Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου; Ποιες οι προτεραιότητες του συνδυασμού; Να γίνει τζαμί στην Αθήνα ή όχι; Το tvxs.gr ρώτησε έξι υποψηφίους δημάρχους για την Αθήνα και αναζητά τις δημοφιλέστερες απαντήσεις.

 
Απαντούν (αλφαβητικά):
Νικήτας Κακλαμάνης (Αθήνα, Πόλη της Ζωής μας)
Γιώργος Καμίνης (Δικαίωμα στην Πόλη)
Ιωάννα Κοντούλη (ΠΝΟΙΚΑ)
Πέτρος Κωνσταντίνου (Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας)
Γαρβιήλ Σακελλαρίδης (Ανοιχτή Πόλη)
Νίκος Σοφιανός (Λαϊκή Συσπείρωση)
*Ερωτήσεις απεστάλησαν και στον Άρη Σπηλιωτόπουλο (Αθήνα μπορείς) και στον Βασίλη Καπερνάρο (Αθήνα, το σπίτι μας), αλλά οι υποψήφιοι δεν ανταποκρίθηκαν

Άκου τι είπαν στον Πειραιά
Άκου τι είπαν στην Θεσσαλονίκη
 
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου;
 
Νικήτας Κακλαμάνης:
Θα μιλήσω περισσότερο ως γιατρός, για κάτι, που υπάρχει στο πρόγραμμα μου και που μπορεί να γίνει από το πρώτο 6μηνο της δημαρχίας μου, εφ’ όσον με εκλέξει ο λαός της Αθήνας. Αφορά χιλιάδες συμπολιτών μας που έχουν μείνει ανασφάλιστοι, λόγω της έξαρσης της ανεργίας. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχουν –δυστυχώς- «φωτογραφίες» με παθήσεις, που θα δούμε να εξελίσσονται τα επόμενα χρόνια. Αν εκλεγώ δήμαρχος, αυτή θα είναι πρώτη μου προτεραιότητα. Η αναδιοργάνωση των δημοτικών ιατρείων. Για παράδειγμα, είναι αδιανόητο,  μία γυναίκα 40 ετών επειδή είναι ανασφάλιστη να μην μπορεί να πάει να κάνει ένα Τεστ-ΠΑΠ ή μαστογραφία για να αντιμετωπίσει τον γυναικολογικό της καρκίνο. Επειδή, η υγεία είναι πάνω απ’ όλα θα ξεκινήσει σε όλους τους δημότες των Αθηνών προληπτικός έλεγχος. Θα φροντίσω όλα τα παιδιά να εμβολιάζονται. Για έξι μήνες θα είναι ο κύριος και βασικός στόχος μου. Τα υπόλοιπα μπορούν να περιμένουν, η υγεία όχι …
 
Γιώργος Καμίνης:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του δήμου της Αθήνας, ως οργανισμού, ήταν ότι αποτελούσε μικρογραφία του τρόπου που λειτουργούσε το κεντρικό κράτος: πελατειακές σχέσεις, ανορθολογική δομή, σπατάλες και γενικότερη αμεριμνησία για τις δύσκολες μέρες, που τελικά ήρθαν. Ένας δήμος συνηθισμένος στα εύκολα. Ένας κοιμώμενος γίγαντας, δοσμένος σε έργα βιτρίνας και δημόσιες σχέσεις. Αυτό κληθήκαμε να διαχειριστούμε. Τη μετάβασή του δήμου σε μία άλλη λογική και πραγματικότητα, αφού ο δήμος έπρεπε να βρεθεί στο πλευρό όλων όσοι υπέφεραν από την κρίση, αφού προηγουμένως εξυγιανθεί οικονομικά. Σήμερα από τις κοινωνικές δομές του δήμου Αθηναίων στηρίζονται 20.000 άνθρωποι, στο οικονομικό πεδίο μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον σαφώς με μεγαλύτερη αισιοδοξία και με τα 120 εκ. ευρώ που φέραμε από την Ευρώπη, δημιουργούμε το έδαφος για νέες δουλειές και καινοτομία στην πόλη.
 
Ιωάννα Κοντούλη:
Οι άνθρωποι που υποφέρουν σε ένα αβίωτο περιβάλλον. Τα θύματα δηλαδή του καταστροφικού μοντέλου «ανάπτυξης» το οποίο κυριάρχησε επί δεκαετίες και θεωρεί ανθρώπους και περιβάλλον ως αναλώσιμα και εμπόδιο για την κερδοφορία του, παρότι υπόσχονταν καθολική ευημερία.
 
Η διάλυση των κοινωνικών δομών, η εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους , αλλά και των δημόσιων χώρων και των  συλλογικών αγαθών σε συνδυασμό με την ανεργία και την μεγάλη μείωση των εισοδημάτων δημιουργούν συνθήκες εξαθλίωσης. Η ανθρωπιστική κρίση που εξαπλώνεται σε μια πόλη όπως η Αθήνα δίχως παραγωγική ενδοχώρα επισκιάζει οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα. Γιατί κανείς δεν ευημερεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον ακόμα και αν είναι σε υποφερτή οικονομική κατάσταση.
 
