Ο πόλεμος των διαπραγματεύσεων συνεχίζεται. Οι δηλώσεις, αξιωματούχων και μη, εν είδη εκκρεμούς τη μια φέρνουν τη συμφωνία κοντά και την άλλη μακριά. Και μέσα σ’ όλα, να και οι δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως αυτές στη πρόσφατη συνάντησή του με το Στ. Θεοδωράκη.

Στις δηλώσεις αυτές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Π.τ.Δ.) έκανε τα πρώτα του «φάουλ». Ίσως ποσώς ή ελάχιστα ενδιαφέρουν αυτήν την στιγμή αυτά καθαυτά τα «φάουλ». Άλλα μας καίνε και σ’ αυτά θέλω να αναφερθώ με αφορμή τις δηλώσεις του Π.τ.Δ. Είπε ο κ. Παυλόπουλος: «Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας εξαρτάται από την εντολή του Ελληνικού Λαού και από την σύνθεση της Βουλής που τον εκλέγει.»

Πρώτο «Φάουλ». Από πότε ο ρόλος του Π.τ.Δ. εξαρτάται «από την σύνθεση της Βουλής που τον εκλέγει»; Δηλαδή, θα ήταν άλλος ο ρόλος του αν η σύνθεση της Βουλής ήταν διαφορετική, και είναι άλλος με τη τωρινή σύνθεση της Βουλής (που προέκυψε στις 25/1); Ο ρόλος του Π.τ.Δ. δεν καθορίζεται με σαφήνεια από το Σύνταγμα; Από πότε οι επιλογές του εκλογικού σώματος, μόνου αρμοδίου της σύνθεσης της Βουλής, καθορίζουν το ρόλο του Π.τ.Δ.;

Δεύτερο «Φάουλ». Είπε ο Π.τ.Δ.: «Η εντολή του Ελληνικού Λαού είναι η παραμονή της Χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, φυσικά, στην Ευρωζώνη.» Ερμηνεία της εντολής του Λαού (σωστή ή λάθος) μπορούν να κάνουν και κάνουν οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι δημοσιογράφοι, οι δημοσκόποι κ.λπ. Ο Π.τ.Δ. όμως δεν συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτούς. Αυτή η ερμηνεία είναι μόνιμη επωδός στις δηλώσεις του. Το λέει και ο ίδιος: «Το τονίζω για πολλοστή φορά. Η εντολή ήταν να προχωρήσουμε στην Ευρώπη.» Αναρωτιέμαι αν πρόκειται απλώς για «φάουλ».

Στις εκλογές το μόνο αδιαμφισβήτητο είναι οι ψήφοι που λαμβάνουν τα κόμματα και τίποτε άλλο πέραν αυτού. Δεν υπάρχει άμεση εντολή γι’ αυτό και υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες της ψήφου του εκλογικού σώματος. Αντίθετα με το δημοψήφισμα που η εντολή του κυρίαρχου λαού δίνεται άμεσα. Δημοψήφισμα όμως δεν έγινε. Από πού κι ως που λοιπόν Π.τ.Δ. προβαίνει σε ερμηνεία της ψήφου του εκλογικού σώματος; Γιατί ουσιαστικά περί αυτού πρόκειται.

Νομίζω είναι περιττό να σας παραθέσω τις εκατοντάδες δηλώσεις Σαμαρά και ΝΔ, Βενιζέλου και ΠΑΣΟΚ, Θεοδωράκη και ΜΜΕ, για το πώς ερμηνεύουν την «εντολή» του ελληνικού λαού. Ίδιες κι απαράλλακτες μ’ αυτήν του Π.τ.Δ.: «παραμονή της Χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη.» Αρκούμαι σε μια τελευταία. Ν. Μπακογιάννη (16/6): «Η κυβέρνηση έχει λάβει λαϊκή εντολή για διαπραγμάτευση εντός του ευρώ».

Ερώτημα πρώτο. Ο Π.τ.Δ. προβληματίζεται που ερμηνεύει (ως μη όφειλε) την εντολή του ελληνικού λαού πανομοιότυπα με μέρος των πολιτικών κομμάτων της Βουλής; Και δη αυτών που καταψήφισε ο λαός. Ερμηνεία που είναι σε άλλο «μήκος κύματος» απ’ αυτήν που δίνει ο Πρωθυπουργός της χώρας και τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή του. Ενδεικτικά, αυτά που είπε ο Α. Τσίπρας στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ (16/6).

