Ήταν όλοι τους εκεί: παπάδες, γραφικοί καρνάβαλοι ντυμένοι Μέγας Αλέξανδρος, πολιτικάντηδες και κάθε λογιών ακροδεξιοί. Δεν είναι δύσκολο να μαζέψει κανείς, με πούλμαν από όλη την Ελλάδα, μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, το πιο συντηρητικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Όταν το 25% του πληθυσμού πιστεύει ότι μας ψεκάζουν, είναι αναμενόμενο κάποιοι να πιστεύουν ότι ο -ανύπαρκτος- στρατός των Σκοπίων θα καταλάβει την Θεσσαλονίκη, ειδικά μάλιστα αν το όνομα της γειτονικής δημοκρατίας περιέχει τη λέξη Μακεδονία.

Ούτε προκαλεί καμία ιδιαίτερη έκπληξη η παρέλαση των ακροδεξιών δημαγωγών και των καιροσκόπων πολιτικών που ψάχνουν για ψηφοφόρους, από τον μητροπολίτη της Θεσσαλονίκης και τους βουλευτές της ΝΔ, μέχρι τον Κασιδιάρη και την Καιλή. Το πολιτικό ενδιαφέρον του χθεσινού συλλαλητήριου στη Θεσσαλονίκη είναι ότι για πρώτη φορά η ακροδεξιά κάνει τη δική της πρόβα τζενεράλε. Οι ομιλητές εξέπεμψαν ένα εκρηκτικό μίγμα συνωμοσιολογίας  χυδαιολογίας, μιλιταρισμού και  πατριδοκαπηλίας, που θύμισε, για πρώτη φορά, ανάλογες συγκεντρώσεις της  ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Μέχρι και τάγματα εφόδου υπήρχαν. Αλλά καθώς δεν υπάρχουν πλέον πολλοί Εβραίοι στη Θεσσαλονίκη, για να ξεθυμάνουν έκαψαν το κτίριο μιας κατάληψης και βεβήλωσαν με συνθήματα της Χρυσής Αυγής το μνημείο του Ολοκαυτώματος.  

Βέβαια η συντεταγμένη εμφάνιση της ακροδεξιάς,  με έναν μισαλλόδοξο απόστρατο να προαλείφεται για αρχηγός της​, αποτελεί μια επικίνδυνη εξέλιξη για τη δημοκρατία. Ειδικά για την ΝΔ που αν μεν διαχωρίσει τη θέση της, συναινώντας σε μια συμβιβαστική λύση, κινδυνεύει να δει στα δεξιά της την εμφάνιση​ μιας «σοβαρής» Χρυσής Αυγής. Αν δε συμμετέχει καιροσκοπικά σε τέτοιους είδους συνάξεις- οι οργανωτές προανήγγειλαν και άλλες- στην ουσία ενισχύει το ακροδεξιό στρατόπεδο που την απειλεί και συγχρόνως απομακρύνεται από τον κεντρώο χώρο, απαραίτητη δεξαμενή ψηφοφόρων για να κερδίσει τις ερχόμενες εκλογές. Η ακατανόητη δήλωση του Κ. Μητσοτάκη εναντίον της κυβέρνησης, μετά το συλλαλητήριο, μαρτυρά το αδιέξοδο της Ν.Δ.

Με τον αρχηγό της να παλινωδεί συνεχώς, φαντάζει πλέον μάταιο  να ζητήσει κανείς από την αξιωματική αντιπολίτευση να αναλάβει τις ιστορικές της ευθύνες. Αντίθετα η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει ακόμη πιο αποφασιστικά, λύνοντας μια εκκρεμότητα που πλήττει τη χώρα τόσο περισσότερο όσο περνάει ο καιρός και αναβαθμίζοντας τη θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και το διεθνές της κύρος. Είναι άλλωστε μια καλή στιγμή για να μετρηθεί ο προοδευτικός χαρακτήρας και των άλλων πολιτικών δυνάμεων, από το Ποτάμι και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη μέχρι το ΚΚΕ, που ξαφνικά άρχισε και αυτό να βάζει νέους όρους σε μια ενδεχόμενη συμφωνία με την FYROM, προκειμένου να μην την ψηφίσει, αν και όταν θα έρθει στη Βουλή.