Πέτρος Κωνσταντίνου:
H υποβάθμιση της ζωής των ανθρώπων στις γειτονιές της Αθήνας έχει αυξηθεί αλματωδώς. Οι κυβερνήσεις, με τα Μνημόνια, φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων, στριμώχνουν τα πάντα στη αποπληρωμή του ληστρικού χρέους, την παραμονή στην ΕΕ και το ευρώ, μεγαλώνοντας διαρκώς τις στρατιές των ανέργων, των απλήρωτων, των άστεγων, των ανασφάλιστων, των πεινασμένων και των αποκλεισμένων.
 
Ο Καμίνης, στηρίζοντας τα Μνημόνια και αποδεχόμενος τις περικοπές των κρατικών πόρων κατά 60% και ταυτόχρονα τη μείωση του προσωπικού κατά πέντε χιλιάδες είναι συνένοχος για την χειροτέρευση των δημοτικών υπηρεσιών. Είναι υπεύθυνος για την συρρίκνωση των παιδικών σταθμών, την άθλια συντήρηση των σχολείων, το κλείσιμο δημοτικών ιατρείων, την ανύπαρκτη καθαριότητα στις γειτονιές, το ρήμαγμα του πράσινου και των παιδικών χαρών και το ξεπούλημα  των ελεύθερων χώρων στους κερδοσκόπους. Mε τα ΜΑΤ ανακατέλαβε την Αγορά της Κυψέλης και τη βίλα Αμαλία για λογαριασμό του Δένδια.
 
Οι κυβερνήσεις για να αποπροσανατολίσουν παίζουν το χαρτί του ρατσισμού και της στοχοποίησης της αριστεράς γιατί τάχα οι διαδηλώσεις χαλάνε την Αθήνα. Έτσι άνοιξαν το δρόμο στους νεοναζί της  Χρυσής Αυγής, που παρίσταναν τους αγανακτισμένους ενώ ήταν οργανωμένα τάγματα εφόδου, που μαχαίρωναν και δολοφονούσαν με τη κάλυψη της ΕΛΑΣ και χορηγούς εφοπλιστές και επιχειρηματίες.
 
Γαβριήλ Σακελλαρίδης:
Για την πόλη είναι η φτώχεια και η ανθρωπιστική κρίση. Τα λουκέτα, οι άνθρωποι που τρώνε από τα σκουπίδια, οι χιλιάδες ανασφάλιστοι, τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα. Οι εικόνες των ανθρώπων που στήθηκαν στην ουρά με τις ώρες για να πάρουν δωρεάν ένα μαρούλι περιγράφουν ακριβώς την κατάσταση. Και μετά τις εκλογές, αν η κοινωνία δεν υπερασπιστεί τον εαυτό της, έρχονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και η ιδωτικοποίηση του νερού, που θα δημιουργήσουν ένα νέο κύμα ανθρωπιστικής κρίσης. Για τον ίδιο τον Δήμο, το σοβαρότερο πρόβλημα είναι η συρρίκνωση… Σύμφωνα με την έκθεση αξιολόγησης, αν δεν ανατραπούν τα σημερινά δεδομένα, ο Δήμος Αθηναίων οδηγείται σε λουκέτο μέχρι το 2017. Ο Δήμος έχει χάσει το 50% των πόρων του, αδυνατεί να εισπράξει έσοδα από τέλη κι έχει απολύσει 5000 εργαζόμενους. Και αυτό έχει τεράστιες επιπτώσεις στην πόλη. Είναι λοιπον ανάγκη να παλέψουμε για να σταθούμε όρθιοι.
 
Νίκος Σοφιανός:

 

Ποιο είναι κατ’ εσάς το μεγαλύτερο πρόβλημα; 
Πέντε προτεραιότητες για μια καλύτερη Αθήνα;
 
Νικήτας Κακλαμάνης:
Εκτός από τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, επιβάλλεται η Αθήνα να αποκτήσει και πάλι την κοινωνική της συνοχή. Έχουμε ολοκληρωμένο σχέδιο για να το πετύχουμε. Βήμα πρώτο, να γίνει ξανά η Αθήνα κορυφαίος τουριστικός προορισμός. Βάση θα είναι ένα νέο, εναλλακτικό αεροδρόμιο χαμηλού κόστους, στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της Ελευσίνας, του Τατοϊου, ή της Τανάγρας. Αυτό σε συνδυασμό με τη δημιουργία του Μεγάλου Περίπατου (από την Ακρόπολη στην Ακαδημία Πλάτωνος). Επίσης, θα υπάρξουν ολοκληρωμένες λύσεις και κίνητρα, τόσο προς τους υποψήφιους νέους κατοίκους και καταστηματάρχες, όσο και για τους ήδη υπάρχοντες, με απαλλαγές από επιβαρύνσεις και τέλη. Προχωρώ: Οι ιδιωτικές πλέον, επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας», που εκμεταλλεύονται το υπέργειο και υπόγειο δίκτυο της πόλης, θα καταβάλουν τέλη διέλευσης. Αυτά είναι μόνο μερικά απ’ όσα σχεδιάζουμε και έχουν συμπεριληφθεί στο πρόγραμμά μας. Υπάρχουν πολλά ακόμη, που θα τα ξεδιπλώσουμε, όταν πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε το 2010.
 
