Δύο βασικά σενάρια και – τουλάχιστον – τρεις παραλλαγές τους μπαίνουν σήμερα στο τραπέζι του Eurogroup που καλείται να δώσει το σήμα απεμπλοκής στην αξιολόγηση και να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξει επανάληψη του δράματος του 2015.

Τα βασικά σενάρια είναι εκείνα που έχουν ήδη, και… δια επίσημης αλληλογραφίας, απορριφθεί: Το πρώτο είναι το «μοντέλο Τόμσεν» για προληπτική νομοθέτηση από την Αθήνα του εφεδρικού πακέτου μέτρων των 3,6 δισ. – ενός πακέτου που, όπως έγραψε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην επιστολή του προς τους ομολόγους του, «δεν μπορεί να περάσει καμία ελληνική κυβέρνηση».

Το δεύτερο είναι η ελληνική πρόταση για υιοθέτηση αυτόματου Μηχανισμού Διόρθωσης, του λεγόμενου «δημοσιονομικού κόφτη», χωρίς ονομαστικοποίηση και εξειδίκευση των μέτρων – μια πρόταση, που επίσης απέρριψε, ως μη αποτελεσματική, με την δική της επιστολή η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Αντ’ αυτής, δε, πέταξε για μια ακόμη φορά το μπαλάκι στους ευρωπαίους δανειστές, καλώντας τους να αποδεχθούν αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους – προοπτική εξίσου μη αποδεκτή από το Βερολίνο και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: 

* Με 153 «ναι» ψηφίστηκαν το ασφαλιστικό και το φορολογικό

* Όλοι οι νέοι φόροι της συμφωνίας με τους δανειστές

Οι 3 προτάσεις «συμβιβασμού»

Ενώπιον αυτής της τριπλής καραμπόλας και προκειμένου να… τετραγωνιστεί ο κύκλος, οι πληροφορίες θέλουν το σημερινό Εurogroup να γίνεται αποδέκτης τριών εναλλακτικών, συμβιβαστικών προτάσεων.

Η πρώτη είναι η πρόταση της Κομισιόν και του προέδρου της Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: Προβλέπει κλείσιμο της αξιολόγησης και άμεση εκταμίευση της δόσης, προκειμένου να μην βρεθεί η Ελλάδα ενώπιον νέας πιστωτικής ασφυξίας, υπό την προϋπόθεση η κυβέρνηση να έχει ψηφίσει προηγουμένως δεσμευτικό Μηχανισμό Διόρθωσης. Η επαλήθευση υλοποίησης ή μη των στόχων θα γίνεται άπαξ ετησίως, κάθε Απρίλιο, με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και η κυβέρνηση, σε περίπτωση απόκλισης, θα έχει την ευχέρεια να μην περικόπτει μόνον δαπάνες αλλά να αυξάνει και φόρους.

Το θολό σημείο στην πρόταση αυτή είναι το εάν ο Μηχανισμός θα πρέπει να περιλαμβάνει και – γενικό έστω – προσδιορισμό του πεδίου των πιθανών μέτρων. Το αρνητικό σημείο είναι πως αποσυνδέει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης από τη ρύθμιση του χρέους, την οποία παραπέμπει ντε φάκτο σε μεταγενέστερο χρόνο, ακόμη κι εάν υπάρξει αναφορά στο θέμα στη σημερινή ανακοίνωση του Eurogroup. Το θετικό για την Αθήνα είναι πως απεξαρτά τον «δημοσιονομικό κόφτη» από την αυστηρή περικοπή μισθών και συντάξεων που αξιώνει το ΔΝΤ και αφήνει περιθώρια διόρθωσης και μέσω των φορολογικών εσόδων.
 
‘Ελεγχος κάθε τρίμηνο

Η δεύτερη παραλλαγή, κατά τις τελευταίες πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, είναι μια αυστηρότερη εκδοχή του μοντέλου Γιούνκερ που έχει εκπονηθεί εν είδει Plan B από την Κομισιόν και προβλέπει συχνότερη αξιολόγηση και επανεκτίμηση της υλοποίησης ή μη των στόχων. Εν ολίγοις, η ελληνική οικονομία θα περνά από επιθεώρηση ανά τρίμηνο ή τετράμηνο κι εάν οι στόχοι δεν υλοποιούνται, τότε θα πρέπει να ενεργοποιούνται αυτομάτως περικοπές σε συγκεκριμένους κωδικούς του προϋπολογισμού. Το ερώτημα ποιοι θα είναι αυτοί οι κωδικοί, και σε ποιόν βαθμό θα πρέπει να προσδιοριστούν εκ των προτέρων, παραμένει καταλυτική, ανοιχτή παράμετρος και σ΄αυτό το σενάριο.

Ο Σόιμπλε και ο ESM

Σφήνα, πάντως, στις εν λόγω «παραλλαγές συμβιβασμού» φαίνεται να μπαίνει, σύμφωνα με πληροφορίες από το Βερολίνο, ενδιάμεση πρόταση και εκ μέρους της πλευράς Σόιμπλε.
Είναι μια πρόταση που κινείται κοντά μεν στο «μοντέλο Γιούνκερ», αλλά έχει δύο κομβικές διαφοροποιήσεις: Αφ’ ενός έναν, ευρύ έστω, προσδιορισμό των πιθανών δημοσιονομικών περικοπών και αφ΄ετέρου, την ανάληψη της ευθύνης για την ενεργοποίηση του «δημοσιονομικού κόφτη» από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, τον ESM.

Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι πως ο ESM είναι ο κατ΄εξοχήν ευρωπαϊκός θεσμός που επηρεάζεται – εάν δεν κατευθύνεται – ευθέως από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, γεγονός που σημαίνει ότι τον τελευταίο λόγο στο εάν και ποια πρόσθετα μέτρα πρέπει να λάβει η Ελλάδα, θα τον έχει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε…