Μία τριαντάχρονη μητέρα με τα δύο μικρά της παιδιά, εννιά μηνών και τριάμισι ετών, πρόσφυγες από τη Συρία, έχουν χαθεί στη βορειοανατολική Σάμο από τις 22 Ιουλίου. Ο πατέρας και σύζυγος αναζητά σήμερα απεγνωσμένα βοήθεια για να εντοπίσει τα ίχνη τους. Εχει να τους δει από τότε, περισσότερο από μήνα. Δεν φταίει αυτός. Κρατούνταν προς απέλαση, αν και απαγορεύεται η απέλαση όσων προέρχονται από τη Συρία. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του, η αστυνομία άνοιξε φάκελο εξαφάνισης μόλις στις 16 Αυγούστου, με καθυστέρηση 25 ημερών. Του Δημήτρη Αγγελίδη

Ads

Τον συναντήσαμε στα γραφεία της «Εφ.Συν.» την Παρασκευή, την επομένη της αποφυλάκισής του. Είχε προσπαθήσει να βρει ξενοδοχείο να μείνει, αλλά δεν τον δέχονταν με το χαρτί της εξάμηνης αναβολής απέλασης. Πήρε το καράβι και ήρθε στην Αθήνα. Εδώ συνάντησε τον ανιψιό του Αμπντάλα, επίσης Παλαιστίνιο από τη Συρία, πρόσφυγα στη Σουηδία, που ήρθε στην Ελλάδα να βοηθήσει στην αναζήτηση. Ηταν ράκος. Μας έδειξε φωτογραφίες των παιδιών και της γυναίκας του. Μας έδειξε βίντεο με τα δύο μικρά να παίζουν αμέριμνα. Στο άκουσμα των φωνών τους ξέσπασε σε λυγμούς. 

«Οι Ελληνες είναι καλοί άνθρωποι. Μου φέρθηκαν πολύ καλά. Ζήτησα βοήθεια, μου την έδωσαν. Αλλά η αστυνομία…». Νέοι λυγμοί. «Αφήσαμε τον πόλεμο, θελήσαμε να έρθουμε στην Ευρώπη. Νομίζαμε ότι ερχόμασταν σε πολιτισμένη χώρα. Πού να ήξερα;», αναρωτιέται. 

Βγήκαν στα παράλια της ανατολικής Σάμου στις 21 Ιουλίου. Ο Ουασίμ Αμπουνάι, Σύρος παλαιστινιακής καταγωγής, η γυναίκα του Λαμίς, συριακής καταγωγής, και τα δύο μικρά, ο Οντάι και η Λαϊγιάλ, μαζί με άλλους δύο Σύρους, τον Τζιχάντ και τον Μοχάμεντ. Περπάτησαν ώρες στο βουνό. Είχαν ένα κινητό, κάλεσαν βοήθεια. Δεν ήρθε. Η μπαταρία του κινητού τελείωσε. Ηταν ξημερώματα πια. Ο Ουασίμ είδε στο βάθος το φως από ένα σπίτι και αναθάρρησε. Εφτασε ύστερα από μιάμιση – δύο ώρες περπάτημα. Εξήγησε στον ιδιοκτήτη ότι έχει αφήσει μωρά στο βουνό και θέλει βοήθεια. Κάλεσαν την αστυνομία. Ανέβηκαν με τους αστυνομικούς μέχρι ένα σημείο, του είπαν ότι έχει πιάσει φωτιά στο βουνό. Γύρισαν και τον συνέλαβαν. 

Στα κρατητήρια της Ασφάλειας συνάντησε τους δύο συνοδοιπόρους του. Οταν έφυγε, του εξήγησαν, περπάτησαν άλλα τρία τέταρτα, μέχρι που η γυναίκα και τα παιδιά δεν μπορούσαν άλλο. Εφυγαν οι δυο τους να βρουν βοήθεια.

Περπάτησαν δύο ώρες, βρήκαν μια εκκλησία, ήπιαν νερό και αποκαμωμένοι έγειραν. Τους ξύπνησε το απόγευμα η αστυνομία. Τους είπε πως είχε πιάσει φωτιά το βουνό και τους συνέλαβε. Η γυναίκα και τα παιδιά είχαν μείνει πίσω. 

Πέρασαν τέσσερις ημέρες πριν γίνουν οι πρώτες έρευνες από την Πυροσβεστική, στο πλαίσιο της έρευνας για τη φωτιά. Ο Ουασίμ, δεμένος με χειροπέδες, με το λιγοστό και κακό φαγητό της φυλακής, δεν σταματούσε να ρωτά τους αξιωματικούς για τους δικούς του. Σαν να μιλούσε σε τοίχο. Πέρασε περίπου άλλη μία εβδομάδα και μεταφέρθηκε στο κέντρο κράτησης της Σάμου. Κι εκεί τα ίδια. Του είπαν ότι θα έρθει δικηγόρος, δεν φάνηκε. Η απελπισία μεγάλωνε.