Γιώργος Καμίνης:
Η πορεία που έχουμε αρχίσει δεν πρέπει να ανακοπεί: προωθούμε το «Έργο Αθήνα» με κονδύλια 120 εκ ευρώ για αναπλάσεις, στήριξη της επιχειρηματικότητας και ενίσχυσης της Αθήνας ως αυτόνομου τουριστικού προορισμού. Εφαρμόζουμε το Σχέδιο Ολοκληρωμένης Αστικής Παρέμβασης, ένα πολυεπίπεδο πλάνο βελτίωσης της καθημερινότητας του δημότη, που οδηγεί στην Αθήνα του 2020. Συνεχίζουμε με προσήλωση τις πολιτικές κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, με έμφαση στις εξατομικευμένες ανάγκες των πολιτών. Διεκδικούμε για την Αθήνα αρμοδιότητες μητροπολιτικής διοίκησης και τοπικής διακυβέρνησης και παραμένουμε αποφασιστικά αντιμέτωποι με όσους καλλιεργούν στην πόλη το φόβο, τη μισαλλοδοξία, τη βία και το ρατσισμό.       
 
Ιωάννα Κοντούλη:
Να σταματήσει  η άσκηση πολιτικής ερήμην των πολιτών και οι «δήθεν» λύσεις που διαφημίζονται ως πανάκεια.  Χωρίς αυτή την προτεραιότητα , θα ανακυκλώνουμε διαρκώς τα αδιέξοδα. Η λύση δεν έρχεται από κάπου αλλού, αλλά από όλους εμάς. Η ανατροπή δεν αναγγέλλεται ούτε επιβάλλεται από τα πάνω.
 
Σήμερα χρειάζεται μια δημοτική διοίκηση που θα εργάζεται και θα υποστηρίζει την:

Ευαισθητοποίηση των κατοίκων της Αθήνας σε πρακτικές αλληλεγγύης και θέσπιση δομών ενεργού αλληλεγγύης που να καθιερώνουν ισότιμες σχέσεις ανταλλαγής προσφοράς μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και ισότιμες και διαφανείς σχέσεις  με τον Δήμο.
 
Δημιουργία και συνεχή βελτίωση κοινωνικών υπηρεσιών, δομών και ευνοϊκών συνθηκών για την ελεύθερη πρόσβαση σε υπηρεσίες και αγαθά, καθώς δεν κοστίζουν ακριβότερα συγκρινόμενα με το κοινωνικό και ανθρώπινο κόστος, ενώ παράλληλα χαρίζονται οφειλές ή σπαταλιούνται κονδύλια, μέσω διαπλεκομένων συμφερόντων και αδιαφανούς διαχείρισης. Οι ανθρώπινοι πόροι είναι πολύτιμοι και δεν περισσεύουν για να σπαταλιούνται.
 
Ανάδειξη μορφών οικονομικής δραστηριότητας που να απαλύνουν σε πρώτη φάση τα αποτελέσματα της χωρίς προηγούμενο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης – η οποία προστίθεται σ’ εκείνη της κλιματικής, ενεργειακής και διατροφικής – και παράλληλα να αποδείξει ότι η οικονομία του μέλλοντος είναι η οικονομία των πολλών βασισμένη στην αλληλεγγύη και την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών. Στήριξη εγχειρημάτων και θεσμική κατοχύρωση των εναλλακτικών νομισμάτων, καθώς η σημερινή κατάσταση καθιστά πιο αναγκαία παρά ποτέ την ανάπτυξη παράλληλων νομισματικών και ανταλλακτικών συστημάτων, όπως υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου.
 
Δικαίωμα στην αυτοδιοίκηση να παράγει νομισματικές μονάδες για συγκεκριμένη χρήση (διατροφή, παροχή υπηρεσιών, μετακίνηση), ώστε να υπάρχει  πρόσβαση των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες και προϊόντα, ιδιαίτερα εκείνων που είναι άνεργοι και εισοδηματικά ασθενέστεροι. Το μέτρο αποτελεί «δίχτυ ασφαλείας».
 
