Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις (αν επιβεβαιωθούν) αυτός θα είναι ο άνθρωπος που θα βρεθεί απέναντι στη Μαρίν Λεπέν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Ποιος είναι όμως ο Φρανσουά Φιγιόν;

Ads

Ο Φρανσουά Φιγιόν ήταν ο νικητής στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Γαλλικής Δεξιάς σφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο τον «πολιτικό θάνατο» του Νικόλα Σαρκοζί, ο οποίος περιορίστηκε στην τρίτη θέση, πίσω από τον Αλάν Ζιπέ. Ειδικότερα ο Φιγιόν συγκέντρωσε το 43,6% των ψήφων, ο Ζιπέ το 26,7% και ο Σαρκοζί το 22,9%. Με την υποστήριξη και του Σαρκοζί, ο Φιγιόν αναγνωρίζεται ήδη, πριν από την ολοκλήρωση του δεύτερου γύρου, ως ο νέος πρόεδρος του Γαλλικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Η απρόσμενη νίκη του Φιγιόν (οι δημοσκοπήσεις για άλλη μια φορά απέτυχαν να προβλέψουν το αποτέλεσμα) έχει προκαλέσει κινητικότητα στα πολιτικά στρατόπεδα. Βάσει των δημοσκοπήσεων στο δεύτερο γύρο θα μονομαχήσουν ο υποψήφιος της Δεξιάς με τη Μαρίν Λεπέν, ενώ ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος αποκλείεται από τον πρώτο γύρο.

Στην κεντροαριστερά εκτιμούν πως η επικράτηση του ακραία νεοφιλελεύθερου Φιγιόν έναντι του πιο μετριοπαθούς Ζιπέ «δεν είναι και τόσο κακή είδηση για τον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ξαναβρίσκει στο δρόμο του έναν υποψήφιο της κλασικής δεξιάς της δεκαετίας ’80, θατσεριστή και συντηρητικό σε κοινωνικά θέματα». Ο Γάλλος πρόεδρος, αν και τρίτος και καταϊδρωμένος μέχρι σήμερα στις δημοσκοπήσεις, δείχνει να αναθαρρεί.

Ads

Από την άλλη στην ακροδεξιά και το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, η οποία προηγείται σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο, φαίνεται πως η νίκη του Φιγιόν προκαλεί έναν πονοκέφαλο. Στο επιτελείο της Λεπέν είχαν προετοιμαστεί για μια σύγκρουση με τους Σαρκοζί ή Ζιπέ, ωστόσο το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ανέτρεψε τους σχεδιασμούς. Για την εφημερίδα Le Monde, η νίκη του Φιγιόν ήταν το σενάριο που δεν είχε προβλέψει η Μαρίν Λεπέν. Με το κοκτέιλ του θατσερικού φιλελευθερισμού και του συντηρητισμού σε κοινωνικά ζητήματα, ο Φιγιόν μπορεί να περιπλέξει τα πράγματα για την Λεπέν. Αναλυτές εκτιμούν πως ο Φιγιόν θα μπορούσε θεωρητικά να «μπει στα χωράφια» της ακροδεξιάς και κυρίως της «δεξιάς εκτός των τειχών», αυτού του ρεύματος που δεν ταυτίζεται ούτε με τους Ρεπουμπλικάνους, ούτε με το Εθνικό Μέτωπο.

Η εκλογή Φιγιόν όμως περιπλέκει και τις εκτιμήσεις για τη στάση των ψηφοφόρων στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Μέχρι σήμερα θεωρείτο πως μεγάλο μέρος της κεντροαριστεράς θα στήριζε τον υποψήφιο της Κεντροδεξιάς στο δεύτερο γύρο απέναντι στη Λεπέν. Τι θα συμβεί όμως τώρα που όπως επισημαίνουν πολλοί το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα του Φιγιόν είναι «κόκκινο πανί» για τους ψηφοφόρους της Αριστεράς.

