Την πρώτη της Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πραγματοποιεί το Σάββατο το πρωί η πολιτική Κίνηση «Κοινωνία Πρώτα» στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο Stanley. Στη συνδιάσκεψη παρουσιάζονται τα κείμενα (Διακήρυξη, Όραμα-Πρόγραμμα-Στρατηγική, Καταστατικό) καθώς και οι δράσεις, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο δημόσιας διαβούλευσης.

Ads

Ειδικότερα, στη συνδιάσκεψη παρουσιάζονται 83 δράσεις για την αναγέννηση της Ελλάδας:

Πολιτικό σύστημα, δημόσια διοίκηση και αυτοδιοίκηση
 

1. Εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό.
   Ενίσχυση του εποπτικού ρόλου του προέδρου της Δημοκρατίας, στο πλαίσιο των ισχυόντων συνταγματικών αρμοδιοτήτων, αποδεσμεύοντας την επιλογή του και συνεπώς την λειτουργία του, από κομματικές σκοπιμότητες. Οι συνταγματικές λειτουργίες, όπως π.χ. η πραγματική αναγκαιότητα της διαδικασία του κατ’ επείγοντος, των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου ή των πρόωρων εκλογών, τίθενται υπό την αρμοδιότητα του προέδρου της Δημοκρατίας.

2. Ασυμβίβαστο βουλευτή-υπουργό.
   Εφαρμογή της βασικής δημοκρατικής αρχής του διαχωρισμού των εξουσιών.

3. Κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
   Εξίσωση της νομικής ευθύνης των υπουργών με εκείνη του κάθε πολίτη.

4. Πλήρης κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
   Θέσπιση νομικής συμβουλευτικής και υποστηρικτικής υπηρεσίας αιρετών, αποκλειστικά για θέματα που άπτονται της αιρετής ευθύνης τους.

5. Θέσπιση νέου εκλογικού νόμου.
   Ο νέος εκλογικός νόμος εξασφαλίζει με την απλή αναλογική την αναβάθμιση της πολιτικής αντιπαράθεσης και την καταπολέμηση της πελατοκρατείας. Βασικά στοιχεία είναι η κατάργηση του σταυρού προτίμησης με υποχρεωτική ανοιχτή δημοκρατική επιλογή των υποψηφίων, ο διαχωρισμός ψήφου κόμματος και ψήφου υποψηφίου και η μείωση του εκλογικού ορίου στο 2%.

6. Περιορισμός των συνεχιζόμενων αιρετών θητειών.
   Καθιέρωση ανώτατου χρονικού ορίου συνεχιζόμενης θητείας, ίσο με το διάστημα τριών συνεχιζόμενων αιρετών θητειών.

7. Ονομαστική ψηφοφορία για όλα τα νομοσχέδια.
   Υποχρεωτική ονομαστική ψηφοφορία, με ηλεκτρονικό σύστημα ψήφισης και άμεσης ανάδειξης αποτελεσμάτων, για όλα τα νομοσχέδια.

8. Θεματική αυτοτέλεια των νομοσχεδίων.
   Απαγόρευση τροπολογίας ή άλλης διάταξης, άσχετη προς το θέμα του νομοσχεδίου.
    
9. Δημιουργία ανοιχτών θέσεων μετακλητών πολιτικών συνεργατών.
   Κατάργηση του θεσμού της απόσπασης δημοσίων υπαλλήλων σε πολιτικές θέσεις και σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατ’ αντιστοιχία των υπαρχόντων αυτών θέσεων. Θέσπιση ισάριθμων θέσεων μετακλητών πολιτικών συνεργατών, αμειβόμενων από το κονδύλι που εξοικονομείται από την κατάργηση του αριθμού των θέσεων δημοσίων υπαλλήλων που απασχολούνται ως πολιτικοί συνεργάτες.

10. Νέο σύστημα αμοιβής αιρετών και χρηματοδότησης κομμάτων.
    Αμοιβές αιρετών ευθυγραμμισμένες σε κλίμακα ανώτατων δημόσιων λειτουργών (βλ. σχετική πρόταση αμοιβών δημόσιων λειτουργών) και κάλυψη επιλέξιμων δαπανών επί αποδείξει. Το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα κόμματα, αλλά αποζημιώνει μέρος αποδεδειγμένων δαπανών τους, βάση επιλέξιμων δράσεων και πλαφόν.

11. Εξασφάλιση και εκδημοκρατισμό της διακριτής νομοθετικής εξουσίας.
    Η νομοθετική επεξεργασία (και όχι μόνο η τελική ψήφιση) ανήκει αποκλειστικά στο κοινοβούλιο. Η εκτελεστική εξουσία έχει δικαίωμα πρότασης και συμβουλευτική αρμοδιότητα. Δικαίωμα πρότασης νόμου έχουν και οι πολίτες, εφόσον η πρόταση συγκεντρώσει 100.000 υπογραφές.