Πέτρος Κωνσταντίνου:
Με τις απεργίες, τις καταλήψεις τις διαδηλώσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων, της νεολαίας, των μεταναστών, των κατοίκων στις γειτονιές μπορούμε να επιβάλουμε συνολικές λύσεις διεξόδου από τη κρίση. Το έχουμε ανάγκη για να σπάσουμε το πλαίσιο του Καλλικράτη, της επιτήρησης και εποπτείας, που επιβάλανε οι τροϊκανές κυβερνήσεις, το οποίο μετατρέπει και το  Δήμο της Αθήνας σε μακρύ χέρι των κυβερνήσεων. Για να σταματήσει την πορεία των δήμων προς τη διάλυση με την εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες.
 
Πρώτο μέτωπο αγώνα είναι να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι, διαθέσιμοι και συμβασιούχοι με μισθούς, με βάση τις συλλογικές συμβάσεις που καταργήθηκαν. Με άνοιγμα κάθε κλειστής επιχείρησης κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων. Αντίσταση στον εργασιακό εξευτελισμό των πεντάμηνων διορισμών μέσω ΜΚΟ και Κοινωφελών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων, που επιβάλλουν τα ΕΣΠΑ και αντίσταση στη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
 
Δεύτερο, να ανατρέψουμε τη φορομπηξία των δημοτικών τελών και των χαρατσιών. Κανένας άστεγος, κανένα σπίτι στο σφυρί των πλειστηριασμών. Διεκδίκηση των κρατικών πόρων. Αγώνας για τη διαγραφή του χρέους, την έξοδο από ευρώ και ΕΕ, κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των Τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο ώστε να δίνονται χρήματα για τις δημοτικές και κοινωνικές υπηρεσίες και όχι στους τοκογλύφους και τους εμπόρους όπλων.
 
Τρίτο, αγώνας για τη διάσωση των ελεύθερων χώρων κόντρα στο ξεπούλημα μέσω ΤΑΙΠΕΔ και της εκχώρησης σε ιδιώτες κερδοσκόπους και ιδρύματα των προσφυγικών της Αλεξάνδρας, της Ακαδημίας Πλάτωνος, του Εθνικού Κήπου.

Τέταρτο, αγώνας για δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, συγκοινωνία, ρεύμα και νερό. Για να ξαναλειτουργήσει η ΕΡΤ.
 
Πέμπτο, αδιάκοπος αγώνας για να διώξουμε τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής από τις γειτονιές. Να πάνε φυλακή οι δολοφόνοι των ταγμάτων εφόδου. Να έχουν ίσα δικαιώματα οι μετανάστες με νομιμοποίηση, άσυλο και όχι πνίξιμο στο Αιγαίο, με την FRONTEX. Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-κολαστήρια. Ιθαγένεια για όλα τα παιδιά, ψήφο στους μετανάστες.
 
Γαβριήλ Σακελλαρίδης:
Πρώτη: Η Κοινωνική Αλληλεγγύη. Προσανατολισμένη όχι στις διαθέσιμες χορηγίες, αλλά στις πραγματικές ανάγκες της πόλης. Αναδιοργάνωση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου. Δημοτικό δίκτυο αλληλεγγύης, σε συντονισμό με τις πρωτοβουλίες πολιτών στις γειτονιές.

Δεύτερη: Η ποιότητα ζωής στο κέντρο και τις γειτονιές. Με μικρές αναπλάσεις εκεί που υπάρχουν οι πραγματικές ανάγκες. Με μέτρα που θα κάνουν την πόλη πιο φιλική στο ποδήλατο και τον πεζό. Με φροντίδα για την ευχερή μετακίνηση των ατόμων με αναπηρία.

Τρίτη: Η οργάνωση απέναντι στην κρίση. Στήριξη των μικρών επιχειρήσεων και των καταστημάτων στο κέντρο και τις γειτονιές και να βοηθήσουμε με διάφορους τρόπους τα συνεταιριστικά εγχειρήματα που ξεκινούν.

Τέταρτη: Ο πολιτισμός. Η στήριξη των καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών που αφθονούν και πολλαπλασιάζονται και που μπορούν να ζωντανέψουν την πόλη και να προσελκύσουν επισκέπτες.

Πέμπτη: Η ενεργοποίηση και η συμμετοχή των πολιτών. Η εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων κατοίκων της πόλης στις διαδικασίες σχεδιασμού και αποφάσεων.
 
Νίκος Σοφιανός:
 
 

Ποιες είναι οι προτεραιότητες για εσάς;
Ποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα έχετε για πρότυπο;
 
Νικήτας Κακλαμάνης:
Τη Βαρκελώνη. Πρόκειται για μία πόλη στο μέγεθος της Αθήνας, η οποία όμως αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό τις υποδομές και τις εγκαταστάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, που διοργανώθηκαν εκεί το 1992.
 
