Ο φιλόλογος Θοδωρής Αζούδης που διδάσκει στο ελληνικό γυμνάσιο της Νυρεμβέργης,  αντιμετωπίζει στις 29 του μήνα ΕΔΕ εξαιτίας ανώνυμης καταγγελίας, που αναφέρει ότι στο πλαίσιο των μαθημάτων φιλαναγνωσίας αναγκάζει τα παιδιά να αγοράζουν βιβλία «φίλων του συγγραφέων» που γράφουν «ανωμαλίες».

Το γραφείο εκπαίδευσης του Μονάχου που εκπροσωπεί το υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας μάλιστα, έχει φτάσει στο σημείο να στέλνει επιστολές σε συγγραφείς που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν, ενώ γονείς, μαθητές και συνάδελφοί του, που στέκονται σταθερά δίπλα του, δεν πιστεύουν άλλη μια φορά στα μάτια τους, καθώς οι ίδιοι σκοταδιστικοί κύκλοι, είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να ματαιώσουν συναυλία που διοργάνωνε ο καθηγητής με μελοποιημένη ποίηση Θεοδωράκη.

Ο Θ. Αζούδης όμως, δεν  μόνο είναι άλλο ένα θύμα των σκοταδιστικών διώξεων του υπουργείου Παιδείας, μετά την καθηγήτρια που πρόβαλε την ταινία «Αγόρια στο ντους». Όταν έψαξα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία γι’αυτόν, έπεσα πάνω στα καλά λόγια της σπουδαίας Άλκης Ζέη κι άλλων συγγραφέων για το έργο του. Όσο κι αν τον ακούω από την άλλη άκρη της γραμμής να μου λέει πως κάνει απλά τη δουλειά του, η έως τώρα δράση του, δείχνει πως το πάθος του για τη φιλαναγνωσία και την Παιδεία, έχει αφήσει ισχυρό αποτύπωμα σε όποια μαθητική κοινότητα βρέθηκε. Ανήσυχος και πρωτοπόρος, σπούδασε και βιβλιοθηκονομία μετά το πτυχίο του φιλολόγου, κι έστησε βιβλιοθήκες από τα ακριτικά μέρη στα οποία δίδαξε έως τη Νυρεμβέργη όπου βρίσκεται σήμερα.

«Είπα να ζήσω τον Διαφωτισμό, κι έφυγα από την Ελλάδα, αλλά οι σκοταδιστικές πολιτικές με ακολουθούν και στη Νυρεμβέργη. Ζούμε σε έναν μεσαίωνα μέσα στην καρδιά της Ευρώπης» μου λέει χαριτολογώντας, αφού έχω ακούσει υπέροχες ιστορίες για την ευχαρίστηση που ένιωθε όταν τα παιδιά με τις λάσπες στα πόδια, οι μικροί βοσκοί, ανακάλυπταν χάρη στις βιβλιοθήκες του, τη χαρά της ανάγνωσης.

Μου εξηγεί πως το πάθος του για το βιβλίο γεννήθηκε στα παιδικά του χρόνια, την εποχή που ο πατέρας του εργαζόταν στο γνωστό βιβλιοπωλείο του Μόλχο της Θεσσαλονίκης.

«Το πρώτο βιβλίο σοβαρό που βρήκα στον πατέρα μου ήταν ένα τεύχος της Πάπυρος Λαρούς». Ο πατέρας μου το είχε κρύψει επί χούντας γιατί είχε στο εξώφυλλο τον  τίτλο «Η δίκη της Νυρεμβέργης» Όταν ξεκίνησα να έρθω εδώ είχα στο μυαλό μου αυτό το τεύχος. Έχω τη μυρωδιά του βιβλίου μέσα μου.  Χρήματα δεν είχαμε, βιβλία πολλά δεν είχαμε. Αλλά μέσα μου έχω το βιβλίο σαν κάτι ιερό. Κι όλους τους ανθρώπους του βιβλίου, από τις μνήμες μου.

Ενόχλησε τελικά το συγκεκριμένο βιβλίο ή η γενικότερη φιλοσοφία σας πάνω στην παιδεία;

Δεν ξέρω τι τους ενόχλησε και σε ποιο βιβλίο. Το τι χαρακτηρίστηκε ως βρισιά και ανωμαλία δεν ξέρω. Είναι σκοταδιστικοί κύκλοι αυτοί. Το άδικο είναι ότι το υπουργείο υιοθετεί τέτοιες λογικές και εντέλλεται ΕΔΕ. Και αυτό με κάνει να αισθάνομαι αδικημένος, γιατί δεν υπήρξε κανένα παράπονο για μένα ούτε στον διευθυντή του λυκείου ούτε του γυμνασίου ούτε στους συλλόγους γονέων. Εχω επιστολή των γονέων όλων και των μαθητών ολόκληρου τμήματος που λένε στον διευθυντή: μην ακυρώσετε τη συνάντηση με τη συγγραφέα για αυτή την ανώνυμη καταγγελία. Δεν ακυρώθηκε, πήρα το ρίσκο και την έκανα με την κ Κατσαμά τη διαδικτυακή συνάντηση και χάρηκαν τα παιδιά.