«Η εντολή που έχουμε πάρει από τον Ελληνικό Λαό, και θέλω να το ξεκαθαρίσω, δεν είναι εντολή δημιουργικής ασάφειας. Είναι μία σαφής εντολή. Να τερματίσουμε την πολιτική της λιτότητας στον τόπο μετά από πέντε χρόνια σκληρής επιβολής που δημιούργησε μια τεράστια αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων.» Τα ίδια έχει πει δεκάδες φορές εντός και το σπουδαιότερο εκτός της χώρας. Είναι πρόδηλο ότι Π.τ.Δ. και Πρωθυπουργός, προβάλλουν διαφορετική ερμηνεία της εντολής του λαού.

Ερώτημα δεύτερο. Ο Π.τ.Δ. με την ερμηνεία του (για εντολή παραμονής στην ΕΕ), προσθέτει έστω κι ένα λιθαράκι στην διαπραγμάτευση που κάνει ο Πρωθυπουργός ή αντίθετα αφαιρεί; Δυστυχώς αφαιρεί, δίνοντας και πάτημα στους δανειστές. Πιο πολύ θυμίζει απάντηση κάποιου που ερωτάται σε δημοσκόπηση αν θέλει την πάση θυσία παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Όμως άλλο ο Π.τ.Δ. και φυσικά άλλο ο κάθε ανεγκέφαλος που απαντάει «ναι», χωρίς να γνωρίζει επακριβώς τι περιλαμβάνει το «πάση θυσία».

Εκατοντάδες δηλώσεις, θεσμικών παραγόντων και επιφανών προσώπων της ΕΕ και εκτός αυτής, επισημαίνουν τα δεινά του ελληνικού λαού. Ο Π.τ.Δ θα έπρεπε να αξιοποιεί τις δημόσιες εμφανίσεις του κάνοντας το ίδιο και όχι να ερμηνεύει την εντολή του λαού. Θα πρόσφερε αν μιλούσε για «σκληρή λιτότητα που πρέπει να τερματιστεί». Ας έλεγε αυτό που επεσήμαινε ο προκάτοχός του κ. Παπούλιας: «Ο ελληνικός λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα» (Τρεις φορές μάλιστα τα είπε σε επίσημους επισκέπτες της χώρας μας.[*])

Ας έλεγε κάτι απ’ αυτά που είπε ο Καγκελάριος της Αυστρίας (17/6): «Η κρίση δεν δημιουργήθηκε από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους […] η Ευρώπη δεν θα βγει από την κρίση με υψηλή ανεργία, ανισότητες και με τα κοινωνικά συστήματα να απειλούνται με καταστροφή.» Ας αναρωτηθεί ο Π.τ.Δ. ποιανού οι δηλώσεις συνεισφέρουν στις διαπραγματεύσεις. Οι δικές του ή του Βέρνερ Φάιμαν;

Ο καθένας μας δικαιούται να έχει την άποψή του. Άλλος θέλει πάση θυσία ευρώ. Άλλος θέλει ευρώ με προϋποθέσεις. Άλλος θέλει δραχμή. Άλλος θέλει να καθαρίσει ο τόπος από τη κόπρο 50 οικογενειών που λυμαίνονται το λαό και τον τόπο. Άλλος θέλει … να πάρει πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός είτε με ευρώ είτε με δραχμή. Δημοκρατία έχουμε στο βαθμό που την έχουμε και για όσο θα την έχουμε.

Ανεξάρτητα όμως από την άποψη που έχει ο καθένας, ποτέ δεν ρωτήθηκε ο ελληνικός λαός ούτε του τέθηκε στις εκλογές ζήτημα ευρωζώνης άμεσα. Θα έλεγα μάλιστα ότι κι όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το έβαλαν, με τον τρόπο που το έβαλαν, ο λαός τους αγνόησε και ειδικά στις τελευταίες εκλογές τους «μαύρισε». Έβαλε πρώτιστο διακύβευμα τον τερματισμό των μνημονιακών πολιτικών. Ήτοι την εξαθλίωσή του και την καταστροφή της χώρας.

Υπάρχει όμως και κάτι που δεν θέλω να διανοηθώ πως μπορεί να συμβαίνει αλλά οφείλω να το επισημάνω. «Δεν μπορεί οι όποιες πολιτικές διαφορές να αγνοούν τον βασικό στόχο», είπε ο Π.τ.Δ. Όμως όλοι οι στόχοι, βασικοί και μη, είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της κυβέρνησης να τους θέτει και να τους υπηρετεί, και όχι του Π.τ.Δ. Ακόμα κι αν αυτοί οι στόχοι παρεκκλίνουν από τους διακηρυγμένους με βάση τους οποίους ένα κόμμα υπερψηφίστηκε από τον λαό και ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία.