Γιώργος Καμίνης:
Με γοητεύει ο τρόπος που το Βερολίνο και το Παρίσι, λειτουργούν ως ορμητήρια πολιτιστικής δημιουργίας. Ζηλεύω το μητροπολιτικό χαρακτήρα της λειτουργίας τη πόλης του Λονδίνου, όπως και το σταθερό τουριστικό ρεύμα της Ρώμης. Πάντως, ας μη γελιόμαστε: κάθε πόλη έχει περάσει την κρίση της, έχει περάσει από κύκλους ακμής και υστέρησης, ενώ καμία πόλη δεν έχει το προνόμιο να μην έχει τις δικές της πολύ «δύσκολες» περιοχές.  
 
Ιωάννα Κοντούλη:
Η Πόλη είναι οι πολίτες, οι άνθρωποι της, ο πολιτισμός της που είναι η καθημερινότητά μας. Θα ήταν λάθος να σας παραπέμψω σε μια πόλη που την έχω δει ως τουρίστας ούτε σε μια πόλη όπου έχω διαμείνει για κάποιο διάστημα γιατί πάντα η επιστροφή στον τόπο μου ήταν γιορτή, όπως φαντάζομαι για τους περισσότερους. Οι πόλεις έχουν ανθρώπους , σχέσεις μεταξύ τους και με τον χώρο, έχουν ιστορία δεν είναι σκηνικά άψυχα στα οποία υπάρχουμε. Παράλληλα η Αθήνα είναι ένας τόπος σύμβολο για την Ευρώπη  είναι λυπηρό και θα έλεγα άστοχο να ψάχνουμε έτοιμες συνταγές για την ανάδειξή της. Προφανώς και υπάρχουν καλά παραδείγματα οργάνωσης και διαχείρισης αλλά μέχρι εκεί. Η Αθήνα (όπως και κάθε πόλη ) πρέπει να βρίσκει τον βηματισμό της με τον δικό της τρόπο να γίνει μια αξιοβίωτη πόλη και σε αυτή την διαδρομή η ΠΝΟΙΚΑ μπορεί και θέλει να συμβάλλει…
 
Πέτρος Κωνσταντίνου:
Καμιά. Τα κινήματα φτιάχνουν το μέλλον και θα συνεργαστούμε σε όλη την Ευρώπη για να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής και ενός μέλλοντος, όπου οι άνθρωποι και οι πόλεις που ζούνε θα είναι πάνω τα κέρδη των πολυεθνικών και των επιχειρηματιών.
 
Γαβριήλ Σακελλαρίδης:
Δεν είναι εύκολο να πεις, ούτε υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή μεταμόρφωσης. Κάθε πόλη έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και η Αθήνα μπορεί να αξιοποιήσει τεράστια πλεονεκτήματα για να γίνει φιλική και ανθρώπινη. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι βούληση. Η Αθήνα χειραγωγήθηκε από μεγάλα συμφέροντα με την συναίνεση της δημοτικής αρχής. Αυτός είναι ο λόγος που στους ελεύθερους χώρους δεν έχουν διαμορφωθεί μεγάλα πάρκα, που δεν έχουν αναδειχτεί περιοχές όπως η Ακαδημία του Πλάτωνα, που δεν έχει κατασκευαστεί ούτε μισό μέτρο ποδηλατόδρομος. Αυτό που θα αναδείξει την πόλη είναι η επιλογή να σκεφτούμε τις ανθρώπινες ανάγκες και να τις ιεραρχήσουμε πάνω από τις επιχειρηματικές επιδιώξεις. Και να σκεφτόμαστε πάντοτε οτι μια πόλη δεν προσφέρει δύο επίπεδα ποιότητας ζωής. Αν αρέσει στους κατοίκους, τότε θα προσελκύει και επισκέπτες.
 
Νίκος Σοφιανός:

 

Ποια ευρωπαϊκή πόλη θεωρείτε πρότυπο;
Τζαμί ή όχι στην Αθήνα;
 
Νικήτας Κακλαμάνης:
Η θέση μας είναι ξεκάθαρη από την αρχή. Ναι στο τζαμί αλλά όχι εντός του αστικού ιστού της Αθήνας. Έχουμε πει συγκεκριμένα να διατεθεί έκταση στο Σχιστό -κάτι που αντέγραψε, μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο κ. Σπηλιωτόπουλος- με παράλληλη δημιουργία μουσουλμανικού νεκροταφείου στην περιοχή. Η πρώτη παρέμβαση του Δήμου Αθηναίων -το 2009 επί δημαρχίας μου- ήταν ως προς το μέγεθος του τζαμιού, το οποίο μειώθηκε, από 2.000 τμ, περίπου σε 750 τμ, με παράλληλη μείωση του ύψους του, χωρίς μιναρέ. Σας υπενθυμίζω ότι στις 31 Αυγούστου 2009, υπεγράφη Προγραμματική Συμφωνία για το τζαμί στον Βοτανικό, μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, του Εθνικής Άμυνας, της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου και του Δήμου Αθηναίων. Παράλληλα, την 1^η Σεπτέμβρη 2009, υπογράφηκε η Προγραμματική Συμφωνία μεταξύ της Περιφέρειας Αττικής, του Δήμου Αθηναίων, του Υπουργείου Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, με βάση την οποία παραχωρούνται στον Δήμο Αθηναίων 100 στρέμματα στην περιοχή  Σχιστού, σε 2 φάσεις, (την 1^η φάση 49 στρ.), με σκοπό την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών, λατρευτικών και συναφών αναγκών και δραστηριοτήτων καθώς και των αναγκών ταφής, τόσο των Μουσουλμάνων κατοίκων όσο και άλλων θρησκευμάτων.
 