12. Ανεξαρτητοποίηση της δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική.
    Οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι του ΣτΕ, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου εκλέγονται από Ειδικό Εκλεκτορικό Σώμα.

13. Καθεστώς δημοσίου υπαλλήλου.
    Κάθε δημόσιος υπάλληλος προσλαμβάνεται σε οργανική θέση Υπηρεσίας ή ΝΠΔΔ, καταργούνται οι αυτόματες μετατάξεις, περιορίζονται οι αποσπάσεις σε 6μηνη διάρκεια, ανανεώσιμη μια φορά, καταργείται η αυτόματη ηλικιακή προαγωγή, η μονιμότητα υπόκεινται σε διαρκή αξιολόγηση.

14. Θέσπιση της ατομικής ευθύνης του δημόσιου υπαλλήλου
    Ο πολίτης έχει την δυνατότητα να στραφεί νομικά έναντι συγκεκριμένου δημόσιου υπαλλήλου, όταν εκτιμά ότι η προσωπική του στάση τον ζημιώνει και όχι το «Δημόσιο» εν γένει.

15. Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησία.
    Ο διαχωρισμός θα καθιερωθεί μέσω διαπραγμάτευσης με τις Εκκλησιαστικές Αρχές.

 
Οικονομία και βιώσιμη ανάπτυξη
 

16. Επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους
    Επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους σε χρονική περίοδο ως 50 χρόνια και σύνδεση της διάρκειας αυτής της επιμήκυνσης με την παράμετρο της ανάπτυξης.
     
17. Αναδιάρθρωση του χρέους βάσει των αποτελεσμάτων του Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους.
    Αναδιάρθρωση του χρέους με προστασία των ιδιωτών και των κοινωνικών φορέων. Μορατόριουμ αποπληρωμής 3 ως 5 ετών για την αποπληρωμή του χρέους, κατά την διάρκεια της οποίας θα επιτευχθεί η ουσιαστική μεταρρύθμιση του Δημόσιου Τομέα και του πολιτικού συστήματος.

18. Ρήτρα ανάπτυξη
    Θέσπιση «ρήτρας ανάπτυξης», βάσει ενός Εθνικού Σχεδίου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Επανεκκίνησης της Οικονομίας, ρήτρα η οποία θα ρυθμίζει την ταχύτητα αποπληρωμή του χρέους.

19. Αναπροσαρμογή του επιτοκίου του χρέους.
    Αναπροσαρμογή του επιτοκίου των χρεών προς θεσμικούς δημόσιους δανειστές στο ύψος του επιτοκίου δανεισμού της ΕΚΤ.

20. Θέσπιση πλαφόν σε αμοιβές δημόσιων λειτουργών.
    Πλαφόν σε μισθούς όλων των λειτουργών του δημόσιου τομέα και των εισηγμένων Δημόσιων Επιχειρήσεων. Ανώτατος μισθός ίσος με το τετραπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Ο ανώτατος μισθός δίδεται μόνον στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και θεσπίζεται φθίνουσα κλίμακα για πρωθυπουργό, υπουργούς, βουλευτές, ανώτατους δικαστικούς, υπαλλήλους του δημόσιου τομέα και των δημόσιων επιχειρήσεων κοκ. Ανώτατη σύνταξη ίση με το διπλάσιο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

21. Δημιουργία Μεικτών Επιτροπών για τις μεγάλες δημόσιες δαπάνες.
    Δημοπράτηση των δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών υπό την εποπτεία Μεικτών Επιτροπών δικαστικών, βουλευτών και πολιτών, που θα κληρώνονται.

22. Ενοποίηση και κατάργηση δημόσιων φορέων.
    Ενοποίηση επικαλυπτόμενων υπηρεσιών, κατάργηση οργανισμών και επιτροπών που συγκροτήθηκαν για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας ή που δεν προσφέρουν έργο στην παρούσα κατάσταση, βάσει ολοκληρωμένης μελέτης για την μεταρρύθμιση του Δημόσιου Τομέα.

23. Κοινωνική διαβούλευση για το φορολογικό σύστημα.
    Διευρυμένη κοινωνική διαβούλευση για την θέσπιση δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών, ανάλογα με την πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογούμενων, ώστε να εξασφαλισθεί συναίνεση, σταθερότητα και εμπιστοσύνη σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, σε μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες, συνταξιούχους, επιχειρηματίες και επενδυτές και να ενισχυθεί η συνειδητή καταβολή φόρου.

24. Θέσπιση δίκαιου φορολογικού νόμου.
    Θέσπιση φορολογικού νόμου με κύριους άξονες τον ενιαίο συντελεστή για το σύνολο των εσόδων του κάθε φορολογούμενου, την μείωση των έμμεσων φόρων και των συντελεστών ΦΠΑ και την αύξηση του αφορολόγητου πάνω από το επίσημο όριο της φτώχειας, κατάργηση όλων των μη δικαιολογήσιμων και καταχρηστικών φόρων (τύπου Τέλος Επιτηδεύματος κ.α.). Θέσπιση ενιαίας φορολογικής κλίμακας με περισσότερα ενδιάμεσα κλιμάκια.
    Αναλυτική παρουσίαση σε κάθε φορολογούμενο, του επιμερισμού του φόρου του σε σχέση με τις δημόσιες δαπάνες.

