Η φύση απεχθάνεται το κενό κι αυτό το γνωρίζουν καλά και στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη. Γνωρίζουν επίσης ότι βρίσκονται στο επίκεντρο μιας από τις πιο σκληρές μεταπολιτευτικές περιόδους για τον προοδευτικό χώρο, ότι η κεντροαριστερά έχει μπει σε φάση πλήρους ρευστοποίησης και πως η παραίτηση Τσίπρα απελευθερώνει δυνάμεις που ουδείς μπορεί να προβλέψει αυτή την στιγμή πως θα κινηθούν.

Κοινή οπτική ωστόσο απέναντι σε όλα αυτά δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να υπάρξει καθώς ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ οι άμεσες προκλήσεις είναι δραματικές, έως και υπαρξιακές. Ο Διονύσης Τεμπονέρας μπορεί να πρότεινε σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές και η Αννα Διαμαντοπούλου μπορεί να εκτίμησε ότι η απουσία Τσίπρα κάνει πιο ρεαλιστική την προσέγγιση των δύο χώρων, καμία όμως σοβαρή συζήτηση επ’ αυτού δεν μπορεί να γίνει πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει ποιος είναι, που θέλει να πάει πολιτικά και με ποιον θα πάει – εάν, και εφόσον καταφέρει να το αποφασίσει.