Γιώργος Καμίνης:
Το δίλημμα είναι πλαστό. Αποδεχόμαστε ή όχι το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να λατρεύουν το Θεό τους; Αν όχι, κρυβόμαστε πίσω από ανεκδιήγητες -και εν πολλοίς επικίνδυνες- θέσεις περί δημοψηφισμάτων για στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Κρυβόμαστε δε, και πίσω από μια άλλη πραγματικότητα. Ότι στην ευρύτερη περιοχή της Κυψέλης, των Πατησίων και του Αγίου Παντελεήμονα, λειτουργούν σήμερα περίπου 120 άτυποι χώροι λατρείας, χωρίς να πληρούν κανένα όρο ασφάλειας αλλά και αξιοπρέπειας στον τρόπο που οι άνθρωποι ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.
 
Ιωάννα Κοντούλη:
Ξεκάθαρα ναι. Πέρα από διεθνή υποχρέωση, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και υποχρέωσή μας απέναντι στους συμπολίτες μας. Συμπολίτες είναι όλες και όλοι μοιράζονται τον τόπο που ζούμε, ανεξάρτητα από καταγωγή, ιθαγένεια, θρήσκευμα, ηλικία, φύλο, αναπηρία, αγοραστική δύναμη, κοινωνική θέση, πολιτισμική ταυτότητα, σεξουαλικό προσανατολισμό ή/και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου.
 
Το ότι επανέρχεται και ξανα-επανέρχεται το ερώτημα είναι ψηφοθηρικό ενόψει των εκλογών. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος το χρησιμοποιεί υιοθετώντας την ακροδεξιά ατζέντα και ο κ. Καμίνης για να καλύψει την τεράστια αδιαφορία του για τα δικαιώματα του ανθρώπου κατά την διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος παρότι αυτή του συνηγόρου του πολίτη, θεωρήθηκε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των ανθυποψηφίων του στις αυτοδιοικητικές εκλογές 2010.
 
Πέτρος Κωνσταντίνου:
Πλήρη δικαιώματα για όλους ή απαρτχάιντ στην Αθήνα; Και η απάντηση του Σπηλιωτόπουλου, που φρόντισε να βάλει τον φασίστα Θάνο Πλεύρη στο ψηφοδέλτιο του είναι συνέχιση της ακροδεξιάς ατζέντας του ρατσισμού, η οποία τροφοδότησε την άνοδο των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η ισλαμοφοβία είναι το σύγχρονο πρόσωπο του ρατσισμού.
 
Ο Σπηλιωτόπουλος λέει ρατσιστικά ψέματα για το ποιος φταίει για την υποβάθμιση της ζωής στις γειτονιές της Αθήνας για να καλύψει τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Την υποβάθμιση την έφερε το μοντέλο ανάπτυξης του πιο επιθετικού νεοφιλελευθερισμού, που στήριξε την άγρια κερδοσκοπία στη γη και τα ακίνητα και  έδιωξε το κόσμο από το κέντρο της Αθήνας. Η Ολυμπιάδα άφησε πίσω της κατεστραμμένους χώρους και χρέη ακόμη και στο Δήμο της Αθήνας. Η υποβάθμιση ήρθε με την μαζική ανεργία και τη φτώχεια, που έφεραν τα Μνημόνια και οι περικοπές. Το κλείσιμο καταστημάτων το έφερε ο ανταγωνισμός και τα ΜΑLL, που ρούφηξαν την πελατεία των μικρομάγαζων. 
 
Τα μακριά γένια των ιμάμηδων και οι προσευχές στο Κοράνι δεν έφεραν την υποβάθμιση, ούτε την ανεργία, ούτε την φτώχεια. Στην Αθήνα υπάρχουν 50 υπόγεια τζαμιά. Αναβάθμιση είναι για τη πόλη και το πολιτισμό ή ανέγερση τζαμιών με δικά τους έξοδα. Όμως ζητάμε πολλά από τον Σπηλιωτόπουλο όταν το καλούμε να σεβαστεί τον πολιτισμό και τα ατομικά δικαιώματα διαφορετικών ανθρώπων. 
Στον πολιτισμό του Σπηλιωτόπουλου, του Σαμαρά και του Θ.Πλεύρη χωράνε βέβαια  πνιγμένοι πρόσφυγες,  γυναίκες με τα μωρά στην αγκαλιά στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Χωράνε τα βασανιστήρια στην Αμυγδαλέζα και τα αστυνομικά τμήματα.
 