25. Ισονομία κράτος-πολίτη.
    Καθιέρωση, ως δικαίωμα του φορολογούμενου, του συμψηφισμού οφειλών κράτους-πολίτη και ίσοι όροι διαχείρισης ληξιπρόθεσμων εκατέρωθεν οφειλών.

26. Φορολόγηση επιχειρήσεων.
    Απαλλάσσονται φορολογίας τα κέρδη που επανεπενδύονται σε τομείς δημόσιας προτεραιότητας (στους οποίους περιλαμβάνεται και η καταπολέμηση της ανεργίας), που ορίζεται από το δημόσιο αναπτυξιακό πρόγραμμα. Φορολογία των επιχειρήσεων σε επίπεδο διεθνώς αναγνωρισμένου συντελεστή μέγιστης αποδοτικότητας.

27. Θέσπιση Φόρου Ακίνητης Περιουσίας αποκλειστικά για την μεγάλη περιουσία.
    Η μικρομεσαία ακίνητη περιουσία επιβαρύνεται μόνο με δημοτικά τέλη, τα οποία αντιστοιχούν στην κάλυψη των χρηστικών αναγκών. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας νοείται μόνο για την Μεγάλη Περιουσία, στο πλαίσιο της αναδιανομής του πλούτου. Δεν νοείται φορολογία των εργαλείων και των συντελεστών παραγωγής (εδάφη, αγροτεμάχια, θερμοκήπια κλπ).

28. Θέσπιση περιουσιολογίου και «πόθεν έσχες» για όλους τους φορολογούμενους.
    Η θέσπιση αυτή επιβάλλεται ως βασικό εργαλείο διαφάνειας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

29. Αναδιοργάνωση φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
    Αναδιοργάνωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού με βάση την ηλεκτρονική φορολογία, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δοκιμασμένα πρότυπα, και με στόχο την διεύρυνση της φορολογικής βάσης, την πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Προϋποθέσεις για την εμπέδωση της ηλεκτρονικής φορολογίας είναι: η θέσπιση μοναδικού προσωπικού αριθμού για κάθε πολίτη κατά τα πρότυπα του «αριθμού κοινωνικής ασφάλισης»,  η απαγόρευση χρήσης μετρητών σε συναλλαγές άνω των 1000 € και η χρήση της φοροκάρτας και των αποδείξεων συναλλαγών.

30. Αναδρομικός έλεγχος περιουσίας δημόσιων λειτουργών.
    Αναδρομικός έλεγχος, στην τελευταία εικοσαετία, των περιουσιακών στοιχείων όσων διαχειρίστηκαν ή ενεπλάκησαν στην διαχείριση δημόσιου χρήματος (πρωθυπουργοί, υπουργοί, αιρετοί ΟΤΑ, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και δημόσιων προμηθειών, καθώς και των συγγενών τους σε Α’ βαθμού). Γενικός έλεγχος όλων των περιουσιακών μεταβιβάσεων, που πραγματοποιήθηκαν την τελευταία τριετία, από τους προαναφερθέντες προς συγγενείς Α’ βαθμού, για να διερευνηθούν κινήσεις απόκρυψης παράνομου πλουτισμού.

31. Καταγραφή λογαριασμών σε «φορολογικούς παραδείσους».
    Συστηματική αναζήτηση και καταγραφή των Ελλήνων φορολογούμενων, που διαθέτουν καταθέσεις σε «φορολογικούς παραδείσους». Θέσπιση νόμου που καθιστά υποχρεωτική την δήλωση συμμετοχής σε εξωχώριες εταιρείες (offshore).

32. Καθιέρωση της απιστίας σε βάρος του δημοσίου ως μη-παραγράψιμο αδίκημα.
    Ψήφιση νόμου αναδρομικής ισχύς, που καθιστά την απιστία σε βάρος του δημοσίου διαρκή έγκλημα χωρίς παραγραφή.

33. Δήμευση περιουσιών προϊόντων παράνομου πλουτισμού.
    Δήμευση των περιουσιακών στοιχείων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί και περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν με σκοπό την απόκρυψη παράνομου πλουτισμού.

34. Υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικού συστήματος ελέγχου καυσίμων.
    Γενίκευση της υποχρεωτικής χρήσης ηλεκτρονικού συστήματος έλεγχου της ροής πετρελαίου και καυσίμων από τα διυλιστήρια ως τους επιχειρηματικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να εντοπίζεται αυτόματα η απόπειρα λαθρεμπορίου καυσίμων. Αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας για την πάταξη του παραεμπορίου-λαθρεμπορίου.

