Ο καταυλισμός Καποτά στο Μενίδι ήταν πάντα “δακτυλοδεικτούμενος” για την ανομία και παραβατικότητα που “έκρυβε”- σε κάποια από τα εκατοντάδες κοντέινερ- που το 1999 στέγασαν σεισμοπαθείς και στη συνέχεια πήραν την μορφή ενός ιδιόμορφου οικισμού από παλινοστούντες Πόντιους, κυρίως από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ντόπιους μενιδιάτες και τα τελευταία χρόνια από κάθε λογής φυλές Ρομά των Βαλκανίων.

Ads

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο βρέθηκε στον καταυλισμό Καποτά και στην έφοδο της αστυνομίας από τις πρώτες πρωϊνές ώρες της Δευτέρας που επιβεβαίωσε και επίσημα την ύπαρξη κάθε μορφής εγκληματικότητας: Παράνομη κατοχή και διακίνηση όπλων (5 συλλήψεις). Ναρκωτικά (τρεις συλλήψεις). Λαθραία τσιγάρα (60.000 πακέτα κατασχέθηκαν)….

Και την εικόνα συμπληρώνουν: Πλαστά έγγραφα, παράβαση Κώδικα Οδικής κυκλοφορίας, ρευματοκλοπή και έξω από τη μάντρα του Καποτά σε απόσταση αναπνοής, δενδρύλλια κάνναβης, πυροβόλα όπλα, φυσίγγια και ακινητοποιημένα 12 οχήματα. Η έρευνα της αστυνομίας διήρκεσε μέχρι τις απογευματινές ώρες με τις συλλήψεις να φθάνουν τις 26.

Η κάμερα κατέγραψε την επιχείρηση, αλλά και τις άθλιες συνθήκες ενός βασανισμένου πληθυσμού, που θίγεται δυο φορές από την οικονομική κρίση, καθώς πάνω από 4.500 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους οικογένειες, ζουν στα κοντέινερ μιας πραγματικής παραγκούπολης στην άκρη της πόλης.

Ads

«Ακόμη και η εκκλησία μας, ο άγιος Σώζων, που ονομάσθηκε έτσι γιατί σωθήκαμε από τους σεισμούς, είναι ένα μεγάλο κοντέϊνερ», θα πει η Δέσποινα που κοιτάζει με αγωνία την εξέλιξη της επιχείρησης. «Έχουμε ακούσει και για όπλα και για ναρκωτικά, αλλά εμείς δεν τα βλέπουμε, ίσως γίνονται νύχτα που δεν κυκλοφορούμε», προσθέτει.

Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι εδώ είναι αφημένοι στην τύχη τους, στερούνται τα βασικά, με τελευταίο το ρεύμα, που είδαν να κόβει από δεκάδες σπίτια η ΔΕΗ, καθώς αδυνατούν να πληρώσουν, οδηγώντας κάποιους από αυτούς σε παραβατικές ενέργειες, όπως η ρευματοκλοπή. Η κάμερα του Αθηναϊκού Πρακτορείου θα καταγράψει έναν έντονο καυγά που ξεσπάει ανάμεσα σε δυο οικογένειες, καθώς η έρευνα της αστυνομίας θα φέρει στην επιφάνεια ότι η μία “έκλεβε” ρεύμα από την άλλη.

Η αντιπρόεδρος του νεοσυσταθέντος Συλλόγου στον καταυλισμό, Ειρήνη Σιώρη δείχνει μια ολόκληρη περιοχή, χωρίς ρεύμα ακόμη και σε οικογένειες όπου ένα μέλος τους είναι καρκινοπαθής. «Όχι δεν είμαστε γκέτο», τονίζει στο Πρακτορείο, «Ζούμε δύσκολα. Εμείς, την θέλουμε την αστυνομία και δεν μπορεί μια μικρή μειοψηφία παραβατικών ατόμων να παίρνει στο λαιμό της 4.500 άτομα».

Λίγο πιο κάτω ο Σωτήρης Ντόνας, γέννημα θρέμμα από το Μενίδι, είναι ιδιαίτερα θυμωμένος: «Έχει αλλοιωθεί ο πληθυσμός. Έχουν παρεισφρήσει στοιχεία που δεν έπρεπε να είναι εδώ μέσα όπως οι Ρομά», θα μας πει και ισχυρίζεται ότι εκεί πηγάζει κυρίως η εγκληματικότητα.