Χωράνε τα παιδιά, που γεννιούνται στη χώρα και δεν έχουν ιθαγένεια. Χωράνε οι μπράβοι της Ν.Μανωλάδας, που πυροβολούν μετανάστες. Χωράνε οι Μπαλτάκοι ,που συνομιλούν με τους Κασιδιάρηδες για παροχή αστυνομικής κάλυψης στα τάγματα εφόδου που δολοφόνησαν τον Σαχζάτ Λουκμάν και το Παύλο Φύσσα. Αλλά δεν χωράει η θρησκευτική ελευθερία διότι απλά δεν χωράει καμία ελευθερία για κανένα. Δημοψήφισμα για αναγνώριση ή μη δικαιωμάτων μειονοτήτων προτείνουν μόνο ακροδεξιοί και φασίστες στην Ευρώπη.
 
Πρέπει να κλείσουμε το δρόμο στο Σπηλιωτόπουλο γιατί είναι πρόθυμος να συνεργαστεί στα όργανα του Δήμου της Αθήνα με τους Κασιδιάρηδες.
Ούτε στην Αθήνα, ούτε πουθενά, τσακίζουμε το ρατσισμό και το φασισμό παντού!
 
Γαβριήλ Σακελλαρίδης:
Είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα η ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων. Σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν τζαμιά. Το τζαμί αποτελεί διεθνή υποχρέωση της χώρας και έχει χωροθετηθεί με νόμο από την ελληνική πολιτεία. Μπήκε στην προεκλογική συζήτηση από την αδυναμία του κ. Σπηλιωτόπουλου να μιλήσει για τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Και είναι λογικό να μην μπορεί να μιλήσει γι’ αυτά, όταν έχει ψηφίσει στη Βουλή κάθε νόμο, κάθε σχέδιο, κάθε Μνημόνιο του ενός άρθρου, που έχει καταστρέψει την πόλη και την κοινωνία. Όπως και να έχει η πλειοδοσία του κ. Σπηλιωτόπουλου σε ακροδεξιό λαϊκισμό είναι ένας άκρως επικίνδυνος δρόμος και γελιέται αν νομίζει ότι στον κατήφορο αυτόν, η Αθήνα, με την μεγάλη προοδευτική της παράδοση, πρόκειται να τον ακολουθήσει.
 
Νίκος Σοφιανός:
 
 

Τζαμί στην Αθήνα 
Γιατί να σας ψηφίσω;
 
Νικήτας Κακλαμάνης:

Σε όλη την προεκλογική περίοδο προσπάθησα, κρατώντας χαμηλούς τόνους, να μιλήσω για τα πεπραγμένα της δημαρχίας μου. Είναι ένα λάθος, που δεν είχα κάνει την προηγούμενη φορά, επειδή θεωρούσα αυτονόητο, ότι όταν γίνεται ένα έργο ο κόσμος το γνωρίζει κιόλας. Και μιλάω για τα 17 νέα πάρκα, τις 5 λέσχες φιλίας, τους 5 παιδικούς σταθμούς, το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το Κοινωνικό Φαρμακείο, το Ξενοδοχείο των Φτωχών, τη νέα Δημοτική Πινακοθήκη κα. Αυτή την Κυριακή οι Αθηναίοι ψηφίζουν για δήμαρχο. Θέλω να πιστεύω, ότι ο λαός της Αθήνας θα θέλει να είναι έμπειρος και γνώστης των προβλημάτων της πόλης. Δεν υπόσχομαι ότι αν εκλεγώ δήμαρχος δεν θα κάνω λάθος. Υπόσχομαι όμως, ότι θα κάνω λιγότερα και δεν πρόκειται να επαναλάβω τα ίδια… Το ενδιαφέρον μου για την Αθήνα δεν είναι όψιμο. Ζω στην Αθήνα από μικρό παιδί και ασχολούμαι καθημερινά είτε ως πολίτης είτε ως βουλευτής της,  εδώ και 25 χρόνια. Αυτό το προνόμιο δεν το έχει κανένας άλλος συνυποψήφιός μου…
 
Γιώργος Καμίνης:

Οι πολίτες έχουν την ευκαιρία την Κυριακή να υπερψηφίσουν, να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, στην οριστική είσοδο της Αθήνας σε τροχιά εξόδου από τις συνέπειες της βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης με άξονα τον άνθρωπο.  
 