35. Καταγραφή και αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
    Η αξία της Δημόσιας και Δημοτικής περιουσίας εκτιμάται στο ύψος του συνολικού δημόσιου χρέους, ενώ οι στόχοι της κυβέρνησης για αξιοποίηση της έχουν περιοριστεί από τα προϋπολογισμένα 50 δισ., μόνο στα 15 δισ. Συστηματική καταγραφή της δημόσιας περιουσίας και κατάρτιση προγράμματος αξιοποίησής της, μέσω συμβάσεων με δημόσιους φορείς, ΟΤΑ, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και ιδιώτες.

36. Δημιουργία δημόσιου τραπεζικού πυλώνα.
    Δημιουργία δημόσιου τραπεζικού πυλώνα που θα στηρίζει την κυβερνητική πολιτική για επανεκκίνηση της οικονομίας. Ο δημόσιος πυλώνας αυτός μπορεί να στηριχθεί στις Τράπεζες όπου το Δημόσιο είναι πλειοψηφούν μέτοχος, και στις οποίες θα αναλάβει την διαχείριση. Η Α.Τ.Ε. και Τ.Τ. μπορούν να αποτελέσουν την βάση του Δημόσιου πυλώνα, ο οποίος, υπό την εποπτεία και τον έλεγχο της ΕΤΕπ, και με την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων και των ΠΔΕ, μπορεί να στηρίξει την ρευστότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, του Τουρισμού και της καινοτομίας.

37. Δημόσια εποπτεία στις τράπεζες ανακεφαλαιοποιημένες με δημόσιο χρήμα.
    Άλλη διατύπωση: Ανάληψη δημόσιας διοίκησης στις τράπεζες όπου η δημόσια ανακεφαλαιοποίηση έχει δώσει μετοχική πλειοψηφία.

38. Θέσπιση ηλεκτρονικού μητρώου αγροτών.
    Θέσπιση σύγχρονου ηλεκτρονικού μητρώου αγροτών, δημιουργία δημοπρατηρίων των αγροτικών προϊόντων και λειτουργία σύγχρονων αγορών αγροτών για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, ο οποίος θα λειτουργήσει ως ατμομηχανή της οικονομίας εφόσον αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής υπαίθρου (κλίμα, γεωγραφικές-εδαφολογικές συνθήκες, Π.Ο.Π κλπ.).

39. Θέσπιση «κοινωνικού συμβολαίου».
    Διατύπωση ενός μακροπρόθεσμου κοινωνικού συμβολαίου, βάσει ευρέων συγκλίσεων και συμφωνιών κράτους, εργαζομένων και επιχειρήσεων, σε χρονικό ορίζοντα που υπερβαίνει τις κυβερνητικές θητείες (στο πρότυπο των «Accords de Grenelles» μετά τον Μάιο του 68 στην Γαλλία). Το κοινωνικό συμβόλαιο θα στηρίζεται στην  αμοιβαία δέσμευση κράτους και κοινωνικών φορέων, στη θεσμοθέτηση των αναγκαίων οργάνων και στην ουσιαστική συνεχή διαβούλευση.

40. Δημιουργία «Αναπτυξιακού Ταμείου».
    Δημιουργία «Αναπτυξιακού Ταμείου» με τα ποσά αποπληρωμής του ελληνικού χρέους προς τους θεσμικούς δημόσιους δανειστές. Τα ετήσια ποσά αποπληρωμής του χρέους, παραμένουν στην χώρα και τροφοδοτούν ειδικό Ταμείο για αναπτυξιακά προγράμματα (υποδομές, νέες τεχνολογίες, εκπαίδευση, υγεία κλπ.) κάτω από κοινή επίβλεψη (δανειστές και ελληνικό δημόσιο). Τα χρήματα επιστρέφουν στους δανειστές με την ολοκλήρωση της επένδυσης, ενώ ενισχύεται η ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας την περαιτέρω δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους.

41. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών αναπτυξιακών προγραμμάτων.
    Πρώτιστο μέλημα αποτελεί η εναλλακτική αξιοποίηση των πιστώσεων του ΕΣΠΑ που εκπνέει. Αφορά ποσό περίπου 10 δισ. €, τα οποία δεν έχουν απορροφηθεί και κινδυνεύουν να χαθούν. Πρώτιστη προτεραιότητα είναι τα κοινοτικά προγράμματα και προγράμματα ενίσχυσης ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

 
42.  Διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου.
Η αποπληρωμή του κατοχικού δανείου θα απαιτηθεί άμεσα και με κάθε ένδικο μέσο. Η διεκδίκηση των αποζημιώσεων θα τίθεται από την Ελληνική πλευρά στην ημερήσια διάταξη κάθε επαφής στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων με την Γερμανία.

