«Η χώρα χρειάζεται μια διακυβέρνηση προοδευτική που να ξανασκεφθεί τη διέξοδο της Ελλάδας από την κρίση και με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης», τονίζει η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση. Όσον αφορά τα σενάρια επιστροφής της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση στο πλαίσιο του ανασχηματισμού που εξετάζει το Μέγαρο Μαξίμου, η ίδια δηλώνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύμπραξη με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και ότι δεν μπορούσε ούτε στο παρελθόν. Εκφράζει, δε, την ελπίδα ότι την ίδια άποψη θα έχουν και οι υπόλοιποι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.

 
Παράλληλα, δίνοντας μια διαφορετική διάσταση στις αιτίες της εκλογικής αποτυχίας από τον Γρηγόρη Ψαριανό, δεν στρέφει τα βέλη της προς την ηγετική ομάδα της Αγίου Κωνσταντίνου. Αποδίδει ευθύνες στο σύνολο της Δημοκρατικής Αριστεράς, η οποία απέτυχε να διατυπώσει «σαφές πολιτικό αριστερό στίγμα» κρατώντας μια μετριοπαθή στάση.
 
Παρά την απουσία αυτού του σαφούς στίγματος, που διαπιστώνει, διαφωνεί με στελέχη, όπως ο Αντρέας Παπαδόπουλος, ο Σπύρος Λυκούδης και ο Βασίλης Οικονόμου, για συμμετοχή στις διεργασίες για την κεντροαριστερά εάν δεν υπάρχουν «οι θεμελιώδεις παραδοχές που την προσδιορίζουν ως αριστερά».
 
Που πιστεύετε ότι οφείλεται το εκλογικό αποτέλεσμα της ΔΗΜΑΡ;
 
Το εκλογικό αποτέλεσμα της ΔΗΜΑΡ κατά την άποψή μου οφείλεται και σε αντικειμενικούς και σε υποκειμενικούς λόγους. Για να ξεκινήσω από τους δεύτερους θα έλεγα ότι η ΔΗΜΑΡ έστειλε διπλά μηνύματα στους πολίτες. Δεν οριοθέτησε την πολιτική συμμαχιών της επιμένοντας σε ένα «ούτε-ούτε» που τελικά κατάληξε σε πλήρη εκλογική αποτυχία. Δεν κατάφερε επίσης να ανασυγκροτήσει την κεντροαριστερά ή το χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού που ήταν και γενέθλιος στόχος της.
 
Η προοδευτική συνεργασία που επιχείρησε δεν προχώρησε παρά μόνον αθροίζοντας διάφορους αξιόλογους μεν αλλά μεμονωμένους πολιτικούς. Από κει και πέρα και σε συνδυασμό με τις υποκειμενικές της αδυναμίες θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τις συνθήκες της πόλωσης και το εκβιαστικό δίλημμα του Βενιζέλου. Οι πολίτες που υποστηρίζουν τη ΔΗΜΑΡ όσο και αν υποφέρουν δεν επιθυμούν εκλογές διότι φοβούνται την πολιτική αποσταθεροποίηση. Ένα σημαντικό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ οδηγήθηκε στον κυβερνητικό συνασπισμό προκειμένου να αποφύγουμε τις εκλογές.
 
Υπήρχε επίσης και το Ποτάμι στο οποίο βρέθηκαν ηχηρά ονόματα της δικής μας ανανεωτικής αριστεράς, όπως αυτό του Μίλτου Κύρκου που εκλέχτηκε και ευρωβουλευτής. Όλα έπαιξαν το ρόλο τους αλλά το πιο σημαντικό ήταν η απουσία σαφούς πολιτικού αριστερού στίγματος από τη μεριά μας.  
 
Πρέπει να προσχωρήσει η ΔΗΜΑΡ σε διεργασίες για την κεντροαριστερά;
 
Εξαρτάται από τις πρωτοβουλίες, από ποιόν παίρνονται, με τι στόχο και με ποιες θέσεις. Η κεντροαριστερά δεν είναι αυτοσκοπός και δεν γίνεται χωρίς την αριστερά και τις θεμελιώδεις παραδοχές της. Αυτές που την προσδιορίζουν ως αριστερά. Από την άλλη μεριά, είναι σαφές ότι η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να προχωρήσει ως έχει. Και ταυτόχρονα, η χώρα χρειάζεται μια διακυβέρνηση προοδευτική που να ξανασκεφθεί τη διέξοδο της Ελλάδας από την κρίση και με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Αυτό που γίνεται τώρα είναι η πλήρης ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους. Προφανώς υπήρχαν πτυχές που έφερναν σε αδιέξοδο το κοινωνικό κράτος. Προφανώς χρειάζονται μεταρρυθμίσεις.
 
Αυτό όμως που συντελείται από τη διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι  η επιστροφή σε ένα παρελθόν που πρέπει ν’ αφήσουμε πίσω μας οριστικά. Για να γίνουν αυτά χρειάζεται ο σχηματισμός ενός μπλοκ δυνάμεων με κοινές ανησυχίες και στόχους. Όχι όλους αλλά κάποιους. Διαφορετικά δεν πρόκειται να ζήσουμε προοδευτική διακυβέρνηση. Θα μας κυβερνούν όσοι μας έφεραν στην καταστροφή με ρητορική σωτήρα. Θα μας καταστρέφουν για να μας σώσουν.
 
Ακούγονται τα σενάρια επιστροφής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, με αφορμή τον ενδεχόμενο ανασχηματισμό. Πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρξει επιστροφή και αν ναι, θα αποδεχθείτε πρόταση υπουργοποίησης;
 
Δεν ξέρω τι ακούγεται και από ποιους. Κατά την άποψή μου, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να συνυπάρξει σε μια κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Δεν μπορούσε εξαρχής. Ήταν θέμα αντοχής, πόσο θα διαρκούσε η παραμονή της σε μια δεξιά κυβέρνηση με ατζέντα συντηρητική και μέτρα κοινωνικά άδικα, μια κυβέρνηση που ακόμα και στις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα κινείται με πελατειακά και κομματικά κριτήρια. Αυτή ήταν εξαρχής η θέση μου. Πόσο μάλλον τώρα.
 
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση αποδοχής οποιασδήποτε πρότασης υπουργοποίησης σε μια τέτοια κυβέρνηση. Ελπίζω ότι αυτό ισχύει για όλους τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.