Mε βασική επιδίωξη – αλλά και πρωθυπουργική εντολή – να κλείσει τάχιστα η δεύτερη αξιολόγηση – και με υπέρ πάντων στόχο τη λύση στο χρέος, η κυβέρνηση μπαίνει από σήμερα στην αρένα μιας ακόμη, δύσκολης και αμφίρροπης, μάχης με τους δανειστές.

Το πλαίσιο αυτό, καθώς και τον οδικό χάρτη της Αθήνας θέτει στη συνεδρίαση του Eurogroup ο Ευκλείδης Τσακαλώτος – έναν οδικό χάρτη που, στο ιδανικό του σενάριο και όπως τον περιέγραψε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, θέλει κλείσιμο της αξιολόγησης έως τις 5 Δεκεμβρίου, προσδιορισμό αμέσως μετά των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ τον Μάρτιο του 2017.

Το δίπολο της εφαρμογής των μέτρων για το χρέος και της πρόσβασης στο φθηνό χρήμα της ΕΚΤ αποτελεί, κατά την κυβέρνηση, και το διαβατήριο για την έξοδο στις αγορές και το πρώτο μεγάλο βήμα εξόδου από την κρίση.

Το νέο μήνυμα του Σόιμπλε

Ωστόσο, για να επιτευχθούν όλα αυτά θα πρέπει σε λιγότερο από έναν μήνα να κλείσουν εξαιρετικά θερμά ζητήματα στα εργασιακά αλλά και στο δημοσιονομικό μέτωπο και, ταυτόχρονα, να λυθεί ο γόρδιος δεσμός της συμμετοχής ή μη του ΔΝΤ στο πρόγραμμα – μια συμμετοχή, που και σήμερα ο Σόιμπλε έθεσε ως προϋπόθεση για να συνεχίσει το γερμανικό κοινοβούλιο να στηρίζει το ελληνικό πρόγραμμα.

Απέναντι, άλλωστε, στον ελληνικό οδικό χάρτη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έθεσε το δικό του τρίπτυχο προσερχόμενος στη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup: Κλείσιμο αξιολόγησης, συμμετοχή ΔΝΤ στο πρόγραμμα και εφαρμογή μόνον των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, είναι η λύση-πακέτο που βάζει στο τραπέζι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επαναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά ότι δεν συντρέχει λόγος ριζικής ελάφρυνσης του χρέους πριν ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο.

Η παγίδα του… ανέντιμου συμβιβασμού

Εδώ, ο μεγάλος κίνδυνος και η παγίδα που φοβάται η ελληνική κυβέρνηση είναι ένας ενδεχόμενος… ανέντιμος συμβιβασμός. Πρόκειται για έναν πιθανό συμβιβασμό εκατέρωθεν «εκπτώσεων» – σαν εκείνους που υπήρξαν και στο παρελθόν – μεταξύ Σόιμπλε και ΔΝΤ, που θα υπηρετεί τις εσωτερικές ανάγκες και σκοπιμότητες Βερολίνου και Ουάσιγκτον και μπορεί να εναποθέτει νέο βαρύ λογαριασμό στην Αθήνα. Ένας τέτοιος λογαριασμός, όπως επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές, θα μπορούσε να είναι μια «έκπτωση» του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά το βάθος και την έκταση της ελάφρυνσης του χρέους η οποία θα αντισταθμίζεται με πρόσθετα μέτρα για την Ελλάδα προκειμένου να αντισταθμιστεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

Κατά τις ίδιες πηγές, τέτοια προοπτική δεν συζητείται καν από την Αθήνα και, παρ’ ότι ουδείς αποκλείει νέους αιφνιδιασμούς και παγίδες από την πλευρά Σόιμπλε η ελληνική πλευρά επισημαίνει αφ’ ενός ότι στην Ευρώπη έχουν χτιστεί πλέον νέες συμμαχίες, και αφ’ ετέρου ότι η τήρηση της συμφωνίας του Μαΐου αφορά και τις δύο πλευρές.

Το δημοσιονομικό κενό

Έως ότου, πάντως, διαφανεί που θα γείρει η ισορροπία – ή η μη ισορροπία – μεταξύ Ευρώπης και ΔΝΤ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και το οικονομικό επιτελείο θα κληθούν να δώσουν μια ακόμη μάχη με τους θεσμούς στο δημοσιονομικό πεδίο και να αποκρούσουν τις εκτιμήσεις των δανειστών περί κενού 800 με 900 εκατομμυρίων ευρώ στον προϋπολογισμό του 2017.

Από αυτό το ποσό τα 400 με 500 εκατομμύρια αφορούν τους πόρους που θα χρηματοδοτήσουν το κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης και τα άλλα 400 εκατομμύρια το κενό από τις αμυντικές δαπάνες που δεν κόπηκαν τελικά.

Για να αντικρούσει αυτές τις αιτιάσεις, η ελληνική πλευρά ποντάρει στο υψηλό πλεόνασμα, που στο τέλος του περασμένου μήνα έφθασε στα 2,3 δις ευρώ, ενώ σε ό,τι αφορά τους πόρους για το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης εξετάζεται η κατάργηση διαφόρων μεμονωμένων κοινωνικών επιδομάτων.