Η αρσενική Θάτσερ

Ο Φρανσουά Φιγιόν, νομικός με αυστηρή Καθολική ανατροφή, μέχρι σήμερα είχε περιοριστεί σε «δεύτερους ρόλους» στην πολιτική γαλλική σκηνή. Ποτέ δεν θεωρήθηκε ένα «αστέρι» της Κεντροδεξιάς και σε καμία περίπτωση ένα ικανός πολιτικός για την προεδρία της Γαλλίας. Ο ίδιος φαινόταν πως είχε συμβιβαστεί με αυτή την εικόνα και για χρόνια βρισκόταν στη σκιά του Νικολά Σαρκοζί, στην κυβέρνηση του οποίου είχε διατελέσει πρωθυπουργός από το 2007 έως το 2012.

imageΟ Φιγιόν, πολιτικά, παρουσιάζεται ως η «αρσενική Θάτσερ» της Γαλλίας. Ενδεικτικό είναι και το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Liberation. Εξάλλου δεν έχει κρύψει ποτέ τον θαυμασμό του για τον νεοφιλελευθερισμό και την πολιτική δράση της «Σιδηράς Κυρίας». Ο Φιγιόν έχει επανειλημμένα καταφερθεί κατά του παραδοσιακού κρατικισμού στη Γαλλία δηλώνοντας υπερήφανος οπαδός των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, όπως αυτές ορίστηκαν από τη Σχολή του Σικάγο. Πρόσφατα, θέλοντας να ρίξει κάπως του τόνους, αυτοχαρακτηρίστηκε ως «πραγματιστής», ωστόσο πριν από αυτό είχε ταχθεί υπέρ της κατάργησης σχεδόν μισού εκατομμυρίου θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας, αλλά και του περιορισμού των κοινωνικών επιδομάτων, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των συνδικάτων και όχι μόνο.

Σχετικά με τα κοινωνικά ζητήματα, πρόκειται για έναν συντηρητικά πολιτικό με κεφαλαίο «Σ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Guardian. Έχοντας την υποστήριξη της Καθολικής εκκλησίας, αντιτάχθηκε σθεναρά στο γάμο των ομοφυλόφιλων και στο νόμο για την υιοθεσία, υποστηρίζοντας πως πλήττουν τις χριστιανικές αξίες της οικογένειας. Σε επιστολή του προς τους εκκλησιαστικούς ηγέτες υποσχέθηκε «να προστατεύσει το θεσμό της οικογένειας παραμένοντας πιστός στην αρχή πως ένα παιδί είναι πάντα καρπός ενός πατέρα και μιας μητέρας». Έχει περιγράψει την Γαλλική αποικιοκρατία ως μια μορφή «πολιτιστική ανταλλαγής». «Ήταν ένας τρόπος να διαδώσουμε τον πολιτισμό μας», είπε, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. 

Ο Φιγιόν είναι υπέρμαχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είχε τηρήσει σκληρή στάση για το Brexit, ζητώντας ένα «γρήγορο» διαζύγιο. Επίσης είναι υποστηρικτής μιας στροφής στην εξωτερική πολιτική με άνοιγμα προς τη Ρωσία, τασσόμενος υπέρ μιας στενότερης σχέσης με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ιδιαίτερα στο θέμα της Συρίας. Μάλιστα έχει επαινέσει στο παρελθόν τον Ρώσο Πρόεδρο για την «ψυχρό πραγματισμό του και την αποτελεσματικότητά του». Σύμφωνα με τον Φιγιόν η Δύση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη ρήξη στις σχέσεις με τη Ρωσία και είναι αυτή που θα πρέπει να επιδιώξει μια επαναπροσέγγιση. «Πιστεύω πως η Δύση έχει κάνει τεράστια λάθη στον τρόπο που αντιμετώπισε τη Ρωσία μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Έχουμε κάνει σφάλματα που οδήγησαν στις εντάσεις που γνωρίζουμε σήμερα… Εμείς προκαλέσαμε εν μέρει αυτή την κατάσταση».

Όταν ρωτήθηκε, στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας, εάν η Γαλλία θα πρέπει να συνεργαστεί με τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσαντ για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη: «Η Γαλλία θα πρέπει να συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις, δημοκρατικές ή όχι». Ο Φιγιόν έχει εκφράσει επανειλημμένα την ανησυχία του για τον «Ισλαμικό Ολοκληρωτισμό» και έχει υποστηρίξει την αφαίρεση της Γαλλικής ιθαγένειας για όσους πολίτες εμπλέκονται με την τζιχαντιστική τρομοκρατία.