Τόσο η σύγκλητος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όσο και η σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστήμιου, με ανακοινώσεις τους, εξέφρασαν τη διαφωνία τους στο κυβερνητικό σχέδιο για την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Ads

Πιο συγκεκριμένα, η πανεπιστημιακή κοινότητα προβάλλει έντονες αντιδράσεις και αντιπροτείνει την φύλαξη του χώρου του πανεπιστημίου από υπηρεσία δικής της ευθύνης (ή και security) και την εμπλοκή της αστυνομίας μόνο στην περίπτωση ποινικών συμβάντων.

«Η παρουσία δυνάμενων αστυνόμευσης μέσα στο Πανεπιστήμιο δημιουργεί εντάσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα, που λειτουργεί σε περιβάλλον αυτοδιοίκητου και είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία του λόγου και της επιστήμης», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση της Σύκγλητου του Παντείου.

Διαβάστε επίσης: 

Η πρύτανης του Παντείου στο Tvxs.gr: Γιατί είπαμε «όχι» στο σχέδιο Μητσοτάκη 

Ads

Ολόκληρη η Απόφαση της Συγκλήτου του Παντείου για την ασφάλεια στα Πανεπιστήμια:

Η Σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστημίου συζήτησε τις προτάσεις της κυβέρνησης σχετικά με την ασφάλεια των πανεπιστημίων και δηλώνει τη διαφωνία της όσον αφορά τη σύσταση «Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» ως αστυνομικής υπηρεσίας που θα εδρεύει και θα επεμβαίνει μέσα στα ΑΕΙ, υπό τις εντολές του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Η παρουσία δυνάμενων αστυνόμευσης μέσα στο Πανεπιστήμιο δημιουργεί εντάσεις στην ακαδημαϊκή κοινότητα, που λειτουργεί σε περιβάλλον αυτοδιοίκητου και είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία του λόγου και της επιστήμης.

Οι διακινδυνεύσεις εντός των πανεπιστημιακών χώρων αποτελούν μέριμνα τόσο των πανεπιστημιακών αρχών, όσο και της πολιτείας, και αφορούν σωρεία θεμάτων που σχετίζονται με τα ζητήματα πολιτικής προστασίας.

Η μέριμνα αυτή οφείλει να είναι μακροχρόνια, σχεδιασμένη αναλυτικά σε συνάρτηση με τα προβλήματα και τα κτίρια κάθε πανεπιστημίου και υπό την καθοδήγηση των ακαδημαϊκών αρχών.

Το Πανεπιστήμιο είναι –και οφείλει να είναι– από την φύση του ένας χώρος ελεύθερης συζήτησης και αντιπαράθεσης χωρίς τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που, καλώς ή κακώς, υπάρχουν σε άλλους δημόσιους χώρους.

Η ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης εμπεριέχει και την αντιπαράθεση –πολλές φορές αντισυμβατική– μέσα σε καλώς εννοούμενα πλαίσια, αλλά και με σεβασμό στην ακαδημαϊκή κουλτούρα.

Η αμφισβήτηση που συνοδεύει την αναζήτηση της γνώσης δεν συμβιβάζεται με τη μόνιμη παρουσία δυνάμεων καταστολής. Τα Πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του συνταγματικά κατοχυρωμένου αυτοδιοίκητου, αποφασίζουν με τα συλλογικά τους όργανα για θέματα που άπτονται της λειτουργίας τους, μεταξύ των οποίων και για την πανεπιστημιακή φύλαξη και ασφάλεια.

Η φύλαξη πρέπει να ανατεθεί αποκλειστικά σε προσωπικό που θα διαθέτει την απαραίτητη κατάρτιση, η οποία θα προσαρμόζεται στην ιδιαιτερότητα της ακαδημαϊκής κοινότητας, και το οποίο θα λογοδοτεί και θα εποπτεύεται από τη Σύγκλητο και τις πρυτανικές αρχές.

Το Πάντειο Πανεπιστήμιο έχει εντάξει στον Εσωτερικό Κανονισμό του Ιδρύματος πειθαρχικές διατάξεις και αντίστοιχες κυρώσεις για την πρόληψη και αποτροπή τυχόν παραβατικών φαινομένων. Σε περίπτωση διάπραξης ποινικών αδικημάτων το υπάρχον νομικό οπλοστάσιο επαρκεί για την αντιμετώπιση τους.

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Συγκλήτου του ΑΠΘ:

«Ενόψει της ρύθμισης που προτίθεται να φέρει προς συζήτηση η Κυβέρνηση για την ίδρυση της λεγόμενης “Πανεπιστημιακής Φύλαξης”, η Σύγκλητος του ΑΠΘ, στη συνεδρίασή της με αριθ. 3045/29.12.2020, αναγνωρίζει, κατ’ αρχήν, την αναγκαιότητα μιας ουσιαστικής, ρεαλιστικής και αποτελεσματικής πρωτοβουλίας για την προστασία, την ασφάλεια και τη φύλαξη των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι χώρος ασύλου ιδεών και όχι παραβάσεων του κοινού δικαίου και παραβατικών στοιχείων.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το Πανεπιστήμιο είναι αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας, όπου θα πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι της Ελληνικής Δημοκρατίας περί προστασίας της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας κατά τον ίδιο τρόπο που εφαρμόζονται σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της χώρας.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι τα Πανεπιστήμια είμαστε δημόσια ιδρύματα, στα οποία ο Ελληνικός Λαός έχει εμπιστευθεί ένα σημαντικό τμήμα της περιουσίας του και ένα ακόμη πιο σημαντικό καθήκον της εκπαίδευσης των παιδιών του.

Στη Σύγκλητο διατυπώθηκαν διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με τη μορφή που μπορεί να λάβει μια πρωτοβουλία ενίσχυσης των μέτρων διασφάλισης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων.Πλην όμως, πιστεύουμε πως η όποια νομοθετική ρύθμιση θα πρέπει να διέπεται από συνταγματικά αποδεκτούς κανόνες και να καταλήγει σε καθαρές λύσεις που θα διακρίνουν τις εξής αρμοδιότητες:

1) Η φύλαξη των χώρων μας και ο έλεγχος της χρήσης τους είναι αρμοδιότητα του Πανεπιστημίου και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να διασφαλίζονται από τα αρμόδια πανεπιστημιακά όργανα, συνεπικουρούμενα από μία πανεπιστημιακή υπηρεσία φύλαξης (security), που θα υπάγεται στις Πανεπιστημιακές Αρχές. Επισημαίνεται η ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης των Ιδρυμάτων προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της αρμόδιας υπηρεσίας φύλαξης.

2) Η καταπολέμηση της παραβατικότητας ποινικής φύσεως ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα στην αρμόδια δύναμη της Πολιτείας, η οποία έχει το μονοπώλιο της συγκεκριμένης αρμοδιότητας σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια, στην οποία ανήκουν και τα Πανεπιστήμια.

Η έκκληση προς την Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της για την προστασία του Πανεπιστημίου από προσβολές ποινικού χαρακτήρα, τις οποίες αδυνατεί να αντιμετωπίσει το ίδιο με τις δικές του δυνάμεις, αποτελεί ιστορικά ένα πάγιο αίτημα όχι μόνο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας της χώρας αλλά και της ίδιας της Ελληνικής Κοινωνίας».