Η διεύθυνση του σχολείου πήρε θέση;

Μάθαμε την επιστολή όταν το συντονιστικό γραφείο του Μονάχου, μας την έστειλε με τη διευκρίνιση «ζητούνται απόψεις». Πήραν τις έγγραφες διαβεβαιώσεις των δύο διευθυντών ότι δεν υπήρξαν παράπονα στη διεύθυνση. Κανένας δεν πήγε στον διευθυντή να παραπονεθεί.  Η διεύθυνση διέψευσε όλα αυτά  που έγραφε η ανώνυμη επιστολή και είπαν καλά λόγια για μένα οι συνάδελφοι. Ποτέ δεν είχα ΕΔΕ, αναφορές, δικαστήρια. Έχω κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρομαι γιατί υπάρχουν παρατυπίες στη διαδικασία.

Νιώθω ότι χρωστάω ευγνωμοσύνη στη δασκάλα της πρωτοβάθμιας που πρόβαλε τα «Αγόρια στο ντους». Αυτοί δρουν στα σκοτεινά. Αν δεν υπήρχε η συμπαράσταση στο πρόσωπό της είμαι σίγουρος ότι θα την κατηγορούσαν με χαλκευμένες πληροφορίες όπως κάνουν αυτοί οι κύκλοι. Εχουν κοινή ιδεολογική ρίζα οι επιθέσεις.

Όμως διαπιστώνονται και μια σειρά παρατυπίες όπως μου λέτε στη μεθόδευση της δίωξής σας. Θέλετε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Στην κλήση που μου επιδόθηκε για ΕΔΕ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε τυχόν αξιόποινες πράξεις μου. Μόνο νόμοι! Το μόνο στοιχείο που εγώ και ο συνήγορός μου διαθέτουμε είναι η “ανώνυμη επιστολή” που μου επιδόθηκε από την αν. Συντονίστρια Εκπ/σης Μονάχου!  Ως εκ τούτου ο τρόπος που διεξάγεται η ΕΔΕ μου στερεί τα μέσα για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, διότι στην πραγματικότητα αγνοώ τις κατηγορίες που μου αποδίδονται. Αισθάνομαι αδικημένος, γιατί αυτό αντίκειται στο νομικό μας πολιτισμό και κάθε έννοια ηθικής, τουλάχιστον της δικής μου.

Αλήθεια επί ποιων αρχικών καταγγελιών, ενδεχομένως και επωνύμων, ερωτώνται και καταθέτουν οι μάρτυρες από τη διεξάγουσα την ΕΔΕ; Διερωτώμαι, όπως και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος στη δική μου θέση, μήπως το αρχικό κατηγορητήριο ήταν φτωχό και εμπλουτίζεται στη συνέχεια. Μου προκαλεί κατάπληξη, αλλά και εύλογες απορίες για σκοτεινή και υποκινούμενη υπόθεση το γεγονός ότι κανένας γονιός ή μαθητής δεν παραπονέθηκε για μένα στους δ/ντές του λυκείου και του γυμνασίου ή στους συλλόγους γονέων των δύο σχολείων και μάλιστα για τόσο σοβαρά αδικήματα, τα οποία μου αποδίδουν οι ανώνυμοι “γονείς γυμνασίου λυκείου”. Και προφανώς ούτε εγγράφως ούτε ενυπόγραφα!

Αισθάνομαι αδικημένος, διότι ενώ οι κατηγορίες που αναγράφονται στην ανώνυμη επιστολή απορρίφθηκαν ρητά και εγγράφως από εμένα, και τους διευθυντές λυκείου, γυμνασίου εμφανίζεται από το πουθενά και μια μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία στις 19/5/2023 (φοβερή σύμπτωση κι αυτή) μια ΕΔΕ, ενώ από την επίδοση στο σχολείο της ανώνυμης επιστολής στις 13/2/2023 και πάλι δεν υπήρξε στη διεύθυνση και τα ΔΣ των συλλόγων γονέων καμία επώνυμη και έγγραφη καταγγελία. Και φυσικά ούτε μία φορά δέχθηκα επ’ αυτού έστω ένα τηλεφώνημα από το Γρ. Εκπ/σης Μονάχου και την αν. συντονίστρια. Βάσιμα λοιπόν πιστεύω πως υπήρξε και υπάρχει σχέδιο δολοφονίας του χαρακτήρα μου και παραδειγματικής τιμωρίας μου.

