Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου; Ποια ευρωπαϊκή πόλη αποτελεί πρότυπο; Ποιες οι προτεραιότητες για την πόλη; Να ιδιωτικοποιηθεί το νερό ή όχι; Το tvxs.gr ρώτησε έξι υποψήφιους δημάρχους της Θεσσαλονίκης και αναζητά τις δημοφιλέστερες απαντήσεις.

 
Απαντούν (αλφαβητικά):
Γιάννης Δελλής (Λαϊκή Συσπείρωση)
Ελεάννα Ιωαννίδου (Γειτονιές σε Δράση)
Σταύρος Καλαφάτης (Εντάξει)
Τριαντάφυλλος Μηταφίδης (Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη)
Γιάννης Μπουτάρης (Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη)
Χάρης Παπαγεωργίου (Ανεξάρτητη Κίνηση Ενεργών Πολιτών)
 
Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου;

Γιάννης Δελλής:
O λαός και στη Θεσσαλονίκη πλήττεται βαθιά από τις συνέπειες της οικονομικής καπιταλιστικής ανάπτυξης και των κρίσεων που την συνοδεύουν όπως αυτή που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθούν οι διάφορες κυβερνήσεις με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων σε βάρος του λαού είναι και η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας που έχει ξεπεράσει το 35% στο Δήμο Θεσσαλονίκης, στους νέους δε το 61%. 

Συνολικά στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων έχει φτάσει στο 50% (από το 82%) του αντίστοιχου ποσοστού του μέσου όρου της ΕΕ. Το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η υπερφορολόγηση, η αύξηση σε λογαριασμούς  καθιστούν την φτώχια και την εξαθλίωση, ως τα βασικά προβλήματα για το λαό της περιοχής μας.

Η Διοίκηση του Δήμου έχει ευθύνη για την κατάσταση, καθώς βάζει πλάτη για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική σε τοπικό επίπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει μείνει υπηρεσία στο δήμο – και μάλιστα κοινωνική – που να μην απαιτείται η πληρωμή της από τους δημότες. Δεν φτάνουν δηλαδή οι δυσβάστακτοι φόροι και τα χαράτσια που πληρώνει ο λαός στο κράτος, έρχεται και ο Δήμος με τη σειρά του να αρπάξει από το ήδη πενιχρό λαϊκό εισόδημα, εμπορευματοποιώντας βασικές λαϊκές ανάγκες.
 
Ελεάννα Ιωαννίδου:
Τα προβλήματα είναι πολλά. Τα σημαντικότερα μπορούμε να τα ανιχνεύσουμε στην καλπάζουσα ανεργία, και τα επακόλουθα της, την φτώχεια, την μετανάστευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό αλλά και στους απροσπέλαστους δημόσιους χώρους, στα σκουπίδια και στην ατμοσφαιρική ρύπανση που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και όλα αυτά με μια δημοτική αρχή απόμακρη, που βιώνει μόνη της το κατασκευασμένο success story της και στα παραπάνω δεν έχει απαντήσεις με λύσεις, αλλά με νέες προεκλογικές εξαγγελίες.
 
Σταύρος Καλαφάτης:
Το ότι η πόλη είναι βρώμικη. Η καθαριότητα και η ευταξία είναι προϋποθέσεις πολιτισμού και αξιοπρέπειας για όσους ζούμε στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό απέτυχε παταγωδώς ο κύριος Μπουτάρης. Και είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, από αυτό πρώτα κρίνεται κάθε δήμαρχος σε κάθε πόλη. Στον τομέα της καθαριότητας πρώτος στόχος μας είναι η αποτελεσματική οργάνωση, διοίκηση και αξιοποίηση των υφιστάμενων πόρων, όπως το προσωπικό και τα καύσιμα, για παράδειγμα. Ακολούθως στοχεύουμε να βελτιστοποιήσουμε τα δρομολόγια, το χρόνο αποκομιδής, να μειώσουμε την ατμοσφαιρική ρύπανση. Με συστηματική παρακολούθηση και έλεγχο κάθε είδους οχημάτων της καθαριότητας  με εφαρμογές σύγχρονης τεχνολογίας όπως η τηλεματική. Δίνοντας παράλληλα έμφαση στην ανακύκλωση ώστε να πετύχουμε αύξηση του ποσοστού της ανακύκλωσης σε 50% των παραγόμενων απορριμμάτων. Να επικεντρωθούμε στις ενέργειες που αφορούν στην πρόληψη, την επαναχρησιμοποίηση και την ανακύκλωση, ώστε μέσα από ένα νέο μοντέλο να δημιουργήσουμε στην πόλη και την περιοχή πολλές νέες, πράσινες, θέσεις εργασίας.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης:
Το μέγιστο πρόβλημα του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπως και ολόκληρης της χώρας εξάλλου, είναι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Στο πλαίσιο λοιπόν των δυνατοτήτων του ο Δήμος πρέπει να αναλάβει οργανωμένη δράση ώστε ούτε ένας κάτοικός του να μην μείνει χωρίς τροφή, ρεύμα, νερό, θέρμανση, περίθαλψη, εκπαίδευση.
 
