Κατά της αστυνομίας πανεπιστημίων τάσσεται ο Άρης Σπηλιωτόπουλος – πρώην υπουργός  Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας – με ανάρτησή του στο facebook, θέτοντας το ερώτημα αν χρειαζόμαστε περισσότερους αστυνομικούς ή περισσότερους επιστήμονες.

Ads

Ολόκληρη η ανάρτηση:

«Η ασυδοσία, η ανομία κ η βεβήλωση μαζί με την καταστροφή δημόσιας περιουσίας είναι μια πάγια πρακτική στους χώρους των ελληνικών πανεπιστημίων.

Πολλές φορές άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρακτική του άβατου που εμπόδιζε κάθε προσπάθεια ελέγχου η κ καταστολής ακόμα κ σε περιπτώσεις ακραίας βίας η κ εμπρησμού.

Ads

Πολλές οι προσπάθειες για άρση του ασύλου που είχε παραμείνει ως σύμβολο για τη μη επιστροφή σε αυταρχικές πρακτικές κ στη φασίζουσα νοοτροπία μια άλλης εποχής.

Οι προσπάθειες αυτές άλλες πέτυχαν κ άλλες οχι.

Ομως στο τέλος το πανεπιστημιακό άσυλο μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Τώρα ξαφνικά έρχεται η Πολιτεία να διορίσει 1200 ειδικούς φρουρούς για τη φύλαξη των ΑΕΙ

Χρειάζεται φύλαξη το Πανεπιστήμιο;

Μετά την άρση του ασύλου, αν είχαμε αλλάξει κ νοοτροπία όχι!

Σκεφτείτε το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ή του Κέιμπριτζ να αστυνομοκρατείται! προφανώς και εκεί ο χώρος είναι ιερός κ προστευεύεται από φοιτητές, διδάσκοντες ,επισκέπτες!

Αλλά ας δεχτούμε ότι εμείς έχουμε άλλη νοοτροπία κ ροπή στη βία

Μετά από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση που αποψίλωσε τα ΑΕΙ απο επιστήμονες κ διδάσκοντες, μετά την άρση του ασύλου, αυτή είναι η προτεραιότητα;

Δεν θα μπορούσε η Πολιτεία να δώσει τη δυνατότητα στις πρυτανικές αρχές για ιδιωτική φύλαξη όταν ακόμα κ τα Υπουργεία τέτοια διαθέτουν;

Τα αεροδρόμια;

Δηλαδή χρειάζεται η πρόσληψη από το κράτος ενός νέου σώματος αστυνομικών κ όχι η πρόσληψη επιστημόνων σε ΑΕΙ ακόμα κ εκεί που υπολειτουργούν;

Λυπάμαι αλλά κ ως πρώην Υπουργός κ ως ενεργός πολίτης με δημοκρατικό κ προοδευτικό πρόσημο δεν κατανοώ μια τέτοια ιδεοληψία εκτός από την αποδοχή της ως μια ξεπερασμένη παλαιοπολιτική συνήθεια βολέματος κάποιων.

Αλλά πιστεύω ότι αυτή την είχε ξορκίσει κατά δήλωση του ο Πρωθυπουργός απο τις πρακτικές της κυβέρνησης του!

Απλά λυπάμαι…»