Όσο κι αν είναι δυσάρεστο αυτό, και φυσικά είναι, όταν μια κυβέρνηση έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής δεν υπάρχει Συνταγματική «οδός διαφυγής». Ο Π.τ.Δ. το γνωρίζει πολύ καλά. Άλλωστε ήταν μέλλος της ΝΔ όταν ο Σαμαράς άλλα έλεγε προεκλογικά το 2012, και άλλα εφάρμοσε κάνοντας μια «μεγαλοπρεπή» κολωτούμπα. Αναρωτιέμαι αν πρόκειται απλώς για «φάουλ» του Π.τ.Δ. Μήπως, δηλαδή, οι επισημάνσεις του Π.τ.Δ. είναι μια παρέμβαση για τον ΤΡΟΠΟ που ασκούν τις αρμοδιότητές τους ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και η Βουλή;

Το άρθρο 50 του Συντάγματος ορίζει ότι: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει άλλες αρμοδιότητες παρά μόνο όσες του απονέμουν ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι που είναι σύμφωνοι μ’ αυτό.» Το Σύνταγμα όμως πουθενά δεν δίνει στον Π.τ.Δ. αρμοδιότητα να κρίνει τον τρόπο άσκησης των αρμοδιοτήτων Πρωθυπουργού, κυβέρνησης και Βουλής. Ούτε φυσικά αρμοδιότητα ερμηνείας της ψήφου των Ελλήνων.

Τέλος πάντων ας δεχτούμε καλοπροαίρετα ότι ο κ. Παυλόπουλος, κάτι από την πραγματική και αναμφισβήτητη αγωνία του για τον τόπο, κάτι από υπερβάλλοντα ζήλο, δεν πρόσεξε πολύ αυτά που είπε. Άλλωστε, όπως αρχικά ανέφερα, τούτη την ώρα άλλα είναι που μας καίνε. Και γι’ αυτά θα παραθέσω δύο αυτονόητα(;) ζητήματα σχετικά με τις εντολές που πρέπει να έχουμε όλοι στα υπόψη μας.

Πρώτο. Ο λαός με την ψήφο του, έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ εντολή για κυβέρνηση. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και δεν «χωράει» ερμηνείες. Η εντολή πραγματώθηκε με την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής όπως το Σύνταγμα ορίζει. Δεύτερο. Η εντολή του Συντάγματος είναι ότι όσο η κυβέρνηση απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της Βουλής, κυβερνά για τέσσερα (4) χρόνια. Αυτές τις δύο εντολές είναι δύσκολο να τις χωνέψουν Σαμαράς, Βενιζέλος (για τη κ. Γεννηματά ας περιμένουμε) και τα ΜΜΕ της διαπλοκής. Ε, τι να κάνουμε; Ας πάρουν ξύδι.

Να επαναλάβω πως οι δύο αυτές εντολές δόθηκαν (από λαό και Σύνταγμα) και «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο». Δεν υπάρχει συνταγματική οδός να αναιρεθούν. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση δεν εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε προεκλογικά. Ούτε καν με το άρθρο 120 (εφόσον η κυβέρνηση δεν προβαίνει σε αντισυνταγματικές ενέργειες).

Αυτά τα τονίζω, όχι γιατί υπάρχει (έστω και μία) πιθανότητα η κυβέρνηση Τσίπρα να κάνει αυτά που έκαναν Σαμαράς και Βενιζέλος. Αλλά ως μέτρο σύγκρισης με τους πρώην, και για να ξέρουμε την ερμηνεία της κυβέρνησης όσον αφορά την εντολή του λαού. Θυμίζω πως το διακύβευμα των εκλογών ήταν η καταστροφική πολιτική των μνημονίων. Σ’ αυτό κλήθηκε ο λαός να απαντήσει επιλέγοντας τα κόμματα και τους αντιπροσώπους του στη Βουλή.

Και επέλεξε την καταδίκη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, των κομμάτων που με τις μνημονιακές πολιτικές τους κατέστρεψαν το λαό και τη χώρα. Έρχομαι τώρα και σ’ αυτό που έχετε όλοι στην άκρη της γλώσσας. «Ναι, αλλά παραμένοντας στην ευρωζώνη». Κατ’ αρχάς η πλειοψηφία αναγνωρίζει πως η κυβέρνηση παλεύει με νύχια και με δόντια για επωφελή συμφωνία εντός ευρωζώνης. Μόνο μικρόψυχοι «τραγουδάνε» στο σκοπό των ξένων επιδιώκοντας παλινόρθωση.

