Στην εφημερίδα Handelsblatt δημοσιεύεται ρεπορτάζ  με τίτλο «Τα παιχνίδια εξουσίας του Λίντνερ» και υπότιτλο «Το FDP θέλει να οικοδομήσει μια επιτροπή (κυβερνητικού) συνασπισμού σε ενός είδους σκιώδη κυβέρνηση με τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων και των κομμάτων. Σε αυτή την περίπτωση ο Σόιμπλε θα μπορούσε να παραμείνει Υπουργός Οικονομικών- εφόσον βέβαια δεν γίνει Πρόεδρος του κοινοβουλίου».

Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα, με βάση τις πληροφορίες της εφημερίδας, σύμφωνα με σχέδιο του Κρίστιαν Λίντνερ  και της ηγετικής ομάδας του, το κόμμα και η κοινοβουλευτική του ομάδα πρόκειται στο μέλλον να εμπλέκονται εντονότερα στη διαχείριση πολιτικής. Οι χαμένοι ενός τέτοιου μοντέλου θα ήταν οι υπουργοί του νέου υπουργικού συμβουλίου που θα διαμορφωθεί.

Οι σκέψεις του Λίντνερ  επικεντρώνονται κυρίως στο πώς θα υπάρχει στο μέλλον η δυνατότητα να συνδιαλέγεται με την Καγκελαρία επί ίσοις όροις. Η συντριβή των Φιλελευθέρων από την περίοδο της συγκυβέρνησης Ένωσης και FDP μοιάζει ακόμη πολύ κοντινή. Και ναι μεν ο Λίντνερ πριν τις εκλογές είχε εμμέσως αξιώσει για τον ίδιο το Υπουργείο Οικονομικών, όμως τώρα οι διαμορφωτές στρατηγικής του FDP φαίνεται να θεωρούν ως ακόμη πιο ενδιαφέρουσα προοπτική το να μη συμμετάσχει ο Λίντνερ στο νέο υπουργικό σχήμα, αλλά το να οικοδομηθεί η προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας σε νέο πυρήνα εξουσίας.

Μοχλός για την αύξηση της επιρροής θα ήταν η δημιουργία μιας διαρκούς επιτροπής κυβερνητικού συνασπισμού, στην οποία θα μετέχουν μόνον οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων και των κομμάτων. Η σκέψη είναι το όργανο αυτό να συνεδριάζει πριν τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, οπότε, υπ’ αυτή την έννοια, οι υπουργοί θα λειτουργούσαν περισσότερο ως δορυφόροι γύρω από το νέο όργανο. Ένα τέτοιο σχήμα θα ήταν προς το συμφέρον και των CSU και Πρασίνων, καθώς έτσι θα αύξανε και η δική τους επιρροή στην κυβέρνηση. Μόνον η Καγκελάριος δε θα χαιρόταν μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, καθώς η ίδια προτιμά το υπάρχον μάλλον προεδροκεντρικό κυβερνητικό στιλ.