«Χαιρετίζουμε το μοναδικό φυλετικό κράτος της οικουμένης σήμερα, που δυστυχώς κείται εκτός Ευρώπης, τη Νότιο Αφρική». Η παραπάνω φράση αναφέρεται στην πρώτη Διακήρυξη της Χρυσής Αυγής το 1987. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι πράξεις ανθρώπων που εντάχθηκαν στη Χρυσή Αυγή την ίδια δεκαετία αλλά και του αρχηγού της Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ads

 
Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ιού», ο Μιχαλολιάκος στις αρχές του 1984 είχε βρει καταφύγιο στη Νότιο Αφρική, στη χώρα του Απαρτχάιντ. Το 1974 είχε κατηγορηθεί στην Ελλάδα για «για κατάρτιση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα, προς διάπραξη εγκλημάτων διά εκρηκτικών υλών» και οδηγήθηκε σε δίκη.
 
Στο πλευρό του τότε είχε βρεθεί στο δικαστήριο – μάλιστα είχε απαθανατιστεί μαζί του και σε φωτογραφίες – ο Ιωάννης Γιαννόπουλος. Σύμφωνα με το Έθνος, πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα στελέχη της Χρυσής Αυγής.
 
Ο ίδιος άνθρωπος το 1980 βρέθηκε στη Νότιο Αφρική και ανέλαβε να εκπαιδεύσει στρατιωτικά τους οπαδούς του AWB (Afrikaner Weerstandsbeweging). Το AWB δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση με ένοπλες ομάδες κρούσης που στήριζε το καθεστώς του Απαρτχάιντ.
 
Τη δεκαετία του ’80, στα έντυπα της ΧΑ υπάρχουν πολλές αποδείξεις για τις σχέσεις της με το AWB ενώ εξυμνείται το γεγονός ότι τα στελέχη της οργάνωσης φέρουν «στολές παραλλαγής» και δρουν παρεμποδίζοντας τη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων «με το όπλο στο χέρι».
 
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, στον ιστότοπο «Μαύρος Κρίνος» ο Ιωάννης Γιαννόπουλος παραδέχεται ότι πολεμούσε στο πλευρό του Eugene Terre’Blanche, αρχηγού του AWB. Δημοσιεύει μάλιστα φωτογραφικά ντοκουμέντα από την εποχή που εκπαίδευε στρατιωτικά μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης στη Νότιο Αφρική του απαρτχάιντ (αριστερά στην κεντρική φωτογραφία με τον αρχηγό του AWB).
 
Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος δηλώνει, μεταξύ άλλων, αμετανόητος εθνικοσοσιαλιστής, χαρακτηρίζει «λίγο» τον Μιχαλολιάκο και μιλάει για τις ομάδες κρούσης που είχε δημιουργήσει στη Χρυσή Αυγή στην οποία εντάχθηκε όταν επέστρεψε στην Ελλάδα «γιατί δεν είχε άλλη επιλογή».
 
Πριν περάσει από τη Νότιο Αφρική και καταλήξει στη Χρυσή Αυγή, είχε ήδη περάσει από τις τάξεις της «Λεγεώνας των Ξένων» και αργότερα όταν επέστρεψε στην Ελλάδα είχε περάσει από το «Κόμμα 4ης Αυγούστου – Κ4Α» του Κώστα Πλεύρη.
 
Τελικά ο