Με κεντρικό σύνθημα «Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά» χιλιάδες κόσμου πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες μετά την καταστροφή της Μόριας.

Η μαζική πορεία με αφετηρία την πλατεία Βικτωρίας πέρασε μέσα από το κέντρο της Αθήνας και λίγο μετά τις 8 το απόγευμα έφθασε έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Το κάλεσμα έγινε από οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς, κινήσεις του ελευθεριακού χώρου και μεταναστευτικά σχήματα, θέλοντας να διαμαρτυρηθούν για την αντιμετώπιση προσφύγων και μεταναστών από την κυβέρνηση, με αφορμή τα γεγονότα στη Μόρια.

Όπως τονίζουν «από την αρχή της πανδημίας, η Μόρια, κέντρο χωρητικότητας περίπου 2.700 ανθρώπων, στοίβαξε σχεδόν 20.000 ψυχές. Σε συνθήκες απαγόρευσης κυκλοφορίας, χωρίς μέτρα προστασίας και με παντελή αδιαφορία για στοιχειώδη υγειονομική προστασία. Η κυβέρνηση, συνεπής στην ανάλγητη πολιτική της πριν λίγες μέρες έκλεισε 35 άτομα που είχαν εντοπιστεί θετικά στον Covid μαζί με τις οικογένειες τους και τις επαφές τους σε αποθήκη, αντί να τους μεταφέρουν σε κατάλληλα καταλύματα με πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η κυβέρνηση έδειξε ξεκάθαρα ότι για αυτήν σημασία δεν είχαν οι ζωές των “ξένων” αλλά η μείωση των ροών και ο περιορισμός των επιπτώσεων “της μεταναστευτικής κρίσης” στις τοπικές κοινωνίες.

Για αυτό, ανεξάρτητα από τα πορίσματα που θα βγάλει το κράτος, το ολοσχερές κάψιμο του κολαστηρίου της Μόριας έχει ηθικό αυτουργό: είναι η κυβέρνηση, που συστηματικά εκθέτει τη ζωή των προσφύγων σε κίνδυνο. Είναι η διαχρονική πολιτική του ελληνικού κράτους να κάνει τον συνοριοφύλακα της Ευρώπης-φρούριο!

Είναι η αδιαφορία για τα αιτήματα των ανθρώπων για ζωή, αξιοπρέπεια και ελευθερία. Είναι η έλλειψη ουσιαστικών μέτρων αποσυμφόρησης και υγειονομικής προστασίας μεσούσης της πανδημίας και εγκλωβίζοντας τον πληθυσμό. Είναι ο παρατεταμένος χωρικός περιορισμός και η αφόρητη καθημερινότητα των ανθρώπων, που στερούνται την ελευθερία της μετακίνησης.

Αυτό που επείγει τώρα είναι να εξασφαλιστεί αξιοπρεπής στέγης και φροντίδα υγείας, για τους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στο δρόμο. Όχι με μία άλλη Μόρια αλλά μέσα στον αστικό ιστό – σε ξενοδοχεία, άδεια κτήρια, σπίτια. Αυτό που επείγει είναι να κατανοήσουμε ότι και τα υπόλοιπα κέντρα κράτησης είναι φυλακές, καταστροφές εν αναμονή. Αυτό που επείγει είναι η κοινωνία να βγει μπροστά και να βγάλει από πάνω της την ντροπή για διαρκές έγκλημα που συντελείται στη Μόρια και παντού».