Γιάννης Μπουτάρης:
Σε κοινωνικό επίπεδο ασφαλώς η ανεργία, αν και πρόκειται για γενικό πρόβλημα όλης της χώρας. Σε επίπεδο πόλης, κατηγορηματικά το κυκλοφοριακό. Η έλλειψη μέσων μαζικής μετακίνησης, η καθυστέρηση του μετρό και η επιβάρυνση από τα ίδια τα εργοτάξια και φυσικά η απουσία αστυνόμευσης δημιουργούν μια κατάσταση απίστευτη. Όσο λειτουργούσε η δημοτική αστυνομία, παρότι ήταν κι αυτή υποστελεχωμένη, είχε εμφανή αποτελέσματα στον περιορισμό της άναρχης στάθμευσης. Μετά την κατάργησή της και με δεδομένο ότι η Τροχαία διαθέτει μόλις 16 τροχονόμους που για όλη τη Θεσσαλονίκη, η ανομία έγινε καθεστώς.

Αυτό που επείγει είναι να βρεθεί τρόπος να αστυνομεύεται η πόλη, ώστε να αποκατασταθεί σε κάποιο βαθμό η τάξη. Από την πλευρά μας έχουμε δρομολογήσει παρεμβάσεις κι έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς με αξιοποίηση των μελετών του ΣΑΣΘ, αλλά και απελευθέρωσης και απόδοσης των δημόσιων χώρων στους πεζούς, για ουσιαστική αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού. Πρώτη προτεραιότητα είναι η λειτουργία του τραμ και της παράκτιας συγκοινωνίας, ενώ παράλληλα σχεδιάζουμε την επέκταση των λεωφορειολωρίδων και του δικτύου των ποδηλατοδρόμων. Και βέβαια, με συστηματικό τρόπο θα προωθήσουμε τη χρήση των μέσων μαζικής μετακίνησης.

Θα πρέπει όμως και οι πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Δεν είναι δυνατόν να κλείνουμε με τα ΙΧ τις ράμπες, να διπλοπαρκάρουμε ή να κυκλοφορούμε με τα μηχανάκια στα πεζοδρόμια, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, τις μητέρες με τα καροτσάκια, τους πεζούς και για τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις μας στη λειτουργία της πόλης. Αν δεν αποκτήσουμε όλοι αστική συνείδηση, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί.
 
Χάρης Παπαγεωργίου:
Τα προβλήματα του Δήμου δεν μπορούν να είναι έξω από τα προβλήματα της πόλης. Η νέα μάστιγα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλονίκη, πολύ νωρίτερα μάλιστα από την υπόλοιπη χώρα, είναι η φτώχεια. Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών μετατράπηκε σε ανθρωπιστική, που σε συνδυασμό με τον βιομηχανικό και εμπορικό μαρασμό των τελευταίων δεκαετιών έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα εξαθλίωσης και απελπισίας. Δυστυχώς, ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, προσπαθούν κάποιοι να πείσουν τον κόσμο πως δουλειά του Δήμου είναι μόνο οι αναπλάσεις των δημόσιων χώρων και οι ημερίδες.
 
Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική. Η δημοτική αρχή είναι υπεύθυνη για τη χάραξη μιας έξυπνης στρατηγικής ανάπτυξης που θα έχει ως βασικό στόχο την παραγωγή πλούτου που θα μοιρασθεί έμμεσα στην κοινωνία, άρα και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Σε πρώτο χρόνο όμως, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα σε όλους. Τροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, ασφάλεια, ίσες ευκαιρίες και πρόσβαση στην αγορά εργασίας.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα;
Πέντε προτεραιότητες για μια καλύτερη Θεσσαλονίκη;

Γιάννης Δελλής:
Εμείς βάζουμε στο επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα, με βάση αυτό το κριτήριο διαμορφώνουμε το πλαίσιο πάλης μας σε όλα τα μέτωπα και το θέτουμε ξεκάθαρα στο λαό. Έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά τις θέσεις μας για ζητήματα που επιδρούν άμεσα στην ποιότητα ζωής της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Για παράδειγμα, το ζήτημα της κατοικίας- κατ΄ επέκταση και της σχολικής στέγης- αποτελεί προτεραιότητα και υπόθεση συνολικά του εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Βάζουμε στο επίκεντρο: Οι δημοτικές υπηρεσίες να έχουν αποκλειστικά δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα, χωρίς ανταποδοτικά τέλη, τροφεία και φόρους. Καμιά δημοτική υπηρεσία να μην εκχωρηθεί στους ιδιώτες. Δημιουργία δωρεάν χώρων στάθμευσης, δημόσιες σύγχρονες αστικές συγκοινωνίες, δωρεάν για ανέργους, φοιτητές, μαθητές, ΑμΕΑ, δωρεάν για όλους στις ώρες προσέλευσης στους τόπους δουλειάς και με φθηνό εισιτήριο για τις υπόλοιπες ώρες.

