Πόθεν εκπορεύεται η σφοδρότητα του «τελεσιγράφου» της Φώφης Γεννηματά. Υπέρ ποιου πολιτικού διακυβεύματος παίζεται ο εμφύλιος κορυφής στο Κίνημα Αλλαγής; Και ποιον, ή ποιους δείχνει η πρόεδρος ως υποψηφίους ακόμη και για διαγραφή με το μήνυμα «έως εδώ;».

Η πρώτη απάντηση προκύπτει από τα προφανή – από την ανοιχτή δυσφορία της ηγεσίας του Κινήματος για τον Σταύρο Θεοδωράκη και την επιλογή του να διαφωνήσει δημόσια με το αίτημα Γεννηματά για «εκλογές εδώ και τώρα», από τον εκνευρισμό για τις πρωτοβουλίες Ραγκούση υπέρ της σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, από την ενόχληση επίσης για το timing που επέλεξε ο Γιώργος Παπανδρέου για να συναντηθεί θεσμικά με τον πρωθυπουργό.

Σε δεύτερο επίπεδο, η ανάγνωση των διασταυρούμενων πυρών και μηνυμάτων αποκαλύπτει μια ισχυρή πολιτική αγωνία κι έναν εξίσου ισχυρό μοχλό πίεσης: Η αγωνία της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής δεν είναι άλλη από εκείνη της απώλειες ζωτικού χώρου και ερεισμάτων στο ευρύτερο ακροατήριο της ευρωπαϊκής και εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας. Κι ο μοχλός πίεσης προκύπτει, για μια ακόμη φορά, από το σύστημα εκείνο εντός της – αυτοπροσδιοριζόμενης, τουλάχιστον – κεντροαριστεράς που καταβάλει εργώδεις προσπάθειες και όλο το διαθέσιμο πολιτικό του κεφάλαιο στο χτίσιμο του «αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου».

Και τα δύο αυτά στοιχεία αποτυπώνονται εύγλωττα στην ανακοίνωση που εξέδωσαν κύκλοι του Κινήματος Αλλαγής, προς ερμηνεία της χθεσινής παρέμβασης της Φώφης Γεννηματά στο «Πρώτο Θέμα». Οι εν λόγω κύκλοι επιχειρούν κατ’ αρχάς να τηρήσουν και πάλι την ευπαθή γραμμή των «ίσων αποστάσεων» υποστηρίζοντας ότι τα μηνύματα της προέδρου απευθύνονταν «προς όλες τις κατευθύνσεις» και αποτελούν την «απάντηση στην προσπάθεια κάποιων να στήσουν δικομματικό σκηνικό πόλωσης σε βάρος του ζωτικού χώρου του Κινήματος».

Αμέσως μετά όμως, προκύπτει το στίγμα της αγωνίας – μιας αγωνίας, που αποτελεί αφ’ ενός προϊόν της πίεσης των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών προς το Κίνημα για σύγκλιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, και αφ’ ετέρου της ανησυχίας από την, παγιωμένη πλέον εικόνα πολιτικής κυριαρχίας του Αλέξη Τσίπρα στους ψηφοφόρους της ευρύτερης κεντροαριστεράς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ούτε ανήκει στον ιδεολογικό και πολιτικό χώρο της δημοκρατικής αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας», αναφέρουν οι ίδιοι κύκλοι, κάνοντας λόγο για «κόμμα βαθιά λαϊκιστικό, με νεοκομμουνιστικές – τριτοδιεθνιστικές αναφορές και ολοκληρωτικού τύπου αντιλήψεις, πολύ πέραν από τις αξίες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, εχθρικό στις θεσμικές λειτουργίες της φιλελεύθερης αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».
«Το γεγονός ότι ο Αλ. Τσίπρας έχει αλλάξει παρέες στην Ευρώπη δεν σημαίνει ότι έχει αλλάξει και το βασικό πυρήνα των αντιλήψεών του», προσθέτουν, γέρνοντας… επικινδύνως την ζυγαριά των «ίσων αποστάσεων».

Κι εδώ, αρχίζει να γίνεται απολύτως εμφανής και η, μάλλον βαθιά, επιρροή των πρωτεργατών του «αντιΣΥΡΙΖΑ» μετώπου: «Ο κύριος στρατηγικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ», τονίζεται στην ανακοίνωση, «λαμβάνοντας υπόψη πως η ήττα τους στις επόμενες εκλογές είναι περίπου βέβαιη, δεν είναι σήμερα η Ν.Δ.» αλλά «η κεντροαριστερά και πολιτικός χώρος που την εκφράζει, το Κίνημα Αλλαγής». «Αυτό τον πολιτικό χώρο είναι που λεηλάτησε τα προηγούμενα χρόνια για να έρθει στην εξουσία, την επιρροή αυτού του χώρου θέλει να απομειώσει τώρα με κάθε τρόπο. Άλλοτε με επιθέσεις φιλίας άλλοτε με επιθέσεις λάσπης. Αν η κεντροαριστερά και το προοδευτικό κέντρο που σήμερα εκφράζονται με το Κίνημα Αλλαγής συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί σε πανωλεθρία και η ήττα του θα είναι στρατηγική».

Οι πλέον προβληματισμένοι εντός του Κινήματος για την αυτοτέλεια και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του νέου φορέα, λένε ότι κάτω από αυτές τις γραμμές θα μπορούσε να βρίσκεται και η… υπογραφή του Ευάγγελου Βενιζέλου. Και οι ίδιοι ερωτούν γιατί δεν υπάρχει ανάλογη σφοδρότητα στις παρεμβάσεις Γεννηματά τις ουκ ολίγες φορές που ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αγνοεί επιδεικτικά τις «ίσες αποστάσεις» και υποδεικνύει ευθέως τη σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία.

Το ερώτημα μένει να απαντηθεί σύντομα, κατά την επίπονη – αλλά νομοτελειακή – διαδικασία αυτοπροσδιορισμού του Κινήματος Αλλαγής στο δίπολο προόδου και συντήρησης…