Με τόσες διαρροές προς τα φιλικά ΜΜΕ τις προηγούμενες ημέρες, η ομιλία του Κ. Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση ήταν απόλυτα προβλέψιμη και χωρίς εκπλήξεις. Έδωσε όμως ορισμένα ενδιαφέροντα δείγματα για την τακτική που θα ακολουθήσει η ΝΔ το επόμενο διάστημα αλλά και τις στρατηγικές της αντιφάσεις.

Ο πρόεδρος της ΝΔ κινήθηκε στους άξονες της «έκρηξης» των ιδιωτικών επενδύσεων, της μείωσης των φορολογικών βαρών και της περιστολής των δημόσιων δαπανών. Ιδίως οι υποσχέσεις για τη μείωση των φόρων, του ΦΠΑ και του ΕΝΦΙΑ χαϊδεύει ασφαλώς τα αυτιά της μεσαίας τάξης,  αλλά είναι αμφίβολο αν θα γίνουν πιστευτές, αφού δεν είναι κοστολογημένες και μοιάζουν με ευχολόγια.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι κριτικές αναφορές του κ. Μητσοτάκη στους «λαθρεπιβάτες του παρασιτικού καπιταλισμού», «στους επιχειρηματίες που αφήνουν τις επιχειρήσεις τους να χρεοκοπούν, έχουν τα χρήματά τους στην Ελβετία, κάνουν βόλτες με σκάφη στο Αιγαίο», στην «επιχειρηματικότητα που λειτουργεί βασιζόμενη σε προνομιακές σχέσεις με τις τράπεζες, στη φοροδιαφυγή και στην μαύρη εργασία, δεν σέβεται το περιβάλλον και δεν στηρίζει τους εργαζόμενους»: πρόκειται σαφώς για προσπάθεια αμφισβήτησης του μονοπωλίου του ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη κατά της διαφθοράς και καλλιέργειας ενός φιλολαϊκού προφίλ της ΝΔ.

Το πρόβλημα με τον κ. Μητσοτάκη είναι ότι τόσο το προσωπικό του προφίλ όσο και  αυτό των ακροδεξιών που δίνουν μέχρι σήμερα τον τόνο στη ΝΔ, κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την προσέλκυση των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων που υποστηρίζουν τη κυβέρνηση και το «κλέψιμο» του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, η στροφή του τελευταίου προς τις επενδύσεις και την επιχειρηματικότητα συνεχίζει να παραμένει ένα στρατηγικό πρόβλημα για τη ΝΔ. Οι συνεχείς διαμαρτυρίες για το «κλέψιμο » του προγράμματος της από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνιστούν σοβαρή πολιτική στρατηγική.

Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να δώσει ρεαλιστική χροιά στις υποσχέσεις του, ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε χθες ότι, σε αντίθεση με τον Α. Τσίπρα, θα πείσει τους δανειστές για  μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αλλά μετά από τόσες περιπέτειες ατυχών διαπραγματεύσεων, ελάχιστοι Έλληνες πολίτες ότι ο κυνισμός των δανειστών μπορεί να ανατραπεί με επιχειρήματα και προσωπικές σχέσεις. Όταν μάλιστα ακόμη και στο Βερολίνο πιστεύουν ότι ο κ. Μητσοτάκης ανήκει στη  οικογενειοκρατούμεν, διαφθαρμένη ελίτ, που ναυάγησε τη χώρα.