Καταθέτοντας τις θέσεις μας για το κάθε ζήτημα, είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε, για άλλη μια φορά, το αυτονόητο: Η οριστική επίλυσή του δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά από τα άλλα προβλήματα των εργαζομένων. Απαιτεί την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής, έτοιμης να συγκρουστεί με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και όσα άλλα διαπλέκονται με αυτά. Σε αυτήν την κατεύθυνση η ψήφος στα ψηφοδέλτια της Λαίκής Συσπείρωσης είναι εγγύηση για τον λαό. 
 
Ελεάννα Ιωαννίδου:
Απελευθέρωση του κέντρου από το παράνομο παρκάρισμα και τα τραπεζοκαθίσματα που έχουν καταστήσει την πόλη απροσπέλαστη. Θα έπρεπε ήδη να έχει ιδρυθεί μια νέα αρχή που θα αντικαθιστούσε την καταργημένη δημοτική αστυνομία. Κυκλοφοριακές παρεμβάσεις μικρής κλίμακας, υπερυψωμένες διαβάσεις, ράμπες, σηματοδότες, σήμανση.
 
Αξιοποίηση των τεχνολογιών και των νέων ελεύθερων λογισμικών τα οποία είναι πλήρως λειτουργικά και θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην συμμετοχή των δημοτών στην διαμόρφωση της πολιτικής, την καλή λειτουργία των υπηρεσιών, την εξοικονόμηση ενέργειας, την ενημέρωση των πολιτών. Η εμμονή της δημοτικής αρχής με μοντέλα ακριβοπληρωμένα, «βαριά» και δυσλειτουργικά, όταν υπάρχουν δυνατότητες ελεύθερων και πιο εύχρηστων, είναι παράλογη.   
 
Θα αξιοποιήσουμε και την τελευταία σπιθαμή αδόμητου χώρου στην πόλη. Θα εισάγουμε τα «φαγώσιμα πάρκα», πάρκα δηλαδή με οπωροφόρα δένδρα, προσβάσιμα στους πολίτες.
 
Θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, κάθε προοπτική για την επανάκτηση των δημοσίων χώρων και των δημόσιων αγαθών από τους πολίτες, από τις γειτονιές.
 
Δίκτυ προστασίας για τους πληγέντες της κρίσης, με τη δημιουργία δομών προστασίας και αυτό-οργάνωσης των αποκλεισμένων. Αναλυτικότερα οι θέσεις μας βρίσκονται στο www.γειτονιες.gr
 
Σταύρος Καλαφάτης:
Το σοβαρό πρόβλημα της πόλης σήμερα, είναι η απουσία διοίκησης που να ασχολείται ουσιαστικά με την πόλη. Έτσι, η καθαριότητα παραμένει ζητούμενη, ενώ η κυκλοφοριακή ασφυξία, ταλαιπωρεί κατοίκους και επισκέπτες. Για τις εξειδικευμένες παρεμβάσεις που προγραμματίζονται θα χρειαζόμασταν πολύ χώρο για να τις παρουσιάσουμε, μπορούμε όμως να αναφέρουμε κάποιες, όπως η αναδιοργάνωση και αυστηρή τήρηση του συστήματος καθαριότητας και ανακύκλωσης, τα κίνητρα συμμετοχής των πολιτών, η αξιοποίηση οικοπέδων για χώρους στάθμευσης, οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις με επιστημονική τεκμηρίωση. Και βέβαια, στοχευμένες αναπλάσεις που μπορούν να αναζωογονήσουν σε κάθε γειτονιά σημεία ανασύνταξης του κοινωνικού ιστού και της οικονομικής δραστηριότητας. Παράλληλα οφείλουμε άμεσα να δώσουμε έμφαση στην κοινωνική αλληλεγγύη. Με συγκεκριμένες δράσεις και ενέργειες για να διευκολύνουμε όσους έχουν ανάγκη: τους συμπολίτες μας με αναπηρία, τις μονογονεϊκές οικογένειες, τα νέα ζευγάρια.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης:
Θα καταρτίσουμε επειγόντως ένα επικαιροποιημένο συγκοινωνιακό σχεδιασμό, έχουμε γρήγορες πρώτες λύσεις για την αντιμετώπιση της παράνομης στάθμευσης, σχεδιάσαμε στροφή της διάθεσης απορριμμάτων σε οικολογική λογική (περισυλλογή με χρήση νέων μεθόδων), θα προωθήσουμε τη «δημονομία», δηλαδή τη διαδικασία προώθησης της συμμετοχής των δημοτών στις λήψεις αποφάσεων και θα διεκδικήσουμε να πάρουμε πίσω τα χρήματα που έχουν καταχραστεί τα στελέχη της διοίκησης Παπαγεωργόπουλου.
 
Γιάννης Μπουτάρης:
Πρώτον, η ανάπτυξη με στόχο την απασχόληση με παρεμβάσεις όπως η μετατροπή της Μητροπολιτικής Αναπτυξιακής Θεσσαλονίκης Α.Ε. σε ενδιάμεση διαχειριστική αρχή όλων των δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος για καλύτερη και απλούστερη εκμετάλλευση κονδυλίων και η συστηματική υποστήριξη καινοτόμων δράσεων και start up επιχειρήσεων.

