Οι προκλητικές απαιτήσεις των χωρών του Βίζενγκραντ  για την  υποδοχή προσφύγων δεν κινούνται απλώς σε απάνθρωπη λογική αλλά πιστοποιούν τη συνολική επίδειξη κυνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη διαχείριση των πολεμικών συρράξεων και των προσφυγικών ροών  από τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Προφανώς δεν έχει συμβεί κάποια συγκλονιστική αλλαγή ισορροπιών ώστε 5 ανατολικές χώρες να επιβάλουν πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά η στάση Γερμανίας και Γαλλίας στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής μεταφράζεται σε ανοχή.  Είναι ξεκάθαρο ότι  οι ισχυροί έχουν τον τρόπο να επιβάλουν τις αποφάσεις της Ε.Ε., όπως έχουν αποδείξει στην επιβολή δημοσιονομικών κανόνων και πολιτικών της λιτότητας. Για αυτό και δεν επιβάλλεται καμία κύρωση σε αντίθεση με τις οικονομικές συμφωνίες που εφαρμόζονται δια πυρός και σιδήρου με πρόστιμα και κυρώσεις.

Οι κακές σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία και η έλλειψη χρηματοδότησης, καθιστούν ακόμη και την κακή συμφωνία για τη διαχείριση των ροών προβληματική  με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται τα φαινόμενα εγκλωβισμού δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στα ελληνικά νησιά όπως αντίστοιχο και μεγαλύτερο βάρος υποδέχεται η Ιταλία.

Είναι απόλυτη ανάγκη για την ίδια τη συνοχή της Ευρώπης τους κανόνες που τη διέπουν, εκτός από τη δημοσιονομική πειθαρχία να υπάρχει η πολιτική πειθαρχία και ο σεβασμός της στοιχειώδους αλληλεγγύης,  ως θεμελιώδους αξίας της Ε.Ε.. Είναι προφανές ότι το προσφυγικό δοκιμάζει το μέλλον της Ευρώπης ως κυρίαρχη πολιτική ρητορική, όπως απέδειξε και η πρόσφατη είσοδος στην αυστριακή κυβέρνηση των ακροδεξιών.

Αλλά αυτή η Ευρώπη, χωρίς αξίες και αλληλεγγύη, δεν πάει πουθενά.