Η πρόταση γεφύρωσης του χάσματος Ευρώπης – ΔΝΤ με το εφεδρικό πακέτο «έκτακτων μέτρων», ύψους έως και 3 δις ευρώ, σχεδιάστηκε στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.

Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, φέρει την προσωπική σφραγίδα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν ήταν σε γνώση της Κομισιόν έως το βράδυ της Παρασκευής και την περίφημη συνάντηση του Washington Club, και η «ταμειακή» φιλοσοφία της αποτυπώνει την πλήρη άρνηση του Βερολίνου να μπει σε οποιαδήποτε άμεση συζήτηση για ουσιαστική απομείωση του ελληνικού χρέους.

Η συνάντηση του Washington Club

Για προφανείς λόγους, κατά τις ίδιες πηγές, το σχέδιο συμβιβασμού δεν παρουσίασε ο ίδιος ο Σόιμπλε αλλά ένας από τους… συνήθεις κομιστές των μηνυμάτων του, o Τόμας Βίζερ: 

Ο επικεφαλής του EuroWorkingGroup ήταν εκείνος που στη σύναξη της Παρασκευής – με παρόντες τους εκπροσώπους του ΔΝΤ, της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ESM, τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και τους υπουργούς Οικονομικών της Γερμανίας και της Γαλλίας – ανέλαβε να παρουσιάσει πρόταση άρσης του αδιεξόδου, με βάση την οποία οι επιφυλάξεις του ΔΝΤ για τον ρεαλισμό των δημοσιονομικών στόχων του ελληνικού προγράμματος μπορούν να αντιμετωπιστούν με «έκτακτα μέτρα σε αναμονή».

Η πρόταση έγινε κατ’ αρχήν αποδεκτή από την πλευρά Λαγκάρντ, με την επισήμανση πως εκκρεμεί η τελική διευθέτηση της συζήτησης για το χρέος, αλλά πυροδότησε ανοιχτό προβληματισμό από την πλευρά της Κομισιόν.

Η παρέμβαση Μοσκοβισί

Ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί φέρεται να έθεσε στο Washington Club ζήτημα ανακολουθίας του εν λόγω σχεδίου με τη συμφωνία του Αυγούστου, για να πάρει πάντως την απάντηση Βίζερ ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν αλλάζουν.

Ο Πιερ Μοσκοβισί επέμεινε, επισημαίνοντας και την παράμετρο του υψηλού πολιτικού κόστους που μπορεί να συνεπάγεται για την ελληνική κυβέρνηση η εφαρμογή μιας τέτοιας πρότασης και, εν τέλει, στο τραπέζι μπήκαν δύο σενάρια – το «μαλακό» και το «σκληρό».

Τα δύο σενάρια

Με βάση το «σκληρό» σενάριο, που είναι και το πιο δύσκολο στην εφαρμογή του, η ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί να νομοθετήσει τα έκτακτα μέτρα – με άγνωστο ακόμη το σε ποιόν βαθμό θα προσδιοριστούν – και θα τα εφαρμόσει μόνον εάν υπάρξει απόκλιση από τους στόχους που προβλέπει η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η διορθωτική προσαρμογή, δε, θα είναι ισόποση της εν λόγω απόκλισης.

Με βάση το «μαλακό» σενάριο, δεν θα υπάρξει απαίτηση εκ προοιμίου νομοθέτησης των μέτρων, αλλά θα ζητηθεί η πολιτική δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης για την εφαρμογή τους. Πώς, ωστόσο, θα διασφαλιστούν εγγυήσεις γι αυτή τη δέσμευση παραμένει ακόμη ζητούμενο, όπως άγνωστο είναι και το ποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει μια τέτοια επιλογή στο ζήτημα του χρέους.

Και τα δύο σενάρια, πάντως, είναι αυτή τη στιγμή ανοιχτά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, η οποία εκ των πραγμάτων μπαίνει πια στην τελική και πιο κρίσιμη φάση.