Ο κύριος Ανδρέας δεν μπορεί να διανοηθεί ότι «έχουν χωθεί ξένα άτομα μέσα στον οικισμό». «Ναι, έχουν χωθεί, αλλά κάποιος τους επέτρεψε να έρθουν. Και αυτά τα άτομα δεν είναι ελεγμένα. Εμένα με γνωρίζουν από το 1999 και η αστυνομία και ο δήμος».

«Είναι ελάχιστοι οι παραβατικοί. Ας τους συλλάβουν, να ξεκαθαρίσει η κατάσταση και να μπορούμε επιτέλους εμείς και τα παιδιά μας να ζούμε σε ένα υγιές περιβάλλον», θα συμπληρώσει η Ε.Σιώρη.

«Αλλά ακούστε», παρεμβαίνει ο κ. Ανδρέας και αναρωτιέται στην κάμερα του Πρακτορείου: «Εάν ένας πατέρας και μια μάνα κάνουν 15 παιδιά και ένα από αυτά είναι φονιάς, εγκληματίας, θα πρέπει η αστυνομία να συλλάβει και τα 15 και να πάνε στον Κορυδαλλό; Ας πιάσει η αστυνομία αυτά τα άτομα τα 15, τα 20 και να ησυχάσουν όλοι οι υπόλοιποι».

Ο καταυλισμός Καποτά βρίσκεται «στην άκρη της πόλης», όπως έλεγε και στην ταινία του ο Κώστα Γιάνναρης για την παραβατικότητα στο Μενίδι.

Για να φτάσεις στο πρώην στρατόπεδο, χρειάζεσαι οπωσδήποτε αμάξι. Οι συγκοινωνίες περιορίζονται σε δύο λεωφορεία, με αραιά δρομολόγια. Μέσα στον μαντρωμένο καταυλισμό, γεμάτο σκουπίδια, είδαμε τους δρόμους κομμένους στα δύο από τις λακκούβες και τα νερά των αποχετεύσεων. Οι κάδοι ήταν γεμάτοι, οι όποιες εγκαταστάσεις, από γήπεδα μέχρι παιδικές χαρές, ασυντήρητες. Όλα αυτά «γιατί οι υπηρεσίες δεν πατούν ποτέ εδώ. Έχουμε ενημερώσει ότι οι σωλήνες είναι τρύπιοι, ακόμα περιμένουμε», θα πει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δέσποινα Σαββίδου. Όσο για το σκουπιδιάρικο «το βλέπουμε 1-2 φορές τη βδομάδα στην καλύτερη περίπτωση». Οι κάτοικοι προσπαθούν μόνοι τους να λύσουν τα προβλήματα. Κάθε Τετάρτη, μάς λένε, η ενορία της εκκλησίας δίνει φαγητό και οργανώνονται συσσίτια.

Αν κάποιος είναι οικοδόμος, μπαλώνει τις τρύπες από τη μούχλα στα κοντέινερ, αν κάποιος βρει μια ευκαιριακή εργασία, κάποιος γείτονας θα τού κρατήσει τα παιδιά. Στον καταυλισμό είδαμε απ’ έξω όλο κι όλο ένα μικρό μαγαζί με είδη πρώτης ανάγκης. Για τα βασικά ψώνια περιμένουν τον μανάβη με το φορτηγάκι, και άλλους πλανόδιους, μόνο αυτοί που έχουν κάποια δουλειά πηγαίνουν στα σούπερ μάρκετ στο Μενίδι. Εννιά στους δέκα εδώ είναι άνεργοι, μας λέει η αντιπρόεδρος κ. Σιώρη και οι περισσότεροι είναι πρώην οικοδόμοι που ζουν την κρίση στον κλάδο. Η έφοδος της αστυνομίας για όλους αυτούς είναι κάτι που το ήθελαν και όπως λέει η Σιώρη, «μακάρι να παγιωθούν οι περιπολίες κάθε μέρα και όχι περιστασιακά όπως σήμερα».