Το αύριο μπορεί να μην κρίνεται στα τεχνικά κλιμάκια του Hilton όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, μπορεί όμως να κρίνεται στις Βερσαλλίες. Και όταν η Ανγκελα Μέρκελ -με «λαγούς» τον Ολάντ, Τζεντιλόνι και Ραχόι- ανοίγει επισήμως ατζέντα Ευρώπης πολλών ταχυτήτων από την τετραμερή των Βερσαλλιών, η Αθήνα και οι Βρυξέλλες ίσως έχουν λόγους να ανησυχούν.

Ads

Στην γόνιμη εκδοχή της, αυτή η ανησυχία κρατά ακόμη ζωντανή την προοπτική για κλείσιμο του ελληνικού «δράματος» το συντομότερο δυνατό, και σίγουρα πριν ανοίξει το κεφάλαιο των τεκτονικών και αμφιλεγόμενων αλλαγών στην Ευρώπη -ένα κεφάλαιο με προφανείς σταθμούς τη σύνοδο της 25ης Μαρτίου για τα 60 χρόνια της Ε.Ε. στη Ρώμη και τις προεδρικές εκλογές του Μαίου στη Γαλλία.
 
Παράλληλες κινήσεις Αθήνας και Κομισιόν

Ή άλλως, Αθήνα και Κομισιόν έχουν θορυβηθεί εντόνως από τις πρωτοβουλίες των τεσσάρων ισχυρών της Ε.Ε. που προαναγγέλθηκαν χθες στη σύναξη των Βερσαλλιών και -για διαφορετικούς λόγους η καθεμία -κινούνται προς επίσπευση κάθε βήματος που μπορεί να οδηγήσει το συντομότερο σε λήξη του σίριαλ της αξιολόγησης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

• Κομισιόν: Παραμένουν στην Αθήνα οι θεσμοί

Ads

Στο πλαίσιο αυτό, οι πληροφορίες φέρουν την ελληνική πλευρά να κάνει -διαχειρίσιμες μεν, κρίσιμες δε- υπαναχωρήσεις σε θερμά πεδία της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, την δε Ευρωπαϊκή Επιτροπή να κινείται παρασκηνιακά τόσο προς συγκράτηση των απαιτήσεων του ΔΝΤ όσο και προς διασφάλιση καίριων ανταλλαγμάτων για την Ελλάδα με αιχμή τα μεταμνημονιακά πρωτογενή πλεονάσματα.
 
Τα σημεία σύγκλισης

Οι κινήσεις αυτές αποτυπώνονται και στην αλλαγή κλίματος που καταγράφηκε χθες το βράδυ στο Hilton στη διαπραγμάτευση με τους επικεφαλής του κουαρτέτου, με ελληνικές κυβερνητικές πηγές να διαπιστώνουν «βήματα σύγκλισης και προόδου» σε δύο κομβικά ζητήματα: Αφ’ ενός στο μίγμα των αντίμετρων –προκειμένου να είναι και «αναπτυξιακά» όπως ζητά το ΔΝΤ, αλλά και «κοινωνικά» όπως διεκδικεί η Αθήνα -και, αφ’ ετέρου στην αποδοχή από το Ταμείο της υπεραπόδοσης των εσόδων ως μόνιμης και διατηρίσιμης τάσης.

Η αποδοχή αυτή ίσως κατεβάσει κατά τι και τον πήχη των συνολικών απαιτήσεων του Ταμείου για νέα μέτρα που σήμερα βρίσκεται στο 2% του ΑΕΠ (3,6 δις), κυρίως όμως όπως σημειώνουν πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση ενδέχεται να αποδειχθεί καταλυτική για τον καθορισμό των στόχων των πλεονασμάτων μετά το 2021 – 2022.
 
Η μείωση των στόχων για τα πλεονάσματα

Η μείωση των εν λόγω στόχων, σε ποσοστό τουλάχιστον 3%, είναι το αντάλλαγμα που φέρεται κατά τις πληροφορίες να «παλεύει» η Κομισιόν, υπό την προϋπόθεση ότι θα κλείσουν όλα τα υπόλοιπα ανοιχτά μέτωπα της αξιολόγησης.

Από την πλευρά της, η Αθήνα φαίνεται να κάνει βήματα πίσω στο θέμα των νέων παρεμβάσεων στο ασφαλιστικό, με ανοιχτό όμως ακόμη το εάν οι περικοπές στις συντάξεις θα εφαρμοστούν από το 2019 όπως αξιώνει το ΔΝΤ ή από το 2020 όπως επιδιώκει η ελληνική πλευρά.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να περιοριστεί και το ύψος των περικοπών στο 0,75% (1,4 δις) έναντι 1% (1,8 δις) που ζητά το Ταμείο -επ’ αυτού όμως σαφέστερη εικόνα αναμένεται στη νέα σημερινή συνάντηση οικονομικού επιτελείου και δανειστών.

Εάν τα θετικά χθεσινοβραδυνά μηνύματα -τα πρώτα μετά από μία εβδομάδα διαπραγματεύσεων- κεφαλαιοποιηθούν στο σημερινό ραντεβού, τότε κοινοτικές πηγές θεωρούν «ακόμη εφικτή, εάν και δύσκολη» την τεχνική συμφωνία είτε στο Eurogroup 20ης Μαρτίου, είτε σε εκείνο της 7ης Απριλίου.

Σε διαφορετική περίπτωση τα πάντα κινδυνεύουν να μετατεθούν μετά το Πάσχα, και πιθανότατα και μετά τις γαλλικές εκλογές του Μαΐου -προοπτική, που δεν αποτελεί το ιδανικό σενάριο για την ελληνική πλευρά…