Σήμα κινδύνου εκπέμπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για τις επιπτώσεις της γήρανσης του πληθυσμού στην ευρωζώνη, που παραμένει εκτεθειμένη σε μεγάλο δημόσιο χρέος και υψηλή ανεργία, και ειδικά για τις αδύναμες, οικονομικά, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, οι οποίες αντιμετωπίζουν σημαντικό δημογραφικό πρόβλημα.

Σε ειδική έκθεση, αναλυτές οικονομολόγοι του Ταμείου εκφράζουν τον προβληματισμό για τη γήρανση του πληθυσμού στην ευρωζώνη, και προειδοποιούν πως θα επιφέρει μείωση της παραγωγικότητας τα επόμενα χρόνια – ένα πρόβλημα, το οποίο καθίσταται άκρως ανησυχητικό, δεδομένης της υψηλής ανεργίας και του μεγάλου δημόσιου χρέους.

Μάλιστα, η Ελλάδα θα πληγεί ιδιαίτερα από τη γήρανση του εργατικού δυναμικού της τις επόμενες δεκαετίες και προβλέπεται να υποστεί σημαντική μείωση της συνολικής παραγωγικότητάς της.

Παρά το γεγονός ότι, η συνολική παραγωγικότητα προβλέπεται ότι θα αυξάνεται τα επόμενα έτη στην Ελλάδα με ρυθμό περίπου 1,1%, δηλαδή πολύ κοντά στον μέσο όρο της ευρωζώνης, λόγω της γήρανσης του εργατικού δυναμικού ο ρυθμός αύξησης της σχεδόν θα μειωθεί στο μισό.

Βάσει των στοιχείων του ΔΝΤ, η μέση ηλικία του ευρωπαϊκού πληθυσμού θα αυξάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια των επόμενων 20 ετών, έχοντας ως αποτέλεσμα:

• Το ποσοστό των συνταξιούχων, από 65 ετών και άνω να αυξάνεται με ρυθμό δυσανάλογα μεγαλύτερο έναντι του ποσοστού του εργατικού δυναμικού (ηλικίας 15 – 64).

• Η μέση ηλικία του εργατικού δυναμικού θα αυξηθεί σημαντικά, καθώς το ποσοστό των εργαζόμενων ηλικίας 55 – 64 ετών εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στο 33% τα επόμενα 20 χρόνια, έναντι 15% – 20% σήμερα.

Επομένως, η ηλικιακή αύξηση των εργαζομένων θα επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στην παραγωγικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Ένα ακόμη μείζον πρόβλημα συνίσταται στον άνισο καταμερισμό των επιπτώσεων της εξέλιξης αυτής στις χώρες – μέλη της ευρωζώνης.

Τα αδύναμα κράτη – όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία – θα υποστούν μεγαλύτερη ζημιά, εξαιτίας των εξασθενημένων αμυντικών δυνάμεων που διαθέτουν.

Το υψηλό χρέος και τα ανύπαρκτα δημοσιονομικά περιθώρια, είναι ανασταλτικοί παράγοντες στην αντιμετώπιση του προβλήματος, καταλήγει η έκθεση του ΔΝΤ.