Μεταξύ μιντιακού Αρμαγεδώνα, θολών υπουργικών «ιδεών» και απλήρωτων φόρων 1,5 δισ. μόνον τον τελευταίο μήνα, η κυβέρνηση αναμετράται με τους «δράκους» του Μνημονίου και η τρόικα ξαναφέρνει στην Αθήνα το μαρτύριο της δόσης.

Με πυξίδα το δόγμα Σόιμπλε – όπερ, πρώτα εφαρμογή προαπαιτούμενων και κατόπιν αξιολόγηση, έγκριση και εκταμίευση – οι πιστωτές ανέβαλαν τουλάχιστον για μία εβδομάδα την καταβολή της δόσης των 2 δισ. ευρώ δείχνοντας και το νέο, άκαμπτο, μοντέλο εποπτείας που θα ισχύσει στο εξής. Στο ίδιο μοντέλο και οι επικεφαλής της τρόικας – κουαρτέτου ξεκινούν από σήμερα τον τριήμερο επιτόπιο έλεγχο ζητώντας στοιχεία, ισοδύναμα και χρονοδιαγράμματα για την εφαρμογή των προαπαιτούμενων που εκκρεμούν.

Η πρεμιέρα του ελέγχου γίνεται με το ραντεβού που θα έχουν οι 4 της τρόικας με τους υπουργούς Επικρατείας και Οικονομικών Αλέκο Φλαμπουράρη και Ευκλείδη Τσακαλώτο για τον συντονισμό της εφαρμογής του Μνημονίου, ενώ το απόγευμα στο τραπέζι θα μπουν δημοσιονομικά, προϋπολογισμός 2016 και φορολογικά, παρόντων και των αναπληρωτών υπουργών Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη και Τρύφωνα Αλεξιάδη.

Επιλογή και γραμμή της κυβέρνησης σ’ αυτό το στάδιο της διαβούλευσης δεν είναι το άνοιγμα νέων μετώπων αλλά, αντίθετα, η ταχεία εξεύρεση λύσεων για να προχωρήσει και να κλείσει η αξιολόγηση. «Η συζήτηση δεν γίνεται πλέον σε επίπεδο πολιτικών και… ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, αλλά καθαρά σε επίπεδο αριθμών, εναλλακτικών σεναρίων και ευέλικτων λύσεων», λέει κυβερνητικό στέλεχος με γνώση των διαπραγματεύσεων.

Οι αριθμοί, όμως, και τα σενάρια δύσκολα βγαίνουν: Μόνον για να κλείσει το μέτωπο του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, μετά τη λύση τριών ταχυτήτων που δόθηκε, πρέπει να βρεθούν μέσα σε 48 ώρες ισοδύναμα περίπου 150 εκατομμυρίων, πολλαπλάσια είναι τα ποσά που απαιτούνται για να συγκρατηθεί σε ήπια επίπεδα – περί το 13% – η φορολόγηση των αγροτών, ενώ ακόμη δεν έχει ανοίξει καν ο σκληρός πυρήνας των αλλαγών στην γενική φορολογία εισοδήματος.

Την ίδια ώρα, για να κλείσει ο προϋπολογισμός απαιτούνται πάνω από 19 δισ. ευρώ – κυρίως σε φορολογικές εισπράξεις – μέσα στο επόμενο τρίμηνο και μέσα μόνον σε έναν μήνα, τον Σεπτέμβριο, οι νέοι απλήρωτοι φόροι εκτινάχθηκαν σχεδόν κατά 1,5 δισ. για να ξεπεράσουν στο σύνολο της χρονιάς τα 80 δισ.

Εν ολίγοις, είναι προφανές ότι η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων απλά δεν υφίσταται πλέον, και όπως χαρακτηριστικά αναγνωρίζουν στο οικονομικό επιτελείο «κάθε νέος φόρος μπορεί να σημαίνει και μια νέα ανείσπρακτη οφειλή». Το ενδεχόμενο, ωστόσο, να πειστούν επ’ αυτού και οι εκπρόσωποι των δανειστών είναι μάλλον μακρινό, οπότε η μάχη αναμένεται να δοθεί και πάλι στην κατά το δυνατόν (;) πιο δίκαιη κοινωνικά κατανομή των βαρών.

Σ’ αυτόν τον μονόδρομο, με τον φορολογικό γόρδιο δεσμό ανά χείρας και με τη νάρκη του ασφαλιστικού ενεργοποιημένη πλέον, η κυβέρνηση επιχειρεί την πολιτική της αντεπίθεση στο μέτωπο της θεσμικής ηθικής και της αντι-διαπλοκής. Η υπόθεση Σαββαΐδου και, κυρίως, το νομοσχέδιο για τις άδειες των τηλεοπτικών καναλιών είναι τα πρώτα συμπαγή βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, που όμως εμπεριέχει τις δικές της παράπλευρες αναφλέξεις: Η Γενική Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την ομαλή πορεία των φορολογικών εσόδων, αρνείται σθεναρά να παραιτηθεί οχυρωμένη στην τροϊκανή ανεξαρτησία της, οι δε μιντιάρχες απαντούν εξαπολύοντας κύματα σεναρίων πανικού για επικείμενα, υπαρκτά και μη, μέτρα.

«Σεισμοί, Λιμοί, Καταποντισμοί, Φοροκαταιγίδες, Αρμαγεδώνες», ήταν το χθεσινοβραδυνό σχόλιο του Μαξίμου για τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, με την επισήμανση ότι  «το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες εξωθεί κάποιους σε ολοκληρωτική απώλεια ψυχραιμίας».

Είναι ένας πόλεμος που, μετά απωλείας ψυχραιμίας ή άνευ, μόλις άρχισε. Κι εάν θέλει όντως να τον κερδίσει η κυβέρνηση, πλην των άλλων, θα πρέπει να περιορίσει και τους έτερους, εσωτερικούς… μικρούς πανικούς: Εκείνους που, σταθερά εσχάτως, τροφοδοτούνται από υπουργικά γραφεία είτε ως προαναγγελίες έκτακτων φόρων και εισφορών, είτε ως έκτακτες «ιδέες» μεν, υψηλού κοινωνικού και πολιτικού κόστους δε…