Όσο και αν φαίνεται αντιφατικό, αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν, ενώ αυτοσυστήνεται ως δημοκράτης, την ίδια στιγμή υιοθετεί την ατζέντα του ακροδεξιού κόμματος Jobbik τόσο σε επίπεδο θεματολογίας όσο και ιδεών. Με την ανοχή πάντα των Βρυξελλών. Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς

Ads

Δεν είναι να απορεί κανείς που είναι ,τουλάχιστον, απογοητευμένοι οι εξτρεμιστές οπαδοί του ακροδεξιού Jobbik, το οποίο αν και μετά βίας απέσπασε το 17% των ψήφων στις εκλογές του 2010, εντούτοις αποτελεί «πηγή» έμπνευσης για τους αντιπάλους τους από το κόμμα Fidesz (Συμμαχία Νέων Δημοκρατών) του οποίου ηγείται ο Ορμπάν.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, σχετίζεται με τις δηλώσεις του Ούγγρου μαέστρου Ádám Medveczky, ο οποίος αποτελεί και μέλος της φιλοκυβερνητικής Ουγγρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Ο Medveczky υποστήριξε, αναφερόμενος σε τρείς σημαντικούς καλλιτέχνες της χώρας του, πως «Όποιος γεννιέται Ούγγρος, αλλά βλάπτει και κακολογεί τους Ούγγρους στο εξωτερικό δεν μπορεί να θεωρείται πλέον ως τέτοιος».

Στη πραγματικότητα, η Ουγγρική Ακαδημία Καλών Τεχνών, παίζει το ρόλο ενός άτυπου υπουργείου πολιτισμού, με διευρυμένες αρμοδιότητες στις πολιτιστικές πολιτικές, το οποίο όμως δεν επιδοτεί αντεθνικά έργα, στα οποία κατέταξε και αυτά των συγγραφέων, Konrád, Esterházy και Kertész.

Ο σημαντικός συγγραφέας και πολιτικός βιογράφος György Dalos αναφέρει επί του θέματος πως «Δεν υπάρχουν πλέον διακριτά όρια μεταξύ του Fidesz και του Jobbik». Μιλώντας για τη στάση του Fidesz πιστεύει πως το κυβερνών κόμμα εφαρμόζει πολλές δεξιές-εξτρεμιστικές πρακτικές όπως επί παραδείγματι:

-Η καταστροφή αγαλμάτων των κομμουνιστών που θεωρήθηκαν ως προδότες και , παρουσία πολιτικών του Fidesz, η κατασκευή αγαλμάτων του Miklós Horthy, του ακροδεξιού ηγέτη της Ουγγαρίας από το 1920 έως το 1944, ο οποίος ευθύνεται για το θάνατο 10.000 Ούγγρων Εβραίων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

-Το γεγονός πως ο νόμος για τα ΜΜΕ αναγκάζει τους δημοσιογράφους που εργάζονται στους δημόσιους οργανισμούς να προβάλουν μια εθνική ταυτότητα στις αναφορές τους.

-Ακόμα, υπό το πρόσχημα της εθνικής υπερηφάνειας η κυβέρνηση έδιωξε αξιωματούχους του ΔΝΤ το καλοκαίρι του 2010 ενώ παράλληλα εισήγαγε ένα οικονομικά αναποτελεσματικό αλλά άκρως ψηφοθηρικό σύστημα φορολόγησης, κατά το οποίο οι ξένες εταιρείες πρέπει να πληρώσουν. Με τη χρήση λαϊκίστικων και αντικαπιταλιστικών συνθημάτων η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα δανειακό μνημόνιο το 2011 το οποίο ήταν σχεδιασμένο μόνο για τους υποστηρικτές του Fidesz.

Ανοχή των Βρυξελλών

Εδώ αξίζει ωστόσο να αναφερθεί πως, πολλοί πολιτικοί στις Βρυξέλλες αποφεύγουν να σχολιάσουν ή παραγνωρίζουν το ζήτημα του ακροδεξιού εξτρεμισμού στην Ουγγαρία, αρκούμενοι σε πολιτικά ευχολόγια για την «ανάγκη επίλυσης του προβλήματος», όπως την ανέφερε πρόσφατα η Wilfried Martens, βουλευτής από το Βέλγιο και επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Ευάριθμοι μόνο Ευρωπαίοι πολιτικοί, που μοιράζονται τις κεντροδεξιές απόψεις του Ορμπάν κάνουν πιο ξεκάθαρες δηλώσεις για το θέμα. Χαρακτηριστικά, η Επίτροπος Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Viviane Reding, εξέφρασε την οργή της για τις δηλώσεις ενός εξέχοντος Ούγγρου σχολιαστή ονόματι Zsolt Bayer, ο οποίος είναι και συνιδρυτής του Fidesz αλλά και στενός φίλος του πρωθυπουργού.

Το ρατσιστικό σχόλιο αφορούσε στις υποψίες για εμπλοκή των Ρομά σε επεισόδιο κατά το οποίο μαχαιρώθηκε κάποιος την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στη περιοχή Szigethalom της Βουδαπέστης, ενώ χαρακτηριστικά γράφτηκε «Ένα σημαντικό μέρος των Ρομά είναι ακατάλληλο για συνύπαρξη. Δεν ταιριάζουν να ζουν ανάμεσα σε ανθρώπους. Αυτοί οι Ρομά είναι ζώα και συμπεριφέρονται σαν ζώα και αυτά τα ζώα δεν πρέπει να τα αφήσουμε υπάρχουν με κανένα τρόπο».

Υπό το πρόσχημα πως το σχόλιο αποτελούσε προσωπική άποψη του γράφοντος και δεν εξέφραζε τις απόψεις του Fidesz, τελικά δεν καταδικάστηκε ποτέ επίσημα από το ίδιο το κόμμα.

Στο Fidesz καταλογίζεται από πολλούς εντέλει μία σκόπιμη διγλωσσία, η οποία αφενός έχει σκοπό να προσελκύσει δεξιούς ψηφοφόρους στα πλαίσια της Ουγγαρίας και αφετέρου, τηρώντας αποστάσεις από τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, να διατηρήσει μια καλή φήμη στο εξωτερικό και να προλάβει τις όποιες αντιδράσεις από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Πηγή: Der Spiegel