Που να ήξεραν οι συντάκτες του γαλλικού περιοδικού Elle πόση απήχηση στους αναγνώστες και στα φόρουμ στο διαδίκτυο θα είχε η έρευνα για τις νέες τάσεις στην αποτρίχωση του μπικίνι. Το αφιέρωμα οκτώ σελίδων, με φωτογραφίες νέων γυναικών γυμνών από τη μέση και κάτω, παρέδιδε μαθήματα για την «ορθή καλλιέργεια του μυστικού κήπου σου». Μαθαίνουμε λοιπόν, ότι η κυρίαρχη τάση είναι η «μερική αποτρίχωση» ενώ αισθητικοί δηλώνουν ότι υπάρχει «αύξηση των ολικών αποτριχώσεων».

Προσωπική επιλογή ή επιταγή της μόδας και της διαφήμισης; Θέμα υγιεινής ή επιβολή συνειδητή ή μη του πορνό και των επαγγελματιών του οι οποίοι εμφανίζονται τελείως άτριχοι στο ίντερνετ; Υποταγή στις αντρικές εντολές ή απλώς επιθυμία να αισθανόμαστε άνετα μέσα στο σώμα μας χωρίς τρίχες;

Στο σάιτ του περιοδικού, ξέσπασαν διαφωνίες ανάμεσα σε αυτές που υπερασπίζονταν το δικαίωμα των γυναικών να εκθέτουν ολόκληρο το σώμα τους και και στις οπαδούς της μερικής αποτρίχωσης. Η δημοσιογράφος Stéphane Rose, συγγραφέας του λευκώματος Le Procès du poil (La Musardine, εκδίδεται τον Απρίλιο), ασκεί κριτική στην στάση του γυναικείου τύπου που από τη μία διακηρύσσει το δικαίωμα των γυναικών στην ελεύθερη επιλογή ενώ από την άλλη τις ωθεί να χρησιμοποιούν μεθόδους για να αποτριχώνονται.

Η μόδα εξάλειψης της τριχοφυΐας προέρχεται σύμφωνα με την ίδια από τα αμερικανικά πορνό των οποίων οι αστέρες είναι οπαδοί της άριστης σωματικής φόρμας. Ήδη ο Jean-Luc Godard, στην ταινία του Μία παντρεμένη γυναίκα (1964), παρουσιάζει έναν άνδρα να συμβουλεύει την ερωμένη του να μιμηθεί τις ηθοποιούς των ιταλικών φιλμ, που δεν ξυρίζουν τις μασχάλες τους. Και η γυναίκα του απαντά: «Προτιμώ τα αμερικανικά φιλμ, τα γυρισμένα στο Χόλιγουντ».

Φεύγοντας για γυρίσματα στην Αμερική, οι ευρωπαίες πορνοστάρ επιστρέφουν με την νέα εικόνα τους, όπως αφηγείται η Stéphane Rose : “ψεύτικα ασύμμετρα νύχια, πρόσθετα στήθη από σιλικόνη, ηβική χώρα χωρίς τρίχες. Πλέον δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Στα πορνογραφικά σάιτ, υπάρχει ειδική κατηγοριοποίηση «τριχωτό αιδοίο», σαν να επρόκειτο για παρέκκλιση, για διατροφική φαντασίωση. Αυτό λέγεται πλήρης αντιστροφή».

Η Stéphane Rose ρώτησε πολλούς αισθητικούς, σύμφωνα με τους οποίους τα τρία τέταρτα των γυναικών που αποτριχώνονται πλήρως στην ευαίσθητη περιοχή είναι ηλικίας 18 έως 25 ετών. «Υποτάσσονται πλήρως στα γούστα των ανδρών (…), σε στήλη που διατηρούσα σε νεανικό περιοδικό, οι κοπέλες θεωρούσαν ότι η τρίχα είναι βρόμικη, δεν είναι φυσιολογικό αυτό», σχολιάζει.

Είναι σύνηθες, άνδρες κάτω από 25 ετών να μην είχαν ποτέ σχέσεις με γυναίκες που δεν έχουν αποτριχωθεί. Άλλωστε, η εικόνα των τριχωτών μασχαλών της Laetitia Casta στο φιλμ του Pascal Thomas, Το Μεγάλο Διαμέρισμα (2007), είχε προκαλέσει ένα είδος συγκίνησης. Η ηθοποιός υπερασπίστηκε την προσωπική της επιλογή, λέγοντας ότι «οι τρίχες είναι πολύ ερωτικές».

Έτσι σκέφτονταν και οι μεγάλοι συγγραφείς του παρελθόντος. «Όταν η Νανά σήκωνε τα χέρια της, βλέπαμε στα φώτα της ράμπας τις χρυσαφένιες τρίχες της μασχάλης της», έγραφε ο Ζολά. Σήμερα το σώμα πρέπει να είναι ομογενοποιημένο, υγιεινό και νέο. Ως αντίδραση, το παγκόσμιο κίνημα για την λιβιδινική οικολογία (MIEL), στο σάιτ του προτείνει την επιστροφή στο φυσικό. «Η αποτρίχωση θέτει συμβολικά τη γυναίκα σε κατώτερη θέση και της αφαιρεί τον ερωτισμό, επειδή οι τρίχες, που εμφανίζονται στην εφηβεία είναι σημάδι σεξουαλικής ωρίμανσης (…). Επίσης, η αποτρίχωση και η αφαίρεση των οσμών καταργούν τις φερορμόνες (την οσφρητική πλευρά του ερωτισμού).»

Η καλλιτέχνης Mordoj, φορώντας ένα ψεύτικο μούσι πρότεινε ένα θέαμα με τον τίτλο ”Ελεγεία των τριχών” στο Παρίσι. Ενώ ο κριτικός κινηματογράφου Gérard Lenne,στο περιοδικό Sexologie, γράφει «Δεν είναι μόνο το γυναικείο αιδοίο που χρειάζεται υπόστήριξη. Όλη η εποχή μας απεχθάνεται την τριχοφυϊα, ίσως ως αντίδραση στον χίπικο αέρα, που κυρίως διαδόθηκε από το 1967 έως το 1974. Θυμόμαστε αυτόν τον θρίαμβο των μακριών μαλλιών (…), σημάδι αφθονίας που έβρισκε την συμπλήρωσή του στο άνετο, γενναιόδωρο ντύσιμο. Και αυτοί που ξεγυμνώνονταν στο Woodstock έδειχναν αβίαστα ότι είχαν διατηρήσει όλες τους τις τρίχες!».

Οι εταιρείες μάχονται για να διατηρήσουν ζωντανή την κουλτούρα του λείου σώματος: κρέμες, λέιζερ, κεριά, κλωστές κλπ. Σύμφωνα με την Wall Street Journal, μόνο το 2008, η παγκόσμια βιομηχανία της αποτρίχωσης κέρδισε 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Πηγή: LE MONDE