Θα περίμενε κανείς ότι το ναι στο Βrexit θα λειτουργούσε σαν σήμα κινδύνου για μια Ευρωπαική Ενωση που παραπαίει. Αλλά επί βασιλείας Σόιμπλε συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Πορτογαλία και Ισπανία απειλούνται με κυρώσεις και νέες τρόικες, ενώ στα παρασκήνια γίνονται κινήσεις για αναπλήρωση ηγετικών στελεχών με πολιτικούς πιο δεξιούς και νομιμόφρονες προς το Βερολίνο.

Είναι πρώτα από όλα το κεφάλι Γιούνκερ που επιδιώκεται να πέσει. Ο Ζαν Κλοντ κατηγορείται ότι μετέτρεψε την προεδρία της Κομισιόν σε πόστο πολιτικό, αντίθετα με τον τεχνοκρατικό ρόλο στον οποίο ήθελε να τη περιορίσει το Βερολίνο. Στη περίπτωση του Grexit βρέθηκε απέναντι από τον Σόιμπλε, στη κρίση των προσφύγων υπεράσπισε την αρχή της αλληλεγγύης και της κατανομής των προσφύγων σε όλες τις χώρες. Στο θέμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας τάχθηκε υπέρ της «έξυπνης» εφαρμογής των συμφωνιών, αφήνοντας κάποιο χώρο στη Γαλλία, την Ιταλία και τις χώρες της Ιβηρικής. Ακόμη και το «πακέτο Γιούνκερ» των 315 δις, αν και βασικά στηριγμένο στα ήδη υπάρχοντα κονδύλια, επεδίωκε να τονίσει την ανάγκη αναπτυξιακών μέτρων για την οικονομία της ευρωζώνης, σε βάρος της αυστηρής λιτότητας.

Αυτές οι διαφοροποιήσεις και πρωτοβουλίες ενοχλούν το Βερολίνο συνηθισμένο πλέον να παίρνει μόνο του όλες τις αποφάσεις. Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετές εβδομάδες τις εχθροπραξίες παρουσιάζοντας τον Γιούνκερ ως ασθενή ή και αλκοολικό. Η πολωνική κυβέρνηση δεν του συγχωρεί τις παρεμβάσεις της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου, όταν παραβίασε το Σύνταγμα. Στο παιχνίδι έχουν μπει και οι κάθε λογής γερμανικοί δορυφόροι. Στην Τσεχία μέχρι τον Πολωνία ζητούν τη παραίτηση του λόγω των ποσοστώσεων στο προσφυγικό. Στους διαδρόμους των Βρυξελλών ακούγεται το όνομα του Φρανς Τίμερμανς, ως πιθανού αντικαταστάτη. Ο Ολλανδός αντιπρόεδρος της Κομισιόν θεωρείται περισσότερο φιλικά προσκείμενος προς το Βερολίνο.

Ύστερα είναι η περίπτωση Μάρτιν Σουλτς. Σύμφωνα με την συμφωνία ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα της Ευρωβουλής, που έγινε μετά τις εκλογές του 2014, ο σοσιαλιστής πρόεδρος της ευρωβουλής θα πρέπει να παραδώσει τη θέση του στο τέλος του Δεκέμβρη του 2016, σε ένα στέλεχος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Όμως για να αποφύγει να μετατραπεί σε απλό ευρωβουλευτή ή να γυρίσει στην πολιτική ζωή της Γερμανίας όπου ακόμη κυριαρχεί η Μέρκελ, ο Σουλτς θέλει να κρατήσει τη προεδρία και για το δεύτερο μέρος της θητείας του.

Σύμμαχος του, ο Γιούνκερ. Παρότι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο πρόεδρος της Κομισιον τάχθηκε υπέρ της παραμονής του Σουλτς, σε μια κοινή συνέντευξη των 2 στο Spiegel, στην οποία δήλωσαν ότι η αγάπη μεταξύ τους είναι πραγματική, και όχι σαν αυτή με τον Α.Τσίπρα που είναι «χρηστική». Όμως η παρέμβαση Γιούνκερ εξόργισε ακόμη περισσότερο τους συναδέλφους του μέσα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ιδίως αυτούς που προαλείφονται για αντικαταστάτες του Σουλτς.

«Δεν είναι ο πρόεδρος της Κομισιόν που εκλέγει τον πρόεδρο της Βουλής, αλλά η Βουλή που εκλέγει τον πρόεδρο της Κομισιόν», δήλωσε ο Γάλλος Αλαίν Λαμασούρ, επικεφαλής της γαλλικής αντιπροσωπείας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και υποψήφιος για τη προεδρία της Βουλής. Εξοργισμένα με τον Γιούνκερ και τα ανοίγματα του προς τους Σοσιαλιστές, άλλα στελέχη των συντηρητικών συζητούσαν τη συλλογή υπογραφών για τη κατάθεση πρότασης μομφής εναντίον του.

Πάντως ο κανονισμός του Κοινοβουλίου δεν δίνει τη δυνατότητα καθαίρεσης του προέδρου της Κομισιόν από τους ευρωβουλευτές και η τύχη του Γιούνκερ θα εξαρτηθεί μάλλον από τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην ευρωζώνη. Επικαλούμενη τη κρίσιμη κατάσταση μετά το Βrexit και τη δυσφορία των πολιτών, η Κομισιόν του Γιούνκερ δεν σκέπτεται να πάρει παρά συμβολικά μέτρα εναντίον της Μαδρίτης και της Λισσαβόνας. Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι σε αυτό θα συμφωνήσει το μαντρόσκυλο της τήρησης των κανόνων και της πειθαρχίας.