«Εκπροσωπώ τη χώρα που η ευρωπαϊκή ηγεσία επέλεξε για να γίνει το πειραματόζωο της πιο σκληρής λιτότητας τα αποτελέσματα της οποίας  εύχομαι να μην τα ζήσει κανείς άλλος».

Η εναρκτήρια τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα, το Μάιο του 2014 στο ντιμπέιτ των υποψήφιων Προέδρων της Κομισιόν αποκτά άλλη διάσταση την 25η Σεπτεμβρίου του 2017.

Ο κ. Τσίπρας είχε κερδίσει τότε την μάχη των εντυπώσεων στο… twitter, καθώς η ευρωπαϊκή ελίτ δεν ένοιωθε ταραχή ή απειλή μπροστά στον νεαρό Έλληνα πολιτικό.

Αντίθετα, Βερολίνο και Βρυξέλλες απολάμβαναν τη σιγουριά της πεπατημένης νεοφιλελεύθερης λιτότητας, αυτής που επί δέκα τουλάχιστον χρόνια έχει μετατρέψει τη γηραιά ήπειρο σε λογιστήριο.

Στην ευρωπαϊκή διελκυστίνδα, η επιβολή των δημοσιονομικών κανόνων τραβά προς το μέρος της τους ευρωπαϊκούς λαούς, προκαλώντας ανήκεστο βλάβη στην κοινωνική συνοχή των εθνικών κρατών.

Τα εκλογικά αποτελέσματα των δίδυμων εκλογών (Μάιος – Ιούνιος) του 2012 στην Ελλάδα αντιμετωπίστηκαν από ευρωπαίους αξιωματούχους και τεχνοκράτες καταγραφικά. Το κοινωνικό ηφαίστειο που εξερράγη δεν αντιμετωπίστηκε με ζέση, ούτε με προσοχή. Η συνταγή της νεοφιλελεύθερης λιτότητας χορηγήθηκε στην μακρινή Ελλάδα πιο εντατικά όπως το μουρουνέλαιο, που παρά  την αποκρουστική του γεύση, τελικά μπορεί να θεραπεύσει.

Και το «πειραματόζωο» βίωνε σε συνθήκες δημοσιονομικού εργαστηρίου όλες τις μνημονιακές δοκιμές, την ώρα που στη Γαλλία, την Αυστρία ακόμη και την Ολλανδία τα σημάδια της ανόδου της ακροδεξιάς γινόταν μέρα με τη μέρα όλο και πιο ορατά.

Αλλά ούτε και τότε το νεοφιλελεύθερο δόγμα υποχώρησε μπροστά στους κοινωνικούς κλυδωνισμούς στην Ευρώπη. Μέχρι που το νυστέρι χτύπησε το κόκκαλο, μέχρι που η ακροδεξιά (AfD) στη Γερμανία τερμάτισε τρίτη, πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά της χώρας από το 1949.

Μια άνοδος κατακόρυφη και εντυπωσιακή, τόσο που δεν χωρούν πια αυταπάτες.

«Αν θέλουμε να σώσουμε την ΕΕ, πρέπει να τη σώσουμε αλλάζοντάς την, γιατί τώρα αναδιανέμει φτώχεια και εξαθλίωση». Η διαπίστωση δεν προέρχεται από κάποιο μέλος του γερμανικού πολιτικού συστήματος, υποψήφιο ή μη, στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Ούτε και πρόκειται για συμπέρασμα κάποιου αναλυτή, μετά τα όσα γέννησε η κάλπη στη Γερμανία. Είναι μια ακόμη αποστροφή του κ. Τσίπρα, στο ίδιο ντιμπέιτ, τον Μάιο του 2014, παρόντων των κ. Σούλτς και Γιούνκερ. 

Κανείς εκ των δυο, δεν αντιμετώπισε τότε την έκκληση του σημερινού Πρωθυπουργού της Ελλάδας ως ουσιαστική προειδοποίηση, αγνοώντας τον αρχαιοελληνικό μύθο του Προμηθέα.

Σήμερα, που η ακροδεξιά σχηματίζει με άνεση τη δική της πτέρυγα στη γερμανική Βουλή, ήρθε η ώρα να μπει τέλος στα ευρωπαϊκά πειράματα από τους Επιμηθείς.

*Η Γεωργία Σαδανά είναι δημοσιογράφος