Η μία πλευρά του (μετα-πανδημικού) οικονομικού νομίσματος είναι το Ταμείο Ανάκαμψης και τα 32,5 ευρωπαϊκά δις ευρώ που θα αρχίσει να εισπράττει η Ελλάδα από τον Ιούλιο. Είναι η πλευρά που προτιμά να αναδεικνύει η κυβέρνηση, έστω κι εάν ο σχεδιασμός της για την απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων είναι προσανατολισμένος υπέρ των ολίγων, και ισχυρών, επιχειρηματικών ελίτ και όχι υπέρ των πολλών που επλήγησαν από την κρίση.

Η άλλη όψη είναι εκείνη της επιστροφής στον γύψο – της σταδιακής επιστροφής στην δημοσιονομική πειθαρχία, στα πλεονάσματα της λιτότητας και στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Ενδεχομένως με κατά τι πιο χαλαρούς κανόνες, αλλά με αδιαπραγμάτευτη την δημοσιονομική ισορροπία – ήτοι, με ακλόνητη την δέσμευση για εμφάνιση πλεονασμάτων από το 2023. Είναι η όψη που προτιμά να τονίζει ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο νυν υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας Γκέρνοτ Μπλιούμελ – ο οποίος έχει ξεκινήσει και πανευρωπαϊκή εκστρατεία για άμεση επιστροφή στην δημοσιονομική ορθότητα.