Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η ανάκαμψη στην Ευρωζώνη «είναι αδύναμη και άνιση», οι χρηματοπιστωτικές αγορές της είναι «υπερβολικά κατακερματισμένες» και οι «κινδύνοι του αποπληθωρισμού» παρόντες. Έτσι το Ταμείο σε εκθεσή του προτείνει να υπάρξει ποσοτική χαλάρωση και αναγκαιότητα να υλοποιηθούν περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να προχωρήσει η ανάπτυξη, να ενισχυθούν οι επενδύσεις, να τονωθεί η απασχόληση και να ολοκληρωθεί η τραπεζική ένωση. 

Το Ταμείο υποστηρίζει ότι η ποσοτική χαλάρωση μπορεί να ωθήσει ανοδικά τον πληθωρισμό μέσω της αύξησης της κατανάλωσης και των επενδύσεων στη ευρωζώνη και να στηρίξει τον τραπεζικό δανεισμό. Για το εν λόγω θέμα, καταγράφηκε και το γεγονός ότι «μεγάλες κεντρικές τράπεζες, από τότε που ξεκίνησε η κρίση, επέλεξαν την ποσοτική χαλάρωση», προβάλλοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της Ιαπωνίας.

Υπενθυμίζεται ότι το ΔΝΤ είχε και στο πρόσφατο παρελθόν ζητήσει χαλάρωση της πολιτικής της λιτότητας και έμφαση στις μεταρρυθμίσεις, όμως  βρήκε απέναντί του την Γερμανία που τόνιζε ότι δεν χρειάζεται να υπάρξει καμία αλλαγή στα όσα ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Εκείνη την περίοδο χαλάρωση της λιτότητας διαπραγματευόταν και ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την υποστήριξη του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ για την προεδρία της Κομισιόν.