Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου μίλησε στην πορτογαλική εφημερίδα Observador για τη Σύνοδο των «7» στην Αθήνα, τη Προοδευτική Συμμαχία αριστεράς-σοσιαλιστών και Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο και την τακτική της αριστεράς για να ανατραπεί η λιτότητα στην Ευρώπη.

Διαβάστε επίσης: Η κοινή Διακήρυξη του Νότου για την «άλλη Ευρώπη»

Η συνέντευξη:

Η Προοδευτική συμμαχία διερευνά τα σημεία σύγκλισης μεταξύ των αριστερών κομμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και μεταξύ των αριστερών κομμάτων και της κοινωνίας των πολιτών (ΜΚΟ, κλπ). Πόσο πιθανή είναι μια εναλλακτική αριστερής πλειοψηφίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Και για να κάνετε τι, συγκεκριμένα;

Οι τωρινές πλειοψηφίες τόσο στην Ευρωβουλή όσο και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχουν πλήρως αποτύχει: σκληρές πολιτικές λιτότητας που καταστρέφουν τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη υπέρ μιας ολιγαρχίας, άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την ήπειρο.

Μια αριστερή πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να μοιάζει δύσκολος στόχος για να επιτευχθεί στο εγγύς μέλλον, αλλά η Προοδευτική Συμμαχία είναι η απόδειξη ότι μπορεί να βρεθεί κοινό έδαφος στο εσωτερικό του ΕΚ από εκείνους που μοιράζονται τις ίδιες θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης στη βάση των οποίων ιδρύθηκε η Ε.Ε.. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η πρώτη δημόσια εκδήλωση μας επικεντρώθηκε στις δύο διατλαντικές συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων ΤΤΙΡ και CETA που θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία, τα κεκτημένα και την ποιότητα ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Η εκδήλωση αυτή είχε μεγάλη επιτυχία και προσέλκυσε μεγάλη διεθνή προσοχή. Θα συνεχίσουμε με πολλές άλλες ενέργειες προκειμένου να προωθήσουμε τα αιτήματά μας.
 
Είναι η «εμπειρία του πορτογαλικού κοινοβουλίου», δηλαδή μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης που υποστηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και το Μπλοκ της Αριστεράς ένα παράδειγμα που πρέπει να ακολουθηθεί στο ΕΚ;
 
Μερικοί πιστεύουν ότι η Ευρωβουλή δεν έχει ουσιαστική δύναμη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση, επειδή τα δύο μεγαλύτερα σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματα είναι στην ίδια βάρκα. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, στη Γερμανία για παράδειγμα, συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες διαμορφώνουν μαζί μια φιλο-ολιγαρχική ατζέντα, επιβάλλοντας λιτότητα και νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Ευρώπη.

Η συμμαχία των σοσιαλδημοκρατών και της αριστεράς είναι η λύση στο πρόβλημα, που καταστρέφει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για το λόγο αυτό, η πορτογαλική εμπειρία είναι πολύ σημαντική. Επίσης δείχνει πόσο ώριμη είναι παντού, ιδιαίτερα στη νότια Ευρώπη, η ανάγκη για την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας, δημιουργώντας ευρείες συμμαχίες.
 
Ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός είχε συναντήσεις με σοσιαλιστές ηγέτες. Έχει επίσης συμμετάσχει σε συναντήσεις με προοδευτικούς ηγέτες. Πόσο σημαντική είναι η εμβάθυνση των σχέσεων των αριστερών εθνικών ηγετών;
 
Είναι εξαιρετικά σημαντική. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για πρώτη φορά με τo αίτημα να θέσει τέλος στην επιβεβλημένη λιτότητα που μαστίζει τον ελληνικό λαό. Αυτό ήταν ένα απολύτως νόμιμο και δίκαιο αίτημα. Αλλά ήταν μόνος εναντίον πάρα πολλών και στο τέλος αναγκάστηκε να κάνει πολύ σοβαρούς συμβιβασμούς. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συμμάχους εκείνη την εποχή σε κυβερνητικό επίπεδο, κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει ποια θα ήταν η έκβαση των διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ.

Ωστόσο, κάποια διδάγματα μπόρεσαν να αντληθούν. Τα αριστερά κόμματα έμαθαν από την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Πορτογαλία η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει, σωστά, μια τακτική πιο προσεκτική, αποφεύγοντας την άμεση αντιπαράθεση με υπέρτερες δυνάμεις. Και ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να δημιουργήσει ευρύτερες συμμαχίες με τη συμμετοχή του σε συναντήσεις με προοδευτικούς ηγέτες ή με τη διοργάνωση σημαντικών συναντήσεων, όπως η σύνοδος κορυφής των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου. Πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης που στοχεύει επίσης στην ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των χωρών αυτών που υπέφεραν περισσότερο από την πολιτική της λιτότητας και της ύφεσης. Θα έπρεπε η σύνοδος αυτή να είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα όταν ξέσπασε η κρίση και οι χώρες του Νότου κατηγορήθηκαν, κακώς, για τα πάντα και τιμωρήθηκαν. Αλλά καλύτερα τώρα παρά ποτέ.