Δεύτερον, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης με την ενίσχυση των κοινωνικών δομών που ήδη λειτουργούν, αλλά και με τη δημιουργία νέων, όπως κοινωνικά παντοπωλεία και κέντρα υποστήριξης (νομικής, ιατρικής, ψυχολογικής) σε κάθε κοινότητα.

Τρίτον, η βελτίωση της ποιότητας ζωής με τη συνέχιση των αστικών αναπλάσεων σε όλες τις γειτονιές, την αναβάθμιση των δημόσιων χώρων και την ανάπτυξη του πρασίνου. Κυρίαρχος στόχος παραμένει η μετατροπή του χώρου της ΔΕΘ και του Γ’ Σώματος Στρατού, σε χώρο πρασίνου, αναψυχής και πολισμού με εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο.

Τέταρτον, η περαιτέρω βελτίωση της καθαριότητας με εφαρμογή συστημάτων υπογειοποίησης των κάδων, τοποθέτησης press-containers και νέων και σύγχρονων μεθόδων αποκομιδής και ανακύκλωσης και με συστηματική ενημέρωση του πολίτη για την ανάγκη της ενεργού συμμετοχής του στην προσπάθεια.

Και πέμπτον, η αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού με βάση το σχεδιασμό που σας προανέφερα.
 
Χάρης Παπαγεωργίου:
Θεωρούμε ξεκάθαρα πως οι μεγάλες λύσεις για τη Θεσσαλονίκη περνούν η μία μέσα από την άλλη, άρα δεν πρέπει και οι προτεραιότητες να δρομολογηθούν ξεχωριστά και σαν θεματικές ενότητες. Για παράδειγμα το Μετρό από έργο ανάπτυξης για την πόλη μετατράπηκε σε μια «τρύπα» που «ρούφηξε» το μέλλον των καταστημάτων και των εμπόρων γύρω από αυτό, δημιουργώντας παράλληλα ένα τεράστιο κυκλοφοριακό χάος. Άρα, η ταχεία ολοκλήρωση του έργου θα βοηθήσει τα μέγιστα στην κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση, την επανεκτίμηση της εμπορικής δραστηριότητας και την ανακούφιση όσων έχουν πληγεί από τα έργο αυτό.
 
Από ‘κει και πέρα, καλύτερη Θεσσαλονίκη σημαίνει να είναι καλά οι άνθρωποι της. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να αξιοποιήσουμε οικονομικά και ηθικά όλα τα αποθέματα κοινωνικής πολιτικής. Στη συνέχεια να χαράξουμε στρατηγική ανάπτυξης με τουριστικό άξονα, να επαναπροσδιορίσουμε τη διαχείριση αποβλήτων δημιουργώντας παράλληλα μια καθαρή και ανθρώπινη πόλη, που θα ανακτήσει εντός και εκτός συνόρων την πολιτιστική της και αθλητική της ταυτότητα.

Ποιες είναι οι προτεραιότητες κατ’ εσάς;
Ποια ευρωπαϊκή πόλη έχετε για πρότυπο;

Γιάννης Δελλής:
Η Τοπική διοίκηση αποτελεί βασικό πυλώνα για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής σε όλη την Ε.Ε, η οποία έχει ως κατεύθυνση την προστασία, τη θωράκιση, τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των λαών της περιοχής. Στο βαθμό που η εκάστοτε Τοπική διοίκηση στις ευρωπαϊκές πόλεις εφαρμόζει αυτές τις επιταγές δεν μπορεί να αποτελεί πρότυπο για το λαό. 
 
Ελεάννα Ιωαννίδου:
Δεν υπάρχει πρότυπο. Υπάρχει μια σύνθεση καλών πρακτικών και εφαρμογών, όχι μόνο από πρωτεύουσες. Ξεκινώ με την ασύγκριτη ομορφιά της Θεσσαλονίκης, με την προσπελασιμότητα της Βιέννης, την κοινωνική αυτοοργάνωση της Μαριναλέντα, τους αστικούς λαχανόκηπους, τις τράπεζες χρόνου και τα ανταλλακτικά δίκτυα της Βαρκελώνης, το πάντρεμα της ιστορίας με το σήμερα της Φλωρεντίας, την ενεργειακή αυτάρκεια του Γκίσινγκ, και την κοινωνική διαχείριση των απορριμμάτων της Αμβέρσας. Με συγκινούν βέβαια οι πόλεις με δυναμισμό, που πατάνε στην ιστορία τους, αλλά δεν μένουν σε αυτή.
 
