Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο Σωτήρης Δημητρίου, πολιτικός μηχανικός, ανθρωπολόγος και συγγραφέας, σύντροφος της σκηνοθέτιδας Αλίντας Δημητρίου.

Ads

Ο Σωτήρης Δημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Υπήρξε αντιστασιακός, ενώ τον Ιούλιο του 1944 φυλακίστηκε και μετά την απελευθέρωση εξορίστηκε στη Μακρόνησο.

Παράλληλα με την εργασία του, ως πολιτικός μηχανικός (υπήρξε απόφοιτος του ΕΜΠ), ασχολήθηκε με τη μελέτη της ανθρωπολογίας και έκανε εγγραφή στη Φιλοσοφική σχολή, από την οποία δεν αποφοίτησε, προτιμώντας να συμπληρώσει μόνος τις μελέτες του. Το 1964 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο του «Προϊστορικοί πολιτισμοί και εξέλιξη».

Ασχολήθηκε και με την έβδομη τέχνη, μεταξύ άλλων, ως μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Kριτικών Κινηματογράφου και κριτικών επιτροπών σε Φεστιβάλ κινηματογράφου. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές «Γράμματα της ανακωχής» (1965), εκδ. Φυτράκης και «Ψηλαφήσεις» (1985), εκδ. Δωδώνη, καθώς και τα βιβλία «Κινηματογράφος, Σημειολογία, Κρίση της αισθητικής» (1973), εκδ. Άλμα, «Εισαγωγή στο Δώρο του Mauss» (1979), εκδ. Καστανιώτη, το πεντάτομο «Λεξικό Όρων: I. Σημειολογικής και δομικής ανάλυσης της τέχνης» (1978), «II. Επικοινωνίας και σημειωτικής ανάλυσης» (1978), «III. Γλωσσολογίας (1983) Α’ & Β’», «IV. Σημαντικής» (1986), «V. Κυβερνητικής, δομισμού και θεωρίας των συστημάτων» (1987), εκδ. Καστανιώτη, καθώς και την πεντάτομη σειρά «Η εξέλιξη του ανθρώπου: I. Ανθρωπογένεση» (1990), «II. Τα πρώτα βήματα» (1993), «III. Παλαιολιθική εποχή» (1993), «IV. Αρχές της κοινωνικής οργάνωσης» (1996), «V. Γλώσσα-Σώμα» (2001), εκδ. Καστανιώτη κ.ά.

Ads

—
Τον Ιούλιο του 2013 συμμετείχε στην Έρευνα για την κρίση (2010 – 2014) Εκδόσεις Κέδρος, η οποία δημοσιεύτηκε στο Tvxs.gr , αναδημοσιεύτηκε μεταφρασμένη στη γαλλική εφημερίδα Les Cercle Les Echos, και παρουσιάστηκε στα αγγλικά στο Crisis Art Festival της Ιταλίας. Στην  συγκεκριμένη ανάλυσή του για την ελληνική και παγκόσμια κρίση, απαντώντας στο ερώτημα που απάντησαν 180 πρόσωπα των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών: “Ποιές αιτίες μας έφεραν ως εδώ και κυρίως τι πρέπει να κάνουμε;” είχε -μεταξύ άλλων- τονίσει:

« […] Η κρίση της οικονομικής λειτουργίας, της χαρακτηριστικής λειτουργίας του βιομηχανικού πολιτισμού, αποτελεί την άμεσα ορατή ένδειξη αποδόμησης του όλου συστήματος. Άρα βρισκόμαστε στην ιστορική καμπή της αλλαγής πολιτισμού.

[…] Εφόσον το καθεστώς εξαίρεσης* αποτελεί συστατικό της νεωτερικότητας** και η γενίκευσή του οφείλεται στην αποδόμηση του βιομηχανικού μοντέλου που τη θεμελιώνει, είναι αδιανόητη η διάσωση με επιστροφή στη νεωτερικότητα διαμέσου μεταρρυθμίσεων.

Αντιμετωπίζουμε μεταδόμηση πολιτισμού, συνεπώς, μοναδική ιστορική έξοδος από την παγκόσμια κρίση είναι η ανατροπή και η αναδόμηση του συστήματος.

Έχουν αναπτυχθεί πλέον οι τεχνικές προϋποθέσεις γι’ αυτήν –υπολογιστές, θεωρία του προγραμματισμού κ.ά. Απομένει να αναπτυχθούν και οι κοινωνικές: αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.

Ανεξάρτητα και παράλληλα με τις προτάσεις που συζητούνται από τους Ζαπατίστας και άλλους (άμεση δημοκρατία, κυκλική διαχείριση, συνεταιριστική επιχείρηση), εμφανίζεται μια τάση διάλυσης των συγκεντρωτικών δομών σε αυτόνομες-ομοσπονδιακές […] ” (Ολόκληρη η ανάλυσή του στο TVXS: Σ. Δημητρίου: Μοναδική ιστορική έξοδος από την παγκόσμια κρίση η ανατροπή)