δήλωνε που θα κρατούσε την ελληνική σημαία και ευτυχισμένος που βρίσκεται εδώ. «Στην περιοχή μου έχουμε πόλεμο. Δεν μου αρέσει ο πόλεμος, εδώ είναι καλύτερα», έλεγε χαμογελώντας μια εβδομάδα πριν, όταν κληρώθηκε να είναι ο σημαιοφόρος στο σχολείο του.

Όμως ο Αμίρ είναι και άμοιρος ευθυνών. Και είναι ο μόνος. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών όσοι με τις παραλείψεις, την ανοχή και τις συμπεριφορές τους έφεραν ένα 11χρονο παιδί σε αυτή την κατάσταση: Από τον διευθυντή του σχολείου που τον απέκλεισε, αφαιρώντας του τη σημαία, τους δάσκαλους που συναίνεσαν, τους γονείς που το δικαιολόγησαν, το σχολικό -και όχι μόνο- περιβάλλον που ανέχτηκε τη διάκριση.

Πολλοί ίσως υποτίμησαν τη σοβαρότητα της υπόθεσης, ανάμεσά τους και το πολιτικό σύστημα, που αρκέστηκε σε κάποιες ανακοινώσεις. Οι πέτρες στα τζάμια στο σπίτι του Αμίρ έκαναν όμως πολύ «θόρυβο», καταδεικνύωντας, τη ριζωμένη, σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αντίληψη της περιθωριοποίησης και διάκρισης του «διαφορετικού», τόσο στην εκπαίδευση όσο και την κοινωνία. 

Γιατί, ρατσισμός δεν είναι μόνο οι νεοναζιστικές απόψεις και οι δολοφονικές πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Ρατσισμός είναι και αυτές οι ανεύθυνες συμπεριφορές, που ανοίγουν ένα κύκλο βίας και μίσους με απρόβλεπτη συνέχεια και ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχή ενός 11χρονου. Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για ένα «μεμονωμένο περιστατικό». Υπάρχουν και άλλοι Αμίρ. Και είναι πολλές οι ευθύνες των «ανεύθυνων» του «κυριλέ ρατσισμού», που οδήγησε στην επίθεση στο σπίτι του… άμοιρου Αμίρ.