Οι βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ είδαν τα ποσοστά τους να μειώνονται, εξαιτίας των μνημονίων, ενώ ο κυβερνητικός συνασπισμός ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ έχασε την πλειοψηφία και πλέον αναζητά διεύρυνση συμμαχιών μέσα από τη νέα οκτακομματική βουλή. Μεγάλη συζήτηση ωστόσο έχει προκαλέσει και ένα ακόμη γεγονός, που ήρθε να επιβεβαιώσει τις ανησυχίες που εκφράζονταν εδώ και καιρό: Η είσοδος στη Βουλή του ΕΛΑΜ… της κυπριακής Χρυσής Αυγής.

Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ) συγκέντρωσε 3,71% εξασφαλίζοντας 2 έδρες. Ο φύρερ της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος δεν κρατήθηκε και αναφέρθηκε στο «αδελφό κόμμα» και την επιτυχία του από το βήμα της Βουλής. Εξάλλου ήταν οι Έλληνες νεοναζί που δίδαξαν τις πρακτικές τους στους ΕΛΑΜιτες, οι οποίοι με τη σειρά τους τις ακολούθησαν πιστά. Ο Χρίστος Χρίστου, αρχηγός του ΕΛΑΜ και πρώην μέλος του πολιτικού συμβουλίου της Χρυσής Αυγής, αναρριχήθηκε στην ηγεσία των νεοναζί το 2011 ύστερα από πρωτοβουλία του Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ιδιοκτήτης πιτσαρίας που δηλώνει «ακτινολόγος», ο Χρίστος Χρίστου διέμενε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα και ως ενεργό μέλος της Χρυσής Αυγής πόζαρε συχνά δίπλα στα ηγετικά στελέχη της νεοναζιστικής οργάνωσης, όπως τους Κασιδιάρη, Παπά και Παναγιώταρο.

Διαβάστε επίσης: ΕΛΑΜ: Η Χρυσή Αυγή της Κύπρου

Στην ουσία πρόκειται για ένα παράρτημα της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο. Αυτή ήταν άλλωστε και η αρχική του ονομασία: «Χρυσή Αυγή (Παράρτημα Κύπρου)». Όμως η ονομασία δεν έγινε δεκτή από το υπουργείο εσωτερικών και την άλλαξε σε ΕΛΑΜ. Το ΕΛΑΜ ακολούθησε τις τακτικές και τις μεθόδους των χρυσαυγιτών. Ναζιστικές φιέστες και συσσίτια μόνο για Κύπριους, στρατιωτική πειθαρχία και ασκήσεις, επιθέσεις κατά μεταναστών, αντιφασιστών και πολιτικών, τραμπουκισμοί και εθνικιστική προπαγάνδα.

Ήταν το 2013 όταν ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού είχε παραδώσει στον υπουργείο Δικαιοσύνης υλικό που αποδείκνυε την παράνομη δράση μελών ακροδεξιών ομάδων και τη σχέση τους με το ΕΛΑΜ και τη Χρυσή Αυγή. Ο Γενικός Εισαγγελέας της Κύπρου διαπίστωσε ότι οι δραστηριότητες του ΕΛΑΜ αποτελούν μεν ποινικά αδικήματα, αλλά επειδή η νομοθεσία για αυτά ήταν νέα δεν προχώρησε σε ποινικές διώξεις.

Το 2011 το ΕΛΑΜ δεν είχε καταφέρει να μπει στην κυπριακή Βουλή, συγκεντρώνοντας μόλις το 1,08% των ψήφων. Όμως πέντε χρόνια αργότερα, ο στόχος επετεύχθη, καθώς είδε το ποσοστό του να τριπλασιάζεται. Αν και συγκέντρωσε το χαμηλότερο ποσοστό από τα οκτώ κόμματα, μόλις 0,1% πάνω από το όριο, το ΕΛΑΜ για πρώτη φορά θα έχει δύο εκπροσώπους στο κυπριακό κοινοβούλιο.

Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στήθηκε στα γραφεία του ΕΛΑΜ στη Λευκωσία ένα ακροδεξιό πανηγύρι, αντίστοιχο με αυτά της Χρυσής Αυγής. Εξετάζοντας κάθε πτυχή του ΕΛΑΜ από την εμφάνισή των μελών του στις συγκεντρώσεις (κράνη, στρατιωτικά παντελόνια, μαύρες μπλούζες, στρατιωτική ιεραρχία και στοίχιση και παραγγέλματα) μέχρι τα συνθήματα και τις θέσεις, μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί εύκολα πως πρόκειται για μια «θυγατρική» της ελληνικής νεοναζιστικής οργάνωσης.

«Μακριά από ρηχούς «πατριωτισμούς» και θολούς ορισμούς του Εθνικισμού, ορθώνεται ο δικός μας Λαϊκός Εθνικισμός, σαφής, καθαρός, φωτίζοντας τον ανηφορικό δρόμο που έχουμε να ανέβουμε με δύο μόνο λέξεις: Αίμα και Τιμή. Δύο φάροι φωτός, οι οποίοι επάγουν και συνεπάγουν, μια ολόκληρη Στάση Ζωής», υποστηρίζει το ΕΛΑΜ. «Ο κοινός μας Αγώνας, οι κοινοί κίνδυνοι, τα κοινά Ιδανικά, και το κυριότερο το κοινό Αίμα, μας συνδέουν περισσότερο από κάθε άλλο. Ανάμεσα στους Συναγωνιστές αναπτύσσεται ένας κοινός δεσμός πιο δυνατός από κάθε άλλον”. Βασικός σκοπός της ζωής των εθνικιστών είναι η φυλή και το έθνος».

Όσο για την ιεραρχική δομή της κοινωνίας που οραματίζεται το ΕΛΑΜ: «Κάθε Αγώνας θέλει τον Αρχηγό του. Αυτός είναι ο υπεύθυνος του σκοπού για την διεξαγωγή του. Για να πάει μπροστά ο Αγώνας, πρέπει όσοι δέχονται διαταγές να τις εκτελούν τυφλά και χωρίς συζήτηση. Μόνο έτσι θα γίνουν μεγάλα έργα».