Ιωάννα Κοντούλη:

Γιατί χρειάζεται μια νέα πολιτική που θα βγάλει τη χώρα από την εμφανιζόμενη ως προδιαγεγραμμένη μοίρα εξαθλίωσης των πολιτών  και αυτή αρχίζει από την αλλαγή στο τοπικό. Τα αρχικά Π.Ν.ΟΙΚ.Α. παραπέμπουν στην παράδοση της αθηναϊκής δημοκρατίας,  παράδοση διαρκούς συμμετοχής και διαλόγου. Έτοιμες λύσεις εκ των άνω απλώς δε δίνουν διέξοδο. Είναι ανάγκη λοιπόν να οικοδομήσουμε όλοι μαζί ένα νέο συλλογικό όραμα. Είμαστε μια αυτόνομη  κίνηση, που ξεκίνησε κυρίως από πολίτες κομματικά ανένταχτους αλλά πολιτικά και κοινωνικά ενεργούς  περιλαμβάνει δημοκράτες ανθρώπους που είχαν εγκλωβιστεί σε παλαιοκομματικές επιλογές , οικολόγους , ανθρώπους που πιστεύουν στην συμμετοχική άμεση δημοκρατία στην αυτοθέσμιση είναι μια μεγάλη πολιτικοκοινωνική βεντάλια.  Στην πορεία η ΠΝΟΙΚΑ στηρίχθηκε και από τους Οικολόγους Πράσινους.
 
Πέτρος Κωνσταντίνου:

Για να συνεχίσει να έχει φωνή στο Δημοτικό Συμβούλιο κάθε αδικημένος, που θέλει να ακουστεί η άποψή του χωρίς προϋποθέσεις και χαμήλωμα του τόνου, χωρίς συμβιβασμούς και ψεύτικους ρεαλισμούς. Να ακούγεται η φωνή και η διεκδίκηση του απεργού, του καταληψία, του αντιφασίστα, του μετανάστη, του ανθρώπου που κυνηγάει ένα μεροκάματο και του στερούν τα όνειρα.
 
Ως δημοτικός σύμβουλος Αθήνας μαζί με τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες της «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», δεν διστάσαμε να ανοίξουμε μέτωπα και να βρεθούμε στο πλευρό όσων έδιναν μάχες.
 
Προειδοποιήσαμε για την απειλή του φασισμού και υπερασπιστήκαμε τα δικαιώματα των μεταναστών. Στοχοποιηθήκαμε για αυτό. Βρεθήκαμε στο πλευρό των αγωνιζόμενων συμβασιούχων ενάντια στις απολύσεις. Στηρίξαμε τη κατάληψη για 27 μέρες του Δήμου της Αθήνας. Στηρίξαμε τον αγώνα κατά των Μνημονίων, κόντρα στον Καμίνη. Συνεργαστήκαμε με την αριστερά  μέσα στα συνδικάτα για να ξεδιπλωθούν  μαχητικοί απεργιακοί αγώνες διαρκείας και τους στηρίξαμε ανεξάρτητα από τον αν την ηγεσία την είχε ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΜΕ. Αλλά δεν θα ακολουθήσουμε ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΚΚΕ στις λογικές τους.
 
Πάμε για την ανατροπή της κυβέρνησης και δίνουμε μάχη για να μην μείνει στα μισά του δρόμου. Να σημάνει το πλήρες ξήλωμα του Μνημονίου για αν γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι με αποκατάσταση μισθών, συντάξεων και αξιοπρεπείς συλλογικές συμβάσεις. Για να πάψουν οι Δήμοι να είναι το μακρύ χέρι των κυβερνήσεων και των επιτηρητών της ΕΕ.
 
Γαβριήλ Σακελλαρίδης:

Κατ’ αρχάς γιατί στις εκλογές αυτές πρέπει να σταλεί ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα σε αυτούς που μας κατέστρεψαν τη ζωή. Η Αθήνα δεν θα δώσει τη χαρά στον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο να πανηγυρίσουν το βράδυ των εκλογών ότι η πολιτική τους δικαιώθηκε και ότι οι ίδιοι βγήκαν από το πολιτικό αδιέξοδο.
 
Αλλά κατά κύριο λόγο γιατί η Αθήνα χρειάζεται μια νέα δημοτική αρχή. Με βαθιά γνώση των προβλημάτων και πρόγραμμα για την αντιμετώπισή τους. Με προτεραιότητα τις ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα ιδιωτικά συμφέροντα. Με προτάσεις που μπορούν να αλλάξουν άμεσα την εικόνα της πόλης και την ίδια μας την ζωή. Xρειάζεται μια δημοτική αρχή πραγματικά ανεξάρτητη από τα συμφέροντα και τις δυνάμεις που μας οδήγησαν ως εδώ.
 
Kαλούμε λοιπόν τους Αθηναίους και τις Αθηναίες να συσπειρωθούν γύρω από το πρόγραμμά μας. Γύρω από το πρόγραμμα που θα κάνει την Αθήνα πόλη της αλληλεγγύης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας.
 
Νίκος Σοφιανός: