Την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης όριζε το νέο ιδεολογικό στίγμα της ΝΔ ανάμεσα στο δίπολο Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ελευθέριου Βενιζέλου, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να δώσει όρκο τιμής στο δόγμα Ορμπαν. Και την ώρα που ακόμη και ο Αδωνις Γεωργιάδης στρατευόταν στην γραμμή του κατευνασμού στο προσφυγικό, ο πολιτικός του μέντορας ύψωνε τα λάβαρα κατά των «λαθρομεταναστών» και του «λαθρο- εποικισμού».

Εν ολίγοις, την ώρα που ο πρωθυπουργός επιχειρεί να στρέψει την ΝΔ ολοταχώς προς κέντρο, ο Αντώνης Σαμαράς βγαίνει μετωπικά από δεξιά. Δεν είναι πολιτική έκπληξη – είναι το τελευταίο χαρτί ενός πρώην πρωθυπουργού που επί δεκαετίες έμαθε να πολιτεύεται μόνον πάνω στο κύμα του διχασμού και των άκρων. Είναι όμως πολιτικό πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που βλέπει ότι ο απεγκλωβισμός του από το ναρκοπέδιο Σαμαρά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.

Στην πραγματικότητα, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίστηκε χθες στο συνέδριο της ΝΔ όχι μόνον ως ο ηγέτης της «δεξιάς της ΝΔ» αλλά και ως υπερκομματικός κεντρικός πόλος αμφισβήτησης βασικών επιλογών της κυβέρνησης. ‘Εχοντας πλήρη γνώση ότι δεν βρίσκεται – ούτε βρέθηκε ποτέ – στις σκέψεις του πρωθυπουργού για την Προεδρία της Δημοκρατίας (όπως δεν βρέθηκε και για την θέση του επιτρόπου), αποφάσισε να χτυπήσει την κυβέρνηση σε δύο πεδία για τα οποία εκείνη ήδη καταβάλει πολιτικό κόστος: το προσφυγικό και τις Πρέσπες.

Στο προσφυγικό πλειοδότησε υπέρ εκείνων που στήνουν ανένδοτο κατά των μετεγκαταστάσεων στην ενδοχώρα, ζήτησε νέες Αμυγδαλέζες και κλείσιμο των συνόρων, αποκήρυξε τους «λαθρομετανάστες» και διακήρυξε ότι «η χώρα υφίσταται πλέον έναν άτυπο λαθρο-εποικισμό».

Στις Πρέσπες ζήτησε ευθέως «αποδέσμευση» από την συμφωνία  – μια προοπτική που έχει αποκλείσει κάθετα ο ίδιος ο πρωθυπουργός. «Δεν μπορούμε», είπε, «να ωραιοποιούμε μια συμφωνία που εμείς οι ίδιοι την έχουμε καταγγείλει ως “επιζήμια” και “απαράδεκτη”». Για να διαμηνύσει πως «το πολιτικό ερώτημα είναι πώς θα αποδεσμευτούμε χωρίς να πληρώσουμε κόστος. Κι αυτό δεν είναι εύκολο, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη –πάντως γίνεται», είπε.

Και ως υστερόγραφο, φρόντισε να αφήσει ευθείας αιχμές και κατά Παυλόπουλου-Δένδια για τα ελληνοτουρκικά απορρίπτοντας τις δηλώσεις τους ότι το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης τελεί «στα όρια της φαιδρότητας. «Δεν είναι», δήλωσε, «φαιδρότητες οι κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή. Είναι ευθεία απειλή».

Εδώ, το πρώτο πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ο εκ των έσω τορπιλισμός της πολιτικής της σε τρία άκρως ευαίσθητα και εθνικά θέματα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους δύσκολους χειρισμούς που ήδη καλείται να κάνει εντός και εκτός συνόρων. Το δεύτερο είναι πως την στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε το συνέδριο για να ανακοινώσει την διανομή του κοινωνικού μερίσματος και να εκπέμψει μήνυμα φιλολαϊκής πολιτικής, ο Αντώνης Σαμαράς τον ακύρωσε και μετέτρεψε εαυτόν σε βασικό μήνυμα του συνεδρίου.

Και κατόπιν τούτων, το προφανές ερώτημα και στο Μαξίμου και στην ΝΔ είναι το μέχρι που σκοπεύει να φθάσει ο πρώην πρωθυπουργός. Η απλή αριθμητική λέει πως στην στενή επιρροή του βρίσκονται περί τα 15 μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αρκετά εκ των οποίων προώθησαν και δημόσια το σενάριο μετάβασής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Στο Μαξίμου λένε πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος και στο κόμμα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και πως, παρά τις εσωτερικές ομαδοποιήσεις, δεν υπάρχουν πρόθυμοι πολιτικοί αυτόχειρες. Από την άλλη, ωστόσο, και η ιστορία λέει ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι επιρρεπής στους πολιτικούς εμπρησμούς, ανεξαρτήτως παραταξιακού – και ενίοτε και προσωπικού – κόστους…