Τον είδαν ψυχολόγος και ψυχίατρος. Του έδωσαν χάπια, που κάπως τον ηρεμούσαν. Δεν ήθελε. Αρχισε να τα κρατάει στην άκρη. Μια μέρα τα κατάπιε όλα μαζί. Ευτυχώς, η απόπειρα απέτυχε. 

Στις 13 Αυγούστου έφτασε στο κέντρο η δικηγόρος Μαριάννα Τζεφεράκου. Είχε μάθει για την υπόθεση από συγκρατούμενους του Ουασίμ. Εκανε αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη και παραμονή Δεκαπενταύγουστου η αστυνομία άνοιξε επιτέλους φάκελο εξαφάνισης. Στις 16 Αυγούστου ο Ουασίμ έδωσε πρώτη φορά κατάθεση για την εξαφάνιση. 

«Τον κράτησαν τόσες μέρες χωρίς κανένα λόγο», μας λέει η κ. Τζεφεράκου. «Δεν αμφισβητούσαν την ταυτότητά του. Είχε περάσει από τον έλεγχο της FRONTEX. Δεν είχε καταγραφεί ως ακαθορίστου προελεύσεως. Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε πουθενά καταγεγραμμένη η εξαφάνιση της γυναίκας και των παιδιών του, προσώπων που κατά τον νόμο ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες. Ως εκ τούτου, δεν εξέδωσαν Ambert Alert, δεν κινητοποιήθηκαν όπως θα μπορούσαν. Η εξαφάνιση υπήρχε μόνο στη δικογραφία του εμπρησμού, στην οποία δεν είχαμε πρόσβαση. Η όλη συμπεριφορά της αστυνομίας είναι εξωφρενική». 

Η αστυνομία δηλώνει στην «Εφ.Συν.» πως, από την ώρα που δηλώθηκε η εξαφάνιση με την επίσημη κατάθεση του Ουασίμ, έγιναν όλες οι αναγκαίες ενέργειες και εκδόθηκαν δελτία αναζητήσεων σε όλη την Ελλάδα. Η έρευνα από στεριάς και αέρος, μέσω ελικοπτέρου, με τη συμμετοχή αστυνομικών και πυροσβεστικών δυνάμεων, δεν έχει αποδώσει καρπούς. Δεν απαντά όμως αν και γιατί άνοιξε καθυστερημένα τον φάκελο εξαφάνισης ούτε γιατί κράτησε προς απέλαση τον Ουασίμ, ενώ είναι μη απελάσιμος. Προσθέτει ότι εξετάστηκε ως μάρτυρας για τον εμπρησμό. Πάντως αυτό δεν αποτελεί λόγο για την κράτησή του. 

Ο ίδιος μαζί με τον ανιψιό του έφτασαν χτες βράδυ ξανά στη Σάμο προσπαθώντας να βρουν τα ίχνη των αγαπημένων τους. Παρακαλούν όποιον μπορεί να βοηθήσει να επικοινωνήσει στα κινητά τηλέφωνα 6996025885 (για ελληνικά) και 6999000178, ή στο σουηδικό κινητό + 46760428419. 

Νομικές ευθύνες; 

Εξοργισμένος είναι ο Αμπντάλα, ο ανιψιός του Ουασίμ, με την εξωφρενική περιπέτεια του θείου του στην Ασφάλεια και τα κέντρα κράτησης, που είχαν αποτέλεσμα να χαθούν τα ίχνη της θείας του και των δύο μικρών ξαδελφών του. 
Τον ρωτήσαμε πώς τον υποδέχτηκαν στη Σουηδία, όπου έφτασε πριν από έναν χρόνο από τη Συρία. 

«Στη Σουηδία μας προσέχουν πιο πολύ από ό,τι στις χώρες μας. Εκανα αίτημα ασύλου και πήρα τα χαρτιά μου σε δυόμισι μήνες. Μου έδωσαν αμέσως μια κάρτα τράπεζας με ποσό που αναλογεί σε μισθό ενός μήνα. Μπόρεσα να αγοράσω ρούχα που δεν είχα. Μου έκαναν όλες τις εξετάσεις, με πήγαν σε ψυχολόγο, με ρώτησαν τι χρειάζομαι και πώς μπορούν να με βοηθήσουν. Με ρώτησαν πού θέλω να μείνω. Επειτα από δύο μήνες, έμεινα σε σπίτι. Το πληρώνω εγώ κατά 25% και αυτοί κατά 75%. Μου έβγαλαν βιβλιάριο υγείας, μπορώ να πάω σε νοσοκομείο όποτε χρειαστώ. Οταν έκανα εγχείρηση, είχα μαζί μου διερμηνέα μέχρι το τέλος και τέσσερις νοσοκόμες να με προσέχουν. Καμία σχέση με την Ελλάδα. Αυτό που συμβαίνει εδώ δεν μπορούσα ούτε να το φανταστώ. Τώρα προέχει να βρεθούν οι συγγενείς μου. Αλλά αναρωτιέμαι: Δεν υπάρχουν νομικές ευθύνες για όσα τραγικά έχουν συμβεί στον θείο μου και στους δικούς μου;».

Εφημερίδα των Συντακτών