Εργασία και κοινωνική αλληλεγγύη
 

43. Επαναφορά του ευρωπαϊκού εργασιακού κεκτημένου.
    Άμεση εφαρμογή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, με επαναφορά κατώτερου μισθού και συλλογικών συμβάσεων στην διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων.

44. Νομοθετική θέσπιση των φορέων της κοινωνικής οικονομίας.
    Θέσπιση καθεστώτος κοινωνικής επιχείρησης, όπου εντάσσονται όλες οι επιχειρήσεις, των οποίων αποκλειστικοί μέτοχοι είναι οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, με απαραίτητο όρο τη τήρηση μισθολογικών όρων και την επανεπένδυση συγκεκριμένου ποσοστού των κερδών. Οι επιχειρήσεις αυτές απολαμβάνουν ειδικό φορολογικό καθεστώς.

45. Ενίσχυση του παραγωγικού συνεταιρισμού.
    Επαναφορά, με προσαρμογή στις νέες συνθήκες, του νόμου του 1915, του πρωτοποριακού και ιδιαίτερα προοδευτικού νόμου του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, περί συνεταιρισμών. Ενίσχυση του συνεργατισμού σε όλα τα επίπεδα: παραγωγή, μεταποίηση, εμπορία και πίστη.

46. Θέσπιση ελάχιστου εισοδήματος κοινωνικής και εργασιακής επανένταξης.
    Θέσπιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος εργασιακής επανένταξης στα αντίστοιχα  πρότυπα υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών.

47. Σύγχρονη «Σεισάχθεια».
    Αναστολή των χρεών ιδιωτών προς τις τράπεζες, για το χρονικό διάστημα όπου αυτοί αποδεδειγμένα στερούνται εισοδήματος και περιουσίας. Στις περιπτώσεις περιορισμένου εισοδήματος, αφαιρούνται από το αρχικό κεφάλαιο του δανείου οι αρχικοί τόκοι και οι επιβαρύνσεις που εισέπραξε η τράπεζα και το υπόλοιπο ρυθμίζεται με τις περισσότερες δυνατές δόσεις και με επιτόκιο, αντίστοιχο με εκείνο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

48. Διανομή γης σε ακτήμονες αγρότες.
    Επιστροφή στο δημόσιο και διάθεση σε ακτήμονες αγρότες γαιών και δασικών εκτάσεων, οι οποίες κατέχονται παρανόμως από ιδιώτες ή από φορείς με βάση Οθωμανικούς τίτλους ή άλλους μη αναγνωρισμένους τίτλους από το Ελληνικό κράτος. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για την «ανταλλάξιμη περιουσία», η οποία με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης (ανταλλαγή πληθυσμών και περιουσιών), έπρεπε να είχε δοθεί στους πρόσφυγες του 1922, ενώ τους παραχωρήθηκε λιγότερο από το 1/5 αυτής.

49. Δημιουργία «Ταμείου Επενδύσεων για την Εργασία».
    Δημιουργία «Ταμείου Επενδύσεων για την Εργασία» με εναπομείναντα κονδύλια του ΕΣΠΑ (που υπολογίζονται στα 10 δισ. €). Τα κονδύλια του ΕΣΠΑ που δεν έχουν απορροφηθεί, δεν επιστρέφονται αλλά τροφοδοτούν ένα Ταμείο το οποίο χρηματοδοτεί σε ύψος 80% ιδιωτικές επενδύσεις στην Ελλάδα με πρωταρχικό κριτήριο την καταπολέμηση της ανεργίας.

 
Υγεία και πρόνοια
 

50. Κατάρτιση Εθνικού Επιχειρησιακού Σχεδίου Υγείας.
    Το Σχέδιο αυτό βασίζεται καταρχήν στην μεθοδική ανάλυση των αναγκών υγείας και κοινωνικής φροντίδας του πληθυσμού με τις πιο πρόσφατες επιδημιολογικές έρευνες. Περιέχει την συστηματική έρευνα λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας, κοινωνικής φροντίδας και ψυχικής υγείας. Προσδιορίζει μετρίσιμους ποιοτικούς και ποσοτικούς «στόχους Υγείας», με δράσεις, κόστος, χρονοδιάγραμμα και αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι δράσεις αυτές αφορούν την αγωγή και προαγωγή υγεία, την πρωτογενή και δευτερογενή πρόληψη, την ψυχική και την σωματική υγεία, την παρηγορητική ιατρική, την ιατρική και κοινωνική αποκατάσταση.

51. Περιφερειακή συγκρότηση του ΕΣΥ στην βάση των 13 καλλικρατικών Περιφερειών.
    Η Κεντρική Υπηρεσία (ΚΥ) του Υπουργείου Υγείας χαράζει την εθνική στρατηγική για την Υγεία σε στενή συνεργασία με τον ΠΟΥ και ασκεί αμιγώς επιτελικό και εποπτικό ρόλο των αποκεντρωμένων 13 καλλικρατικών Υγειονομικών Περιφερειών (ΥΠ). Κάθε ΥΠ, έχει διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Διοικεί κατ’ αποκλειστικότητα τις αποκεντρωμένες μονάδες υγείας, ψυχικής υγείας και πρόνοιας σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο. Ασκεί την εποπτεία κάθε υγειονομικής λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και του ιδιωτικού τομέα. Οι σχέσεις μεταξύ ΚΥ και ΥΠ καθορίζονται στη βάση ενός Συμβολαίου «στόχων-μέσων».