Σταύρος Καλαφάτης:
Δεν έχω μία πόλη ως πρότυπο. Προτιμώ να συγκεντρώνουμε πετυχημένα παραδείγματα και καλές πρακτικές από όπου και αν προέρχονται. Για να βελτιωνόμαστε διαρκώς. Αυτό που πραγματικά θέλω είναι να γίνει η Θεσσαλονίκη πρότυπο για άλλες πόλεις. Για αυτό προετοιμάσαμε, μετά από πολύ δουλειά και διάλογο, ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο πρόγραμμα, που μπορεί να κάνει τη Θεσσαλονίκη μία πόλη «Εντάξει» σε όλα. Αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, γίνεται! Για παράδειγμα, μπορούμε, να δημιουργήσουμε μία πραγματικά «έξυπνη πόλη». Αξιοποιώντας αποτελεσματικά τις νέες τεχνολογίες, δίνοντας έμφαση στην καινοτομία. Και σε αυτό θέλω να επιμείνω. Έχουμε λαμπρά μυαλά στην πόλη. Έχουμε ποιοτικά δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα. Έχουμε παράδοση και κοσμοπολιτισμό. Αυτό που δεν έχουμε είναι ένας καταλύτης για να ενώσει αυτές τις δημιουργικές ομάδες της πόλης. Ο δήμος μπορεί και πρέπει να παίξει αυτό το ρόλο. Η δημιουργικότητα και η καινοτομία είναι τα κλειδιά για μία νέα εξωστρέφεια της πόλης. Με οργάνωση, μεθοδικότητα και προσήλωση στο στόχο μπορούμε να τα καταφέρουμε.
 
Τριαντάφυλλος Μηταφίδης:
Πρότυπό μας είναι να γυρίσουμε τη Θεσσαλονίκη στην ανθρώπινη μορφή της, απαλλάσσοντάς την από το άγος που η αδιαφορία των ως τα τώρα δημοτικών αρχών συσσώρευσε. 

Γιάννης Μπουτάρης:
Δεν είναι μόνο μία. Παίρνουμε παραδείγματα από πολλές πόλεις, η καθεμιά από τις οποίες αποτελεί πρότυπο σε συγκεκριμένους τομείς. Η Βιέννη, για παράδειγμα, έχει εξαιρετική τεχνογνωσία σε θέματα διαχείρισης των απορριμμάτων. Η Βαρκελώνη, από την άλλη, έχει αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό την ιστορία και την αρχιτεκτονική της κληρονομιά, ώστε να προσελκύσει τουρίστες, μια από τις προτεραιότητές μας, για την οποία έχουμε ήδη βάλει τα θεμέλια. Επίσης, το Σανταντέρ, έναν μικρό σε μέγεθος δήμο που σε μια από τις πιο “έξυπνες πόλεις” στην Ευρώπη. Και βέβαια το Αμβούργο, ο δήμος του οποίου διαχειρίζεται με το καλύτερο τρόπο το λιμάνι τις πόλης, κάτι που επιδιώκουμε κι εμείς για τη Θεσσαλονίκη.
 
Χάρης Παπαγεωργίου:
Σαφέστατα την Βαρκελώνη. Το λιμάνι της Βαρκελώνης είναι η βασική υποδομή μεταφορών και υπηρεσιών  στην Καταλονία, το δεύτερο λιμάνι της Ισπανίας από την άποψη της συνολικής κίνησης εμπορευμάτων και το πρώτο από πλευράς αξίας. Ότι ακριβώς οραματιζόμαστε για τη Θεσσαλονίκη. Να επαναφέρουμε την ναυτιλιακή και εμπορική της αξία.
 
Υπάρχουν και άλλα κοινά ανάμεσα στους Θεσσαλονικείς και τους Καταλανούς. Πρόκειται για λαούς που διεκδικούν και επιθυμούν να χαράσσουν συχνά πυκνά τις δικές τους διαδρομές ανάπτυξης, μακριά από την κεντρική πολιτική σκηνή, αν και η αλήθεια είναι πως εμείς τα τελευταία χρόνια έχουμε ξεχάσει να το πράττουμε.
 
Θέλουμε όμως να το επαναφέρουμε, κάτι που αποτελεί για τον Συνδυασμό μας βασικό μείγμα της πολιτικής μας «μαγιάς». Να διεκδικήσουμε μεγάλες διοργανώσεις, να ακουστεί δυνατά -ακόμη και μέσω δημοψηφισμάτων- η φωνή μας για τα μεγάλα εθνικά θέματα, όπως το μακεδονικό. Να εξάγουμε την ιστορική και θρησκευτική κληρονομιά της πόλης, διαφημίζοντας παράλληλα και την πολυπολιτισμικότητα της.

Ποια θεωρείτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα – πρότυπο;
«Ναι» ή «όχι» στην ιδιωτικοποίηση του νερού;

Γιάννης Δελλής:
Είναι πάγια η θέση μας ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων με οποιαδήποτε μορφή όπως π.χ. μέσω ΣΔΙΤ, μέσω “δημοτικοποίησης” όπως επίσης και ενάντια στη λειτουργία “δημόσιων” οργανισμών με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού δεν είναι τυχαία. Αποτελεί τμήμα της γενικότερης πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, που εφαρμόζονται σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, σε ολόκληρη την ΕΕ, και έχουν ως στόχο την διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων απελευθερώνοντας νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια τους.

Ο λαός με την ψήφο του στις επερχόμενες εκλογές μπορεί και πρέπει συνολικά να τοποθετηθεί για το σύνολο των προβλημάτων του, ανάμεσα σε αυτά και για το πρόβλημα του νερού, καταδικάζοντας την πολιτική που ευθύνεται για αυτή την κατάσταση. Λύση είναι οι εργαζόμενοι, συνολικά τα λαϊκά στρώματα της πόλης μας να συσπειρωθούν, να πάρουν πρωτοβουλίες, να οργανώσουν τη συμμαχία και τη πάλη τους. Να μη γίνει η ιδιωτικοποίηση του νερού. Να εξασφαλιστεί φθηνό και ποιοτικό νερό για όλα τα νοικοκυριά, χωρίς ανατιμήσεις, χαράτσια και πρόστιμα. Να μη γίνει καμιά  διακοπή υδροδότησης σε λαϊκά σπίτια λόγω χρεών, διαγραφή των προστίμων.