Αισθάνομαι αδικημένος, διότι έκπληκτος  πληροφορούμαι πως πολλοί στην Ελλάδα, οι οποίοι ενυπόγραφα και δημόσια υποστηρίζουν το ήθος, το έργο και την αθωότητά μου, δέχονται επιστολές από το Γρ. Εκπ/σης Μονάχου, του οποίου η διοικητική προϊστάμενη διεξάγει την εις βάρος μου ΕΔΕ, με πληροφορίες για το είδος και το περιεχόμενο των κατηγοριών. Κάποιοι μάλιστα από τους επώνυμους συμπαραστάτες μου αισθάνονται και μου δηλώνουν φοβισμένοι. Αισθάνομαι βάσιμα ότι παραβιάζεται κατάφωρα τόσο η αρχή της μυστικότητας, όσο και της αμεροληψίας, που επιβάλλεται να διέπουν τη διεξαγωγή μιας ΕΔΕ!

Μήπως τελικά πρόκειται για μια φρονηματική δίωξη που αφορά την ταυτότητά μου; Ποιοι ενοχλούνται από τους ελεύθερα σκεπτόμενους εκπαιδευτικούς και ποιο παράδειγμα θέλουν να περάσουν στους συναδέλφους, αλλά και στους μαθητές της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης της Γερμανίας;

Αισθάνομαι πλέον ότι το Ελληνικό γυμνάσιο και λύκειο της Νυρεμβέργης και οι μαθητές μας αντιμετωπίζονται περίπου ως παράπλευρες απώλειες, προκειμένου εγώ να στοχοποιηθώ και να τιμωρηθώ παραδειγματικά!

Το γερμανικό υπουργείο Παιδείας δεν έχει λόγο;

Επειδή το γυμνάσιο υπάγεται και στο γερμανικό δίκαιο, ήρθα σε επαφή με το γερμανικό γραφείο το αρμόδιο για τα ενταγμένα σχολεία. Τους επισκέφτηκα μετά το λιβελογράφημα και οι άνθρωποι όταν τους είπα ότι με βάση μια ανώνυμη επιστολή συμβαίνουν αυτά, γέλασαν και μου είπαν: εδώ στη Γερμανία, τις ανώνυμες επιστολές δεν τις διακινούμε τις πετάμε στα σκουπίδια.

Εδώ η ελληνόφωνη εκπαίδευση πνέει τα λοίσθια, λόγω ανεπαρκούς στελέχωσης και γιατί από το μνημόνιο έως σήμερα υπάρχουν περικοπές συνεχώς. Το μόνο εξαγώγιμο προϊόν είναι ο πολιτισμός, η ποίηση, η γλωσσα μας που τη λατρεύουν οι γερμανοί, να δείτε πόσοι γερμανοί ήρθαν στη συναυλία!

Είχαν στείλει και για τη συναυλία, όπως μας ειπώθηκε  τηλεφωνικά από το γραφείο εκπαίδευσης Μονάχου ότι και τότε είχαν στείλει ανώνυμες επιστολές τέτοιου τύπου. Είχαν ως στόχο να τρομοκρατήσουν τους διευθυντές. Ευτυχώς ο σύλλογος γονέων ανέλαβε υπό την αιγίδα του τη συναυλία και δεν κατάφεραν να τη ματαιώσουν.

Έχετε τη στήριξη όμως συγγραφέων και εκπαιδευτικών

Την πρώτη χρονιά που ήρθα στη Νυρεμβέργη, στο τέλος του κορονοϊού, έκανα ένα πρότζεκτ πάνω στον βραβευμένο με booker, Κόλσον Γουάιτχεντ και το βιβλίο του «Τα αγόρια του Νίκελ». Προμηθεύτηκαν τα παιδιά το βιβλίο. Τότε είχε έρθει στην επιφάνεια το θέμα με τους τάφους των παιδιών στον Καναδά. Ήταν  πτώματα ιθαγενών από παιδομάζωμα, είχε μάλιστα ζητήσει συγγνώμη η εκκλησία για τα χιλιάδες πτώματα παιδιών.

Κάναμε αυτό το πρότζεκτ με τον τίτλο «215 ζευγάρια παιδικών παπουτσιών ζητούν δικαίωση». Η τότε διευθύντρια μου έδωσε βεβαίωση καινοτόμου δράσης. Δεν θέλω να γίνω διευθυντής, τα αναφέρω απλά για να δείτε, πόσα κάνουμε σε αντίξοες συνθήκες.  Από το γραφείο του συγγραφέα όμως μας ζήτησαν για μια διαδικτυακή συνάντηση 5000 δολάρια. Και θέλω να επισημάνω,  ότι στα  20 χρόνια της υπηρεσίας μου έχω συνεργαστεί με δεκάδες έλληνες συγγραφείς. Κανείς δεν πληρώθηκε ένα ευρώ. Διαθέτουν αφιλοκερδώς τον χρόνο τους. Και τους ευγνωμονώ γι’αυτό. Είναι κρίμα τώρα να εκφοβίζονται, επειδή τους κάλεσα να παρουσιάσουν τα βιβλία τους στα παιδιά.