Το Ποτάμι επανήλθε μερικώς έστω – δια στόματος Γιώργου Μαυρωτά και Σπύρου Λυκούδη – στην θετική προσέγγιση ως προς την συμφωνία των Πρεσπών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέκρουσε ως «σενάρια επιστημονικής συνεργασίας» τα δημοσιεύματα περί συναλλαγής με τον Σταύρο Θεοδωράκη, το Mακεδονικό όμως παραμένει ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων στο επόμενο τρίμηνο. Και σ’ αυτές τις εξελίξεις, οι οποίες εν τέλει θα καθορίσουν και τον χρόνο των εκλογών, το κρίσιμο διακύβευμα είναι εάν θα υπάρξει τελικά ή όχι η πλειοψηφία των 151 βουλευτών για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Η δε κρισιμότητα αυτής της απόλυτης πλειοψηφίας ορίζεται όχι από το γεγονός ότι είναι αναγκαία προϋπόθεση για να περάσει η συμφωνία – οι πληροφορίες, άλλωστε, από το Μαξίμου επιμένουν πως πρόθεση του Αλέξη Τσίπρα είναι η κύρωσή της και το κλείσιμο του Mακεδονικού ακόμη και με σχετική πλειοψηφία. Κι αυτή η αποφασιστικότητα αποδίδεται σε δύο παράγοντες: ο πρώτος είναι ότι ο πρωθυπουργός όντως πιστεύει βαθιά στην συμφωνία και εξακολουθεί να την θεωρεί «ιστορική ευκαιρία», κι ο δεύτερος ότι επίσης για τον ίδιο αποτελεί στοίχημα αξιοπιστίας και συνέπειας το κλείσιμο μιας τραυματικής εθνικής εκκρεμότητας για το οποίο έχει ήδη καταβάλει υψηλό πολιτικό τίμημα.

Ο λόγος ωστόσο που το Μαξίμου θα επιδιώξει μέχρι τέλους την ευρεία πλειοψηφία έχει να κάνει με την διατήρηση της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης στην χάραξη της ατζέντας και του εκλογικού σχεδιασμού. Κοινώς, με την στήριξη 151 βουλευτών στην συμφωνία – η οποία στην πράξη θα πάρει και μορφή ψήφου εμπιστοσύνης – η κυβέρνηση μπορεί να «πάει» μέχρι τον Μάιο, ενδεχομένως ακόμη και μέχρι τον Οκτώβριο κατά το ιδεατό σενάριο. Με μια πλειοψηφία, όμως, κάτω των 150 η πολιτική πίεση για άμεσες εκλογές θα γίνει ασφυκτική και δύσκολα διαχειρίσιμη.

Με αυτά τα δεδομένα, και κατόπιν των τελευταίων – και ανοιχτών ακόμη – ταλαντεύσεων του Ποταμιού, οι κυβερνητικοί υπολογισμοί συμπυκνώνονται αυτήν την στιγμή στο εξής «ταμείο» υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών: Στα «ναι» προσμετρώνται σίγουρα οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος και η Ελενα Κουντουρά από τους ΑΝΕΛ, ο Σπύρος Δανέλλης από το Ποτάμι και η Κατερίνα Παπακτώστα. Τούτο σημαίνει πως οι απολύτως «σίγουροι» είναι 149. Από εκεί και πέρα, κοντά στην υπερψήφιση της συμφωνίας – παρά τις επιφυλάξεις που εκφράζουν – φέρονται να είναι ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος της ΔΗΜΑΡ και ο ανεξάρτητος Χάρης Θεοχάρης, ενώ κρίσιμες παραμένουν οι ψήφοι των τριών εκ των έξι βουλευτών του Ποταμιού, δηλαδή του Σταύρου Θεοδωράκη, του Γιώργου Μαυρωτά και του Σπύρου Λυκούδη.

Εξ αυτής της κρισιμότητας αναμένεται να συνεχιστεί και η πίεση προς τον Σταύρο Θεοδωράκη να ξεκαθαρίσει εάν άλλαξε, ή όχι, στάση για τις Πρέσπες – η πίεση όμως θα είναι αμφίπλευρη καθώς το Ποτάμι εξακολουθεί να θεωρείται πιθανό πολιτικό asset και για την Νέα Δημοκρατία.

Η χθεσινή κοινή εμφάνιση Μητσοτάκη – Θεοδωράκη στην παρουσίαση του βιβλίου του Κωστή Χατζηδάκη ερμηνεύεται από γαλάζια στελέχη ως μήνυμα των προγραμματικών συγκλίσεων που «ντε φάκτο υπάρχουν» ανάμεσα στην ΝΔ και στο Ποτάμι. Και παρ’ ότι τα σενάρια «συναλλαγής» διαψεύστηκαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κύκλοι της Πειραιώς επαναλάμβαναν πως η στάση κομμάτων και βουλευτών στην συμφωνία των Πρεσπών θα συνεκτιμηθεί στις μελλοντικές κυβερνητικές συνεργασίες της Νέας Δημοκρατίας.

Στο Μαξίμου, η βασική εκτίμηση παραμένει πως παρά το «πρέσινγκ» της ΝΔ, εν τέλει ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν θα κάνει πίσω από τις θέσεις αρχής που ο ίδιος έχει προτάξει και θα υπερψηφίσει την συμφωνία των Πρεσπών. Και θεωρείται επίσης πως ούτε ο Πάνος Καμμένος θα συνοδεύσει την αποχώρησή του από την κυβέρνηση με άρση της εμπιστοσύνης προς αυτήν. Σ’ αυτές τις εκτιμήσεις, η ΝΔ απαντά προτάσσοντας πάντοτε την ανοιχτή προοπτική της κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας μετά τα μέσα Ιανουαρίου – μια πρόταση που αρκετοί στην Πειραιώς πιστεύουν ότι μπορεί να διεμβολίσει τόσο τους ΑΝΕΛ όσο και το Ποτάμι, οδηγώντας συγκεκριμένους βουλευτές σε επιλογές αντίθετες των ηγεσιών τους.