52. Αυτονόμηση και ενίσχυση της ΠΦΥ.
    Συγκρότηση του συστήματος ΠΦΥ σε αυτονόμηση από την ΔΦΥ, στο πλαίσιο της ενιαίας διοίκησης-εποπτείας των 13 Υγειονομικών Περιφερειών. Επαναφορά και ενίσχυση του θεσμού της «Φροντίδας στο σπίτι», στο πλαίσιο της ΠΦΥ. Θεσμοθέτηση της συνεργασίας της ΠΦΥ με τις Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, στο πλαίσιο της τομεοποίησης τους, που περιλαμβάνουν τις δημόσιες δομές, τις μη-κρατικές, μη-κερδοσκοπικές και τις ιδιωτικές.

53. Ένταξη στην ΠΦΥ των ιδιωτών ιατρών.
    Συμμετοχή όλων των ιδιωτών ιατρών που το επιθυμούν στο ΠΦΥ, σε συμβατική βάση.

54. Αναβάθμιση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚεΣΥ) σε Ανεξάρτητη Αρχή.
    Στις υπάρχουσες επιστημονικές αρμοδιότητες του αναβαθμισμένου ΚεΣΥ προστίθενται η επιλογή και αξιολόγηση του ιατρικού προσωπικού του ΕΣΥ. Η επιλογή και η προαγωγή του ιατρικού προσωπικού ρυθμίζονται στη βάση υλοποίησης στόχων, με κριτήρια αποδοτικότητας και επιστημονικής επάρκειας, σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα.

55. Θέσπιση θητείας στις ιατρικές διευθυντικές θέσεις του ΕΣΥ.
    Οι ιατρικές διευθυντικές θέσεις του ΕΣΥ ορίζονται με τετραετή θητεία. Ο επαναδιορισμός υπόκεινται σε αξιολόγηση του επιστημονικού, οργανωτικού και διοικητικού έργου από το ΚεΣΥ. Οι θέσεις αυτές είναι ανοιχτές σε κάθε υποψήφιο με αποκλειστικό κριτήριο το επαγγελματικό επιστημονικό βιογραφικό του.

56. Ολοκληρωμένος διαχωρισμός προσφοράς-ζήτησης υπηρεσιών Υγείας.
    Μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε οργανισμό υγειονομικής ασφάλισης αποκλειστικά, ένταξη σε αυτόν όλων των δημόσιων ταμείων υγείας και απόσχιση απ’ αυτόν των φορέων παροχής υπηρεσιών υγείας, που εντάσσονται στις 13 Υγειονομικές Περιφέρειες του ΕΣΥ.

57. Ενιαία εφαρμογή επικαιροποιημένων ΚΕΝ.
    Επικαιροποίηση και εφαρμογή των ΚΕΝ σε όλα τα υγειονομικά ιδρύματα, δημόσια και ιδιωτικά, ως βασικό σύστημα αξιολόγησης νοσοκομειακής δραστηριότητας και αποπληρωμής νοσηλίων.

58. Προαγωγή της συμμετοχής των πολιτών-ασθενών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
    Συμμετοχή εκπροσώπων συλλόγων ασθενών και οικογενειών στα διοικητικά όργανα των Υγειονομικών Περιφερειών και στις αποκεντρωμένες μονάδες.

59. Δημιουργία ηλεκτρονικού παρατηρητηρίου υγειονομικής λειτουργίας.
    Δημιουργία κεντρικού αυτοματοποιημένου καινοτόμου μηχανισμού συλλογής δεδομένων, τόσο των δημόσιων όσο και των ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας, σε συνεργασία με την ΚΥ του Υπουργείου Υγείας και των Υγειονομικών Περιφερειών.
     
60. Ενίσχυση των φορέων των χρηστών του συστήματος Υγείας.
    Αναγνώριση και ενδυνάμωση των Συλλόγων των Οικογενειών και των ληπτών των υπηρεσιών υγείας και ειδικά ψυχικής υγείας (πάντα στο καθοριζόμενο πλαίσιο της σχετικής Ανεξάρτητης Αρχής, βλ. σχετική πρόταση).

61. Ολοκλήρωση της Μεταρρύθμισης στο χώρο της Ψυχικής Υγείας
    Ολοκλήρωση του απο-ιδρυματισμού και της ανάπτυξης κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας.