Με ένα τέτοιο αγώνα θα ανοίγει και ο δρόμος για την οριστική λύση του προβλήματος η οποία είναι η κοινωνικοποίηση των οργανισμών ύδρευσης, ο πανεθνικός σχεδιασμός διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων, χωρίς καμιά ιδιωτική επιχειρηματική ανάμιξη. Στόχος που έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική και τη φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης. Βήμα μπορεί να γίνει σε αυτή την κατεύθυνση με την ψήφιση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΚΚΕ στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να εκφραστεί γνήσια η λαϊκή αντίθεση ώστε να μην πούμε το νερό νεράκι.
 
Ελεάννα Ιωαννίδου: 
Το νερό είναι ζωή. Δεν μπορείς να ιδιωτικοποιήσεις τη ζωή, να την πουλήσεις. Η οικονομία δεν είναι αριθμοί και εξισώσεις, δεν είναι ένας σκοπός για την επίτευξη του οποίου θα πρέπει να θυσιάζεται το περιβάλλον και ο άνθρωπος. Είναι μια κατασκευή, ένα εργαλείο, που η θέση της οφείλει να βρίσκεται στην υπηρεσία του ανθρώπου και της κοινωνίας.
 
Σταύρος Καλαφάτης:
Προσωπικά πιστεύω ότι το νερό είναι πολύτιμος πόρος και δημόσιο αγαθό που οφείλουμε όλοι να προστατεύουμε για τις επόμενες γενιές. Το πιστεύω, το υπηρέτησα με συνέπεια και θα συνεχίσω να το κάνω. Ουσιαστικά όμως και όχι επικοινωνιακά. Επίσης πιστεύω ότι το δημόσιο πρέπει να έχει άμεσο έλεγχο στις υποδομές που αφορούν τα δίκτυα. Από εκεί και πέρα, αν διασφαλίζονται όλα αυτά, μπορεί να συζητηθεί το ενδεχόμενο συμβολής του ιδιωτικού τομέα σε σχέση με την παροχή των υπηρεσιών. Κυρίως όταν υπάρχουν ανάγκες βελτίωσης της ποιότητας, μείωσης των διαρροών και των απωλειών ύδατος, αποτελεσματικότητας στη διαχείριση, αφού όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν και σε μία ισορροπημένη σχέση ποιότητας και κόστους νερού, που τελικά θα ωφελούν τον πολίτη. Όσον αφορά την ΕΥΑΘ έχω ζητήσει από την κυβέρνηση να εξηγήσει στους Θεσσαλονικείς τη λύση που προτείνει. Διότι το κυρίως ζητούμενο είναι να έχει ο κάτοικος της πόλης ύδρευση σε επάρκεια, ποιότητα και χαμηλή τιμή.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης: 
Η παράταξη «Θεσσαλονίκη – Ανοιχτή Πόλη» είναι αυτή που «σήκωσε» το θέμα της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της ΕΥΑΘ. Πριν  από 4 χρόνια, η πρόταση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση έλαβε μια ψήφο: του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη. Τώρα, η λαϊκή πίεση ανάγκασε όλα τα εμπλεκόμενα δημοτικά συμβούλια να απορρίπτουν αυτήν τη μαύρη προοπτική, να πούμε δηλαδή το νερό νεράκι.
 
Γιάννης Μπουτάρης:
Έχουμε δηλώσει κατηγορηματικά τη θέση μας υπέρ της διατήρησης του δημόσιου χαρακτήρα της εταιρείας, τονίζοντας ότι το νερό αποτελεί δημόσιο, κοινωνικό αγαθό και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπόκειται στους κανόνες της αγοράς και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης. Επ’ αυτού, εξάλλου, υπήρξε και ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Δεν μπορεί να βρίσκεται στα χέρια ενός ιδιώτη η δυνατότητα πρόσβασης σε τρεχούμενο νερό. Γι’ αυτό και ως δήμος στηρίζουμε το δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στις 18 Μαΐου. Προσωπικά, είμαι υπέρ του να περάσει η ΕΥΑΘ στους δήμους και να συγχωνευτούν σε αυτήν δημοτικοί οργανισμοί ύδρευσης της ευρύτερης περιοχής, ώστε να υπάρχει μητροπολιτική διαχείριση και να πετύχουμε οικονομίες κλίμακας, όπως συμβαίνει στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Με δεδομένα, πάντως, τα υπέρογκα ποσά που απαιτούνται για την κατασκευή και συντήρηση των έργων υποδομής, θα πρέπει να δούμε με ποιον τρόπο θα προκύψουν οι απαραίτητες επενδύσεις, όμως υπό τη μητροπολιτική αρχή πάντα.
 
