Ντόναλντ Τραμπ, Ταγίπ Ερντογάν, Βλάντιμιρ Πούτιν, αντιπροσωπευτικά παραδείγματα ηγετών που θέλουν να κάνουν τη χώρα τους και πάλι κραταιά με συμπεριφορές «σκληρών» απέναντι στις γυναίκες. Εκλείπει ο φεμινισμός;

Την παρατήρηση αυτή – θέτοντας και το σχετικό ερώτημα – κάνει σε ανάλυσή της η Deutsche Welle, που σημειώνει ότι η διεθνής πολιτική σκηνή εκπέμπει «περίεργα σημάδια». 

«Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει πρόβλημα να καταφέρεται εναντίον των γυναικών, ο Βλάντιμιρ Πούτιν βρίσκεται στο απόγειο της δημοτικότητάς του και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ‘κατασκευάζει’ ένα ισχυρό προεδρικό σύστημα με στοιχεία απολυταρχικού καθεστώτος. 

» Σαν να μαζεύτηκαν δηλαδή πολλοί πολιτικοί παλιάς κοπής στην εξουσία. Και όχι μόνο αυτό. Οι πολίτες πολλών δυτικών κρατών φαίνεται να συμφωνούν με αυτές τις πολιτικές και να τις επιβραβεύουν με τη ψήφο τους» σημειώνει η DW. 

Η Σίλκε Τέμπελ, αρχισυντάκτρια του περιοδικού «Διεθνής Πολιτική» που εκδίδεται από τη Γερμανική Εταιρία Εξωτερικής Πολιτικής, μια παραδοσιακή δεξαμενή σκέψης στο Βερολίνο, θεωρεί ότι οι προαναφερθέντες ηγέτες έχουν κάτι κοινό. 

«Όλοι θέλουν να κάνουν τη χώρα τους και πάλι κραταιά και μάλιστα ανεξάρτητα από τις άλλες. Ο Πούτιν θέλει να κάνει τη Ρωσία και πάλι παγκόσμια δύναμη, ο Τραμπ επίσης, η Μαρίν Λεπέν, που ανήκει στον κύκλο των μεγάλων ανδρών αν και γυναίκα, το ίδιο» σημειώνει και προσθέτει: 

«Οι δρόμοι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι σχετικά απλοί. Θέλουν να απομακρυνθούν από τον κόσμο και να τα καταφέρουν μόνοι τους. Το θεωρώ, για να σας πω την αλήθεια, ως μια μη ρεαλιστική ανοησία».  

Για τη Γερμανίδα δημοσιογράφο, αυτού του τύπου οι πολιτικοί θέλουν να γυρίσουν τον ρου της ιστορίας προς τα πίσω, να επιστρέψουν σε ένα λιγότερο πολύπλοκο κόσμο, σε ένα πεπαλαιωμένο κοινωνικό μοντέλο, που δεν θα είναι τόσο πολυπολιτισμικό και τόσο θηλυκό. Σε έναν κόσμο, δηλαδή, όπου ορισμένες κοινωνικές ομάδες όπως οι γυναίκες ή οι μειονότητες, δεν έχουν πολιτικό λόγο και ρόλο.

«Όταν ακούω αυτούς τους ανθρώπους να μιλούν, τότε παρατηρώ ότι οραματίζονται μια κοινωνία όπου τον κύριο λόγο έχουν οι παλιές ελίτ, δηλαδή οι λευκοί άνδρες, και όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν» επισημαίνει η Σίλκε Τέμπελ.

«Οι γυναίκες στην κουζίνα ή στη δεύτερη και τρίτη σειρά και να μην συμμετέχουν στα δρώμενα με τόση ‘αναίδεια’. Ιδιαίτερα στον Ντόναλντ Τραμπ τέτοιες τάσεις είναι ιδιαίτερα εμφανείς». 

Το περίεργο είναι ότι στην περίπτωση του εκλεγμένου Αμερικανού προέδρου οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ήταν γυναίκες. Τι δείχνει αυτό; 

«Υπάρχουν πολλές γυναίκες που ισχυρίζονται ότι γι’ αυτές πιο σημαντικό είναι να ξαναβρεί ο άνδρας τους δουλειά. Έχουν άλλες προτεραιότητες, γι’ αυτές ο φεμινισμός ανήκει στις αστικές ελίτ, σημασία έχει η θέση εργασίας. Είναι κάτι που πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά. Σε άλλες γυναίκες κυριαρχεί το συναίσθημα επιστροφής σε παλαιότερες εποχές, όπου όλα ήταν φαινομενικά πιο εύκολα».

«Όπου ο άνδρας ήταν αυτός που εξασφαλίζει οικονομικά την οικογένεια και η γυναίκα του στηρίζει τα νώτα. Εργαζόμενη σύζυγος και παράλληλα μητέρα είναι κάτι πολύ δύσκολο. Βέβαια πρόκειται για την απόλυτη απλούστευση, που όμως είναι ελκυστική ή επιδρά ανακουφιστικά», λέει η Τέμπελ.