«Με τα γαλάζια νερά, τους κατάσπαρτους με ελαιόδεντρα λόφους και τα καλοδιατηρημένα αρχαία μνημεία, αυτό το κόσμημα του Αιγαίου δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με το νησί που χτίστηκε στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης» αναφέρει το δημοσίευμα της Washington Post για τη Λέσβο.

Και συνεχίζει: «Ωστόσο, σε έναν χρόνο από την χωρίς προηγούμενο μετανάστευση προς την Ευρώπη, η Λέσβος έχει μετατραπεί από ένα πανέμορφο, ήσυχο κομμάτι του παραδείσου σε ένα σύγχρονο Ellis Island. Είναι το πρώτο λιμάνι που υποδέχεται την πολυεθνική παλίρροια, τα κύματα των ανθρώπων που αναζητούν ανακούφιση από τον πόλεμο, τις διώξεις και τη φτώχεια – το χωνί μέσα από το οποίο περνούν καθημερινά χιλιάδες ψυχές σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Δείτε επίσης:

• «Βρωμοέλληνες»: Όταν οι Έλληνες μετανάστες έφταναν στο Ellis Island

  Ads

• Ellis Island, το νησί των δακρύων και του φόβου

Τους τελευταίους μήνες, οι προσφυγικές ροές στη Λέσβο συναγωνίστηκαν τις αφίξεις στο Ellis Island, που επί δεκαετίες αποτελούσε την κύρια πύλη εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες και παραμένει ακόμα γνωστό σε όλο τον κόσμο ως συνώνυμο της μετανάστευσης.

Αλλά σε αντίθεση με το Ellis Island, το οποίο δημιουργήθηκε και οργανώθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση, ειδικά για το «φιλτράρισμα» των αφίξεων προσφύγων και μεταναστών, ο ρόλος της Λέσβου αναδείχτηκε σε μεγάλο βαθμό από το τυχαίο. Οι λύσεις για τη συνδρομή των προσφύγων είναι ένα συνονθύλευμα ανθρωπιστικών οργανώσεων, εθελοντών και τοπικών αρχών, με ελάχιστη στήριξη από την ελληνική κυβέρνηση ή την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Ωστόσο, το σημείο που χωρίς υπερβολή, κάνει συγκλονιστικό το δημοσίευμα, είναι η φωτογραφική σύγκριση: Οι φωτογραφίες του Έλις Αϊλαντ που υποδεχόταν μαζικά μετανάστες και πρόσφυγες την περίοδο 1892 – 1954, με τη Λέσβο του 2015… 

Έλις Άιλαντ*

Το νησί Έλις (Ellis Island), στ’ ανοιχτά του Μανχάταν, υπήρξε ο κύριος σταθμός υποδοχής των μεταναστών που έφταναν στην Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, από τα τέλη του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ού.

Έως τις αρχές του 17ου αιώνα το νησί ονομαζόταν Γκαλ. Στις 12 Ιουλίου του 1603 ο κυβερνήτης του Νέου Άμστερνταμ (μετέπειτα Νέας Υόρκης) το αγόρασε από τους Ινδιάνους και το μετονόμασε σε Όιστερ Άιλαντ. Κατόπιν, μετονομάστηκε σε Έλις Άιλαντ και μετατράπηκε σε σταθμό υποδοχής.

Εγκαινιάστηκε την 1η Ιανουαρίου του 1892 και ως τις 12 Νοεμβρίου του 1954, οπότε έκλεισε, υποδέχθηκε πάνω από 20 εκατομμύρια μετανάστες απ’ όλο τον κόσμο. Εκεί υποβάλλονταν σε ιατρικές εξετάσεις, προκειμένου να εγκριθεί η είσοδός τους στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που έπαιρναν την πολυπόθητη άδεια, εγκαθίσταντο -τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια- στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ. 

* πηγή: www.sansimera.gr