Στην πλειοψηφική, υπέρμαχη της διεύρυνσης και της κεντροαριστερής στροφής, πλευρά της Κουμουνδούρου το πρόγραμμα Σταθάκη διαβάζεται περίπου ως το διαβατήριο για μια «αριστερή σοσιαλδημοκρατία». Στην ριζοσπαστική πλευρά η – πρώτη τουλάχιστον – ανάγνωση καταλήγει στην αποτίμηση ενός ικανοποιητικού συμβιβασμού που έχει διακριτά ταξικά προτάγματα, κυρίως σε ό,τι αφορά τα εργασιακά, το κοινωνικό κράτος και το δημόσιο σύστημα υγείας, έστω κι εάν αρκετοί είναι εκείνοι που θα επιθυμούσαν, και θα επιδιώξουν, πιο τολμηρά χαρακτηριστικά.

Για την ηγεσία του κόμματος το πρόγραμμα,  αποτελεί στοίχημα σε δύο επίπεδα: Να αποτελέσει το διαβατήριο για τις κοινωνικές γειώσεις που επιζητά ο ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει η συγκολλητική ουσία στο, πάντοτε θερμό, εσωκομματικό πεδίο του κόμματος.

Ακριβώς γι αυτούς τους λόγους ο Αλέξης Τσίπρας, στην τελευταία συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου ζήτησε αφενός να ανοίξουν νέοι κομματικοί δίαυλοι με την κοινωνία και, αφετέρου, να σταματήσει η δημοσιοποίηση ξεχωριστών θέσεων και προτάσεων από τις τάσεις και αυτές να ενσωματωθούν στον προγραμματικό-προσυνεδριακό διάλογο.

Ως εκ τούτου, μαζί με τον Γιώργο Σταθάκη ανέλαβαν καθήκοντα οι Νίκος Παππάς, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Εφη Αχτσιόγλου, Αντώνης Λιάκος και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου να συγκεντρώνουν και να ενσωματώνουν τις όποιες προτάσεις και τροποποιήσεις.

Το εμπλουτισμένο πρόγραμμα θα συζητηθεί εκ νέου την Παρασκευή και θα οριστικοποιηθεί στον ευρύ διαδικτυακό διάλογο της άνοιξης – οι αιχμές και ο προσανατολισμός του όμως είναι ήδη σαφείς: η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους με αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων, η παρέμβαση και αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, η δημιουργία ενός νέου ΕΣΥ με την αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά και η εμφατική στροφή στην μεσαία τάξη μέσα από μια σειρά φορολογικών κινήσεων – από αλλαγές των φορολογικών συντελεστών έως την μείωση του ΦΠΑ και του ΕΝΦΙΑ – που εντάσσονται σε ένα συνολικό και στρατηγικό σχέδιο αναδιανομής του εισοδήματος.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται και στο αναπτυξιακό σκέλος – ένα σκέλος, που μέχρι πρότινος εντοπιζόταν ως αδύναμο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις – μέσα από μια νέα πολιτική και φιλοσοφία σε ό,τι αφορά την ρευστότητα στην οικονομία, με εργαλεία όπως η αναπτυξιακή τράπεζα, αλλά και μέσα από τον ενεργητικό ρόλο του δημοσίου στην διοίκηση των τραπεζών που διαθέτει μετοχές.

Στις παραμέτρους του προγράμματος έχουν ενταχθεί και στοιχεία που παραπέμπουν σε απολογισμό-αποτίμηση του κυβερνητικού έργου του ΣΥΡΙΖΑ, επ’ αυτού όμως δεν είναι πολλοί εκείνοι στην Κουμουνδούρου που θεωρούν ότι πρόκειται για μια συζήτηση που θα προχωρήσει επί της ουσίας.

Το βέβαιο είναι πως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να βγάλει το πρόγραμμα στο πρώτο πλάνο της δημόσιας ατζέντας του κόμματος το επόμενο διάστημα, χωρίς ωστόσο να θεωρείται δεδομένο πως οι εστίες εσωκομματικής έντασης έχουν κλείσει.

Πρώτο crash test, άλλωστε, για την εσωκομματική νηνεμία θα είναι η ανάδειξη των νέων νομαρχιακών επιτροπών αυτόν τον μήνα. Ο φόβος – που εκφράστηκε από κάποιες πλευρές και στο τελευταίο Πολιτικό Συμβούλιο – είναι πως πρόκειται για διαδικασία που μέσα από την σύγκρουση των μηχανισμών μπορεί να οδηγήσει σε νέο κύκλο εσωστρέφειας.

Ανοιχτό ζήτημα παραμένει και η αντιπολιτευτική τακτική. Στελέχη όπως ο Νίκος Φίλης για παράδειγμα, ζητούν δυναμική, έως και κινηματική αντιπολίτευση. Πρόκειται για άποψη που έχει ισχυρή απήχηση και στο προεδρικό επιτελείο της Κουμουνδούρου, ενώ και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται πεπεισμένος πως οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για πιο επιθετικούς αντιπολιτευτικούς τόνους. Πόσο μάλλον αφού και ο ίδιος θεωρεί, όπως εκτίμησε στο Πολιτικό Συμβούλιο, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαντλήσει τις δυνατότητες για να πάει σε εκλογές μέσα στο 2021.

Πιο σκεπτικοί, όχι τόσο ως προς την ένταση, όσο προς τα πραγματικά πεδία της αντιπολίτευσης παραμένουν τα μέλη της «Ομπρέλας» αλλά, σε έναν βαθμό, και οι τα προερχόμενα από την διεύρυνση στελέχη της «Γέφυρας». Εκείνο που τονίζεται, από διαφορετική έστω οπτική, είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επενδύει σε «αντιπολίτευση covid» – ήτοι, στην μετωπική, καθημερινή σύγκρουση για την διαχείριση της πανδημίας. Αντιτάσσουν ως αιχμή τα μεγάλα και στρατηγικά ζητήματα, με την παράλληλη ανάδειξη λύσεων και προτάσεων.

Οπότε, μένει να φανεί εάν το πρόγραμμα Σταθάκη θα αξιοποιηθεί σ’ αυτή  την κατεύθυνση, λειτουργώντας και ως, όχι μόνον κοινωνική, αλλά και εσωκομματική γέφυρα.