Χάρης Παπαγεωργίου:
Όταν λες πως θέλεις μια Θεσσαλονίκη πρωταγωνίστρια δεν μπορείς να μιλάς για ιδιωτικοποίηση του νερού. Ενός κοινωνικού αγαθού που ανήκει σε όλους και σε κανέναν. Είναι ιερή υποχρέωση να διασφαλίσουμε την δημόσια πρόσβαση σε όλους, όπως και της Εταιρίας Ύδρευσης είναι να ακολουθεί τις κοινωνικές «επιταγές» αλλά και μια ελαστική οικονομική πολιτική που θα βγάζει ωφελημένους τόσο τους πολίτες, όσο και την ίδια.
 
Είναι πάγια και αδιαπραγμάτευτη η θέση μας και το ίδιο καλούμε να πράξουν και οι υπόλοιποι συνυποψήφιοι μας, κυρίως  το φιλοκυβερνητικό δίδυμο «Μπουτάρη-Καλαφάτη» που μέχρι στιγμής είτε απέφυγε να απαντήσει, είτε σχολίασε το θέμα, χαρακτηρίζοντας ελάσσονος σημασίας την ιδιοκτησία του νερού, αν το κόστος παραμείνει στις σημερινές τιμές. 
 
Με λίγα λόγια: όποιος θέλει ας το πάρει. Μέρος της τέχνης της πολιτικής είναι το να προβλέπεις τι θα συμβεί αύριο. Εμείς προβλέπουμε πως αμφότεροι είναι διατεθειμένοι είτε να κλείσουν τα μάτια τους, είτε να ανοίξουν αυτών που ενδιαφέρονται να κάνουν το νερό της Θεσσαλονίκης δικό τους.

Ιδιωτικοποίηση του νερού
Γιατί να σας ψηφίσω;

Γιάννης Δελλής:

Στην εκλογική αναμέτρηση του Μάη, όχι μόνο στις Δημοτικές εκλογές, αλλά και  στις δύο Κυριακές και στις 3 κάλπες, το δίλημμα είναι ένα: Αν ο λαός θα ενισχύσει τη δική του δύναμη, ψηφίζοντας το ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές και τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης στις Τοπικές και Περιφερειακές εκλογές, τα ψηφοδέλτια που εκφράζουν τα δικά του συμφέροντα, ή θα συνεχίσει να στηρίζει τα κόμματα της ΕΕ που τον εξαπατούν συστηματικά, συνειδητά και κατά συρροή.

Ειδικότερα, στις τοπικές εκλογές καλούμε τον λαό να στηρίξει τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης, για να εκλεγούν στο Δημοτικό Συμβούλιο αγωνιστές που θα αντιπαλεύουν και θα αντιπολιτεύονται την αντιλαϊκή πολιτική και τα μέτρα των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Που θα αγωνίζονται για την προστασία των ανέργων και των φτωχών οικογενειών, που θα πρωτοστατούν για να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί επαγγελματοβιοτέχνες, έμποροι και αγρότες από φόρους και δάνεια που τους πνίγουν, που θα στηρίζουν την πάλη για σταθερή εργασία για όλους και όχι την επέκταση της προσωρινής ελαστικής δουλειάς με μισθούς πείνας, τις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, που θα αγωνίζονται για δημόσια δωρεάν παιδεία, δημόσιες φτηνές συγκοινωνίες, για δωρεάν σύγχρονες παροχές υγείας, για δωρεάν και ασφαλές φάρμακο.
 
Ελεάννα Ιωαννίδου:

Το παρελθόν μου στα κινήματα, στις διεκδικήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον Πολιτισμό, τις μητέρες, τις αυτο-οργανωμένες συλλογικότητες είναι γνωστό, ειδικά στους αναγνώστες του TVXS. Εγώ δεν καλώ τους ψηφοφόρους της πόλης να ψηφίσουν εμένα. Το πρώτο πρόσωπο δεν μου αρέσει. Τα προσωποκεντρικά μοντέλα, αν και πολύ δελεαστικά, μου μοιάζουν υποτιμητικά και εν δυνάμει συγκεντρωτικά και αναποτελεσματικά. Ακριβώς γι’ αυτό ΕΜΕΙΣ θέλουμε αυτό το μοντέλο να το ανατρέψουμε. Εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο πολίτης να αποφασίσει για τη ζωή του, ώστε αυτή η λογική της ανάθεσης και της ευθυνοφοβίας να εκλείψει.
 
Σταύρος Καλαφάτης:

Κάλεσα τους συμπολίτες μας, και το επαναλαμβάνω, να ψάξουν, να μάθουν, να κρίνουν και να αξιολογήσουν, ποιος από τους υποψηφίους μπορεί να «τρέξει» την πόλη τα επόμενα πέντε χρόνια.  Ποιος τους υποσχέθηκε τι και πόσα έκανε. Ποιος τους προτείνει για τα επόμενα πέντε χρόνια ένα ρεαλιστικό σχέδιο, συγκροτημένο, με αρχή, μέση και τέλος. Ποιος μπορεί να εφαρμόσει το σχέδιό του. Ποιος νιώθουν ότι θα ασχοληθεί με τα δικά τους προβλήματα. Ποιος ασχολείται με την ουσία. Ποιος μπορεί να περπατά στην πόλη και να συζητά μαζί τους. Ποιος μπορεί να κάνει την καθημερινή δουλειά του δημάρχου. Ποιος μπορεί να φέρει αποτελέσματα, ανεξαρτήτως δυσκολιών και εμποδίων, χωρίς να αναζητά άλλοθι για να μην κάνει τίποτα. Ποιον εμπιστεύονται για Δήμαρχο, τελικά. Πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Δεν ζητώ όμως από τους πολίτες μόνο να με ψηφίσουν, τους ζητώ να με εμπιστευθούν. Για να μπορέσουμε να φτιάξουμε όλοι μαζί την πόλη μας καλύτερη.