Προσωπικά συνεχίζω να πιστεύω πως το ιερατείο της Ευρωζώνης δεν θα αυτοκτονήσει σκοτώνοντας την Ελλάδα. Θα πείτε, «κι αν τη σκοτώσει;» Η απάντησή μου θα ήταν πολύ εύκολη αν ήξερα τις δικές σας απαντήσεις στα λίγα (σκόρπια και χωρίς ιεράρχηση) ερωτήματα που ακολουθούν.

– Αν η ευρωζώνη σκοτώσει την Ελλάδα, αξίζει να βρισκόμαστε ως χώρα και λαός, σ’ αυτό το πράμα που αποκαλούν ένωση;
– Μπορείτε να βρείτε ανθρώπους στο περιβάλλον σας, έστω 5 στους 10, με ηλικία (π.χ.) 30 χρόνων και άνω που να ευελπιστούν να αποκτήσουν ή να έχουν αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία, τουλάχιστον τα μισά απ’ αυτά που απέκτησαν οι γονείς τους; (Παρότι αυτοί δεν ξεπούλησαν ολόκληρη την Ελλάδα ούτε και τη χρέωσαν. Και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί τι είχε και τι χρώσταγε η Ελλάδα πριν π.χ. 30 χρόνια, τι της απέμεινε και τι χρωστάει σήμερα.)
– Θεωρείτε κορόιδα τους Έλληνες και Ελληνίδες που το 1940 αντί να «κάτσουν στ’ αβγά τους», οπότε η χώρα δεν θα είχε νεκρούς και καταστροφές, έχυσαν το αίμα τους για την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία της πατρίδας;
– Πιστεύετε πως σήμερα στη χώρα υπάρχει ολιγαρχία, πολιτικοί εκπρόσωποί της και ΜΜΕ, και πως όλοι αυτοί έχουν επιλέξει την υποταγή και την εξάρτηση για το λαό και τη χώρα προκειμένου να διαιωνίσουν τα προνόμιά τους;
– Όταν το ευρωπαϊκό ιερατείο σκοτώνει ένα λαό και μια χώρα για 2 (ψωρο)δις δημοσιονομικό κενό, η αποσύνθεση της Ευρώπης είναι κοντά, μακριά ή δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα;

Σταματώ σ’ αυτά. Η κυβέρνηση ΔΕΝ πρέπει να κάνει βήμα πίσω και σε καμιά περίπτωση να μην αποδεχτεί το μαρτύριο της σταγόνας (μετάθεση της λύσης), που είναι η χειρότερη από τις επιλογές. ΔΕΝ πρέπει να παραδώσει την εντολή, αντίθετα να εξαντλήσει την τετραετία. ΔΕΝ πρέπει να πληρώσει ούτε ευρώ για δάνεια αν δεν έχει αποδεκτή λύση. Αν το ιερατείο φτάσει στα άκρα, να πάει και η κυβέρνηση στα άκρα.

Προσωπικά, δεν με φοβίζουν τα δύσκολα. Με τρομάζουν οι επίορκοι πρώην κυβερνώντες που είναι αποδεδειγμένα ικανοί να μετατρέψουν την χώρα σε 100% αποικία και τους Έλληνες (όσοι μείνουμε εντός) σε οικονομικούς μετανάστες στην ίδια μας τη χώρα. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω σκοπό να αυτοκτονήσω γιατί φοβάμαι πως θα πεθάνω. Οι στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα τα λένε πολύ καλύτερα και σας τους αφιερώνω από καρδιάς.

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είν’ ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.

Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ’ αλλάξω.

Μα εγώ μ’ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, 
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.

Χρήστος Γιαννίμπας

Ο Χρήστος Γιαννίμπας είναι αρθρογράφος και γγραφέας.

Παραπομπή
[*] Ανεξάρτητα αν και ο κ. Παπούλιας έκανε ουκ ολίγα λάθη. Π.χ. το μαύρο της ΕΡΤ έχει την υπογραφή του. Για να μην πω για τη φάμπρικα των Π.Ν.Π. που είχε στήσει η ΝΔ, τις οποίες επίσης υπέγραφε αν και πολλά σ’ αυτές τσαλαπατούσαν το Σύνταγμα.