Είναι take it or leave it και είναι το τελευταίο μήνυμα του Σόιμπλε: Μνημόνιο ή Graccident, με τελική προθεσμία την 30^η Ιουνίου.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, με τη χθεσινοβραδυνή του συνέντευξη στο Bloomberg, έβγαλε στο τραπέζι το σκληρό χαρτί του… οικειοθελούς «ξαφνικού θανάτου». «Εάν η Ελλάδα θέλει να επωφεληθεί από τα κεφάλαια που εκκρεμούν τότε πρέπει να έλθει σε μια συμφωνία έως την 30η Ιουνίου» δήλωσε. 

Διαμήνυσε, εν ολίγοις, ότι η Αθήνα δεν πρόκειται να πάρει ούτε ευρώ από εταίρους και «θεσμούς» τους επόμενους δυόμισι μήνες, εκτός εάν προσυπογράψει απεχθή μνημονιακά μέτρα με περικοπές στις συντάξεις, νέες ανατροπές στα εργασιακά και εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις.

Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης, μέσω πηγών του Μαξίμου, είναι πως «η κυβέρνηση δεν θα υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της». Οι ίδιες πηγές στέλνουν το μήνυμα στους «υπερσυντηρητικούς κύκλους σε Ελλάδα και εξωτερικό που αρνούνται να δεχτούν την πραγματικότητα» ότι «το μνημόνιο πέθανε και οι πολιτικές λιτότητας δεν θα επιστρέψουν».

Με αφετηρία αυτές τις θέσεις, η αναμέτρηση θα μπορούσε να είναι ιστορική, έως και επική, για το μέλλον της Ευρώπης. Υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι η Ελλάδα δεν θα στράγγιζε ήδη τις τελευταίες σταγόνες ρευστότητας. Εως τις 30 Ιουνίου και αρχής γενόμενης από τις 12 Μαΐου, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταβάλει συνολικά – πέραν των πληρωμών σε μισθούς, συντάξεις και έντοκα – 2,278 δις ευρώ στο ΔΝΤ. Το δε ακριβές «ημερολόγιο» των πληρωμών προς το Ταμείο είναι το εξής:

Τα ποσά αυτά δεν υπάρχουν και τούτο το γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Σόιμπλε. Όπως γνωρίζει επίσης ότι κλείνοντας κάθε προοπτική άμεσης ευρωπαϊκής χρηματοδότησης υποδαυλίζει, με μαθηματική ακρίβεια, το «ατύχημα»: Την στάση πληρωμών στο ΔΝΤ, με το επακόλουθο πιστωτικό γεγονός και το «Graccident», ή ακόμη κι ένα συμφωνημένο, «οικειοθελές» Grexit με έξοδο από το ευρώ αλλά όχι και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Είναι το σενάριο το οποίο φρόντισε επίσης να υπαινιχθεί στη συνέντευξή του στο Bloomberg ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών λέγοντας πως «ο,τιδήποτε και να συμβεί στην χώρα, η Ελλάδα θα παραμείνει πάντα μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Υπό τα δεδομένα αυτά γίνεται ξεκάθαρο ότι το σκληρό ευρωπαϊκό πόκερ οδεύει προς το τέλος του με «πονταρίσματα» υψηλού ρίσκου και από τις δύο πλευρές. Η Αθήνα ποντάρει στο ότι το Βερολίνο δεν θα ρισκάρει το Grexit και το Βερολίνο στο ότι η Αθήνα δεν θα ρισκάρει το Graccident. Σ’ αυτού του τύπου τις μπλόφες είθισται να κερδίζει εκείνος που έχει και τα λιγότερα να χάσει. 

Ο δε χρόνος για να αποτιμηθεί αυτή η ισορροπία τρόμου και κόστους δεν είναι απεριόριστος – αντιθέτως, τα περιθώρια στενεύουν πλέον ταχύτατα. Και, ανεξαρτήτως του ποιος θα πληρώσει μακροπρόθεσμα το πιο βαρύ τίμημα, την τελική απόφαση δεν θα κληθεί να την πάρει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά ο Αλέξης Τσίπρας. 

Με το πιστόλι των πιστωτών στον κρόταφο,  με όλο το βάρος της ιστορικής, πολιτικής ευθύνης και χωρίς – εμφανείς τουλάχιστον – συμμάχους εντός και εκτός συνόρων. Εκτός από το εκλογικό σώμα, στο οποίο ίσως πλέον αναγκαστεί και να προσφύγει – είτε με εκλογές, είτε με δημοψήφισμα…

Διαβάστε επίσης:

• Ο Σόιμπλε ξαναπαίρνει το «Grexit όπλο» του
• Ο Αλέξης Τσίπρας ανάμεσα σε τρεις (σκληρές) επιλογές