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης:

Το θέμα δεν είναι να ψηφίσει κανείς Τριαντάφυλλο Μηταφίδη. Είναι να απαλλάξει την πόλη από το κυβερνητικό δίδυμο Μπουτάρη – Καλαφάτη, να δώσει στην αριστερά την ευκαιρία να αποδείξει ότι διοικεί χωρίς ρουσφέτια, μίζες, αρπαχτές, προς όφελος των δημοτών και όχι των μεγαλοεργολάβων. 
 
Γιάννης Μπουτάρης:

Στα 3,5 χρόνια που διοικήσαμε το δήμο, παρά τις αντιξοότητες που συναντήσαμε κι έχουν να κάνουν με τη γενικότερη οικονομική κατάσταση, αλλά και την κατάσταση που παραλάβαμε σε επίπεδο οικονομικών, αλλά και υπηρεσιών, καταφέραμε πολλά. Βάλαμε τάξη στα οικονομικά του δήμου, αναδιοργανώνοντας τις υπηρεσίες, βελτιώσαμε την καθαριότητα, βάλαμε τέλος στην εσωστρέφεια, αναβαθμίσαμε γειτονιές, δημιουργήσαμε δίχτυ κοινωνικής αλληλεγγύης για τους συμπολίτες μας, αξιοποιήσαμε όλες τις δυνάμεις της πόλης και εφαρμόσαμε νέο μοντέλο διοίκησης. Ωστόσο, στον περιορισμένο χρόνο που διαθέταμε δεν καταφέραμε όλα όσα θέλαμε. Γι’ αυτό ζητώ από τον κόσμο να μας δώσει την ευκαιρία, ώστε να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε όλα όσα σχεδιάσαμε, πολλά από τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει.

Πιστεύω, επίσης, ότι ο κόσμος πρέπει να μας εμπιστευτεί και για έναν ακόμη λόγο. Η παράταξή μας «Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη» ήταν και παραμένει ανεξάρτητη και αμιγώς αυτοδιοικητική κίνηση. Μας στηρίζουν -δεν μας έχουν χρίσει, σε αντίθεση με τους άλλους υποψηφίους που ορίστηκαν είτε από τον αρχηγό του κόμματος, είτε από εσωκομματικές διαδικασίες- κόμματα και πολιτικές κινήσεις, που αποφάσισαν να σταθούν δίπλα σε μια πολυσυλλεκτική κίνηση με σαφή αυτοδιοικητικό προσανατολισμό. Το πείραμα, θεωρώ, πήγε καλά, γι’ αυτό και ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη στην παράταξή μας. Η στήριξη αυτή, όμως, σε καμία περίπτωση δε μας δεσμεύει και το έχουμε αποδείξει. Μοναδική μας έγνοια είναι το συμφέρον των πολιτών, να κάνουμε την πόλη καλύτερη.
 
Χάρης Παπαγεωργίου:

Μου ήταν πάντα δύσκολο να μιλάω για τον εαυτό μου. Από την εποχή που σαν αθλητής έκανα υψηλό πρωταθλητισμό, από τον οποίο όμως κράτησα πολλά. Εμαθα να μην παρατάω ποτέ τη μάχη. Ακόμη και αν έμενα τελευταίος. Να διεκδικώ το αδύνατο, όπως και το έκανα, κρατώντας τη Θεσσαλονίκη στα χέρια μου σε μία μπάλα. «Σπάσαμε» κατεστημένα δεκαετιών, χρίζοντας τη Θεσσαλονίκη αθλητική πρωτεύουσα μετά από μισό αιώνα.
 
Όσον αφορά την προσωπική μου διαδρομή θεωρώ πως είναι γνωστή στους πάντες. Στους αντιπάλους μου δεν αρέσει ιδιαίτερα η πολιτική μου ανεξαρτησία καθώς μου χαρίζει ελευθερία πολιτικών κινήσεων και απόψεων. 
 
Οι σπουδές μου στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, μου χάραξαν έναν δρόμο που ακολούθησα και ως Γενικός Διευθυντής μεγάλων Εταιριών. Υπήρξα Αντιπρόεδρος του Κέντρου πρόληψης εξαρτησιογόνων ουσιών η «ΕΛΠΙΔΑ», όπως επίσης και προπονητής και ιδρυτικό μέλος συλλόγων για άτομα με ειδικές ανάγκες, με τα οποία δώσαμε μάχες για να κατακτήσουμε τα αυτονόητα.