62. Αυτοδιαχείριση όλων των υγειονομικών κλάδων.
    Δημιουργία σε όλους τους υγειονομικούς κλάδους (ψυχολόγους, διατροφολόγους, λογοθεραπευτές κλπ.) αυτοδιοικούμενα, αυτοχρηματοδοτούμενα ΝΠΔΔ με ρυθμιστική, ελεγκτική, δεοντολογική αρμοδιότητα.

63. Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων.
    Ενεργοποίηση του Εθνικού Επιχειρησιακού Σχεδίου για την αντιμετώπιση των Εξαρτήσεων, μέσω θέσπισης ενιαίου Οργανισμού συντονισμού, χρηματοδότησης και αξιολόγησης, με επαναφορά των περικοπέντων πόρων. Ο οργανισμός αυτός αφορά το σύνολο των δομών των κρατικών, μη-κρατικών μη-κερδοσκοπικών και ιδιωτικών.

 
Παιδεία και πολιτισμός
 
64.  Αύξηση των δαπανών στο ΜΟ των Ευρωπαϊκών χωρών.
Η αύξηση αυτή αποτελεί όρο για την ύπαρξη Δημόσιας, δωρεάν και κυρίως ποιοτικής παιδείας με ίσες ευκαιρίες για όλους.

65.  Αναδιοργάνωση του προγράμματος σπουδών.
Αλλαγή της φιλοσοφίας του προγράμματος σπουδών στη βάση «διδασκαλία του τρόπου να μαθαίνεις».
 
66.  Πιστοποίηση διδασκαλίας ξένης γλώσσας και ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Επαρκής διδασκαλία τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας και ηλεκτρονικών υπολογιστών με απόκτηση πιστοποίησης μέσα από το σχολείο.
 
67.  Επέκταση σε όλα τα σχολεία του θεσμού της ενισχυτικής διδασκαλίας.
 
68.  Επέκταση σε όλα τα σχολεία του θεσμού της Παράλληλης Στήριξης.
Τυχόν μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζονται από τον δάσκαλο σε συνεργασία με ειδικό επιστήμονα, εφόσον η δυσκολία δεν εμπίπτει στην Ειδική Αγωγή.
 
69.  Ολοήμερο σχολείο
Ολοήμερο σχολείο σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης με επιπρόσθετες δραστηριότητες και προετοιμασία για την επόμενη ημέρα, καθώς και με επαρκή προετοιμασία για την εισαγωγή στα ΑΕΙ.
 
70.  Καθιέρωση πιστοποίησης τύπου «Baccalauréat».
Καθιέρωση πιστοποίησης τύπου «Baccalauréat» για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο.
Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επικυρώνεται με το Baccalauréat, το οποίο αποτελεί και εισιτήριο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στις Σχολές όπου η ζήτηση είναι μεγαλύτερη από τις διαθέσιμες θέσεις, πραγματοποιείται επιλογή βάσει του βαθμού του Baccalauréat και εξετάσεων επί του ειδικού αντικείμενου.  Στις εξετάσεις πιστοποίησης, διατηρείται ο πανελλαδικός χαρακτήρας ανά σχολείο και ειδικό αντικείμενο ανά σχολή. Οργανώνονται κεντρικά, από το ΥΠΑΙΘ.
 
71.  Διαχωρισμός εκπαίδευσης και θρησκευτικού δόγματος.
Εισαγωγή του μαθήματος της ιστορίας και φιλοσοφίας των θρησκειών.

72.  Διατήρηση του θεσμού των Πειραματικών Σχολείων, αλλά κατάργηση των «μόνιμων» πειραματικών.
Ο νέος θεσμός βασίζεται σε πιλοτικά προγράμματα που εκπονούνται από τα Παιδαγωγικά τμήματα των ΑΕΙ και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και εφαρμόζονται πειραματικά σε σχολεία που επιλέγονται σε όλη την επικράτεια, με κριτήρια γενικής αντιπροσώπευσης (Αστικές ημιαστικές και αγροτικές περιοχές, με διαφορετική πληθυσμιακή σύνθεση κλπ). Η πειραματική εφαρμογή τέτοιων προγραμμάτων, έχει διάρκεια ενός πλήρους κύκλου σπουδών Δημοτικού, Γυμνασίου ή Λυκείου αντιστοίχως.
 
73.  Διατήρηση των Ιδιωτικών Σχολείων Γενικής Παιδείας
Η διατήρηση αυτή γίνεται υπό την προϋπόθεση της τήρησης του προγράμματος σπουδών και των ελάχιστων υποδομών που ισχύει για τα δημόσια σχολεία. Τυχόν διαφοροποιήσεις (πειραματικού τύπου) στα προγράμματά τους, τελούν υπό την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Οι εκπαιδευτικοί τους αξιολογούνται όπως οι εκπαιδευτικοί των δημοσίων σχολείων και το εργασιακό τους καθεστώς καθορίζεται από το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με τους εκπροσώπους των Σχολείων .
 
74.  Ενίσχυση των Μουσικών Σχολείων.
Ενίσχυση με πόρους και προσωπικό των Μουσικών Σχολείων και διευκόλυνση τους (νομική και φορολογική) στη διοργάνωση εκδηλώσεων που μπορούν να τους εξασφαλίσουν πόρους (συναυλίες, ηχογραφήσεις κλπ).
 
75.  Μεταλυκειακή Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση.
Αναβάθμιση της σημερινής τεχνολογικής εκπαίδευσης για να δίνει επαγγελματική διέξοδο σε όσους δεν επιλέγουν την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Η ύπαρξη ιδιωτικών ΙΕΚ, μεταλυκειακών «σχολών», «κολλεγίων» κλπ, επιτρέπεται εφ‘ όσον τηρούν τους όρους λειτουργίας και τα προγράμματα σπουδών των δημόσιων ΙΕΚ.
 
76.  Μη κρατικά Πανεπιστήμια.
Θέσπιση καθεστώτος μη κρατικών τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, υπό τον διπλό όρο: μη-κερδοσκοπικό ίδρυμα και ίσους όρους πρόσβασης με τα δημόσια ιδρύματα (ειδικά όρους οικονομικής επιβάρυνσης).
 
77.  Δημιουργία αγγλόφωνων πανεπιστημίων.
Δημιουργία αγγλόφωνων πανεπιστημίων, αρχής γενομένης με Διεθνή Σχολή Αρχαιολογίας, που θα απευθύνεται σε φοιτητές από ΕΕ, Βαλκάνια και Μέση Ανατολή. Οι σπουδές της Αρχαιολογίας θα συνδεθούν με τις ανασκαφικές έρευνες που διενεργούνται στη χώρα μας από τα διάφορα πανεπιστήμια, την Αρχαιολογική Εταιρεία και τις ξένες Αρχαιολογικές Σχολές. Αντίστοιχα θα δημιουργηθεί σχολή τουριστικών επιστημών.
 
78.  Χρηματοδότηση του Κέντρου Κινηματογράφου.
Το Κέντρο Κινηματογράφου χρηματοδοτείται από εισφορές προερχόμενες από τα εισιτήρια των εμπορικών αιθουσών και των διαφημιστικών εσόδων των ιδιωτικών καναλιών.

79.  Ενίσχυση του ελληνικού θεάτρου.
Καταργείται ο θεσμός των επιχορηγήσεων των θιάσων του ελεύθερου θεάτρου και ενισχύονται οι μη κερδοσκοπικές θεατρικές ομάδες, ειδικά σε περιφερειακό επίπεδο, με φοροαπαλλαγές ή/και επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών που οφείλουν να καταβάλουν. Απλοποιούνται οι διαδικασίες ίδρυσης θεατρικών σχημάτων από ηθοποιούς: δίνεται δυνατότητα δημιουργίας θιάσου ή μουσικού σχήματος, με θεώρηση φορολογικών στοιχείων (εισιτήρια κλπ) για την παραγωγή θεατρικού έργου, χωρίς μόνιμη νομική υπόσταση (αποφυγή ίδρυσης και διάλυσης εταιρείας).
 
80.  Ανάπτυξη των εικαστικών τεχνών.
Παραχώρηση δημόσιων χώρων σε εικαστικούς καλλιτέχνες για την οργάνωση ομαδικών ή ατομικών εκθέσεων. Δυνατότητά να πωλούν οι καλλιτέχνες έργα τους με απλή απόδειξη παροχής υπηρεσιών χωρίς να θεωρήται εμπορική δραστηριότητα. Ίδρυση τμημάτων κόμικς και γκράφιτι στις Σχολές Καλών Τεχνών.
 
81.  Φοροαπαλλαγή στις καλλιτεχνικές χορηγίες.
Φοροαπαλλαγή, στο ύψος συγκεκριμένου ποσοστών εισοδημάτων, των ποσών που παραχωρούνται από ιδιώτες σε καλλιτεχνικά σχήματα και εκδηλώσεις, μετά από πλήρη λογιστικό έλεγχο των αποδεκτών (για τη διάθεση των ποσών).
 
82.  Προστασία πνευματικών δικαιωμάτων.
Αποσύνδεση της (ιδιωτικής) ΑΕΠΙ από την κρατική πολιτική πνευματικών δικαιωμάτων. Κατάργηση της υποχρέωσης πληρωμής συνδρομής στην ΑΕΠΙ (ή άλλη ιδιωτική εταιρεία) για τη έκδοση άδειας λειτουργίας μουσικής σκηνής ή χώρου υγειονομικού ενδιαφέροντος. Κατάργηση είσπραξης διακαιωμάτων από επαγγελματικούς χώρους άσχετους με την όποια καλλιτεχνική δραστηριότητα.
 
83.  Ανασυγκρότηση του ΟΠΙ.
Ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας, ορίζεται ως φορέας αποκλειστικά δημόσιος και με μοναδικό αντικείμενο τον έλεγχο καταγγελιών για παρανομίες σχετικές με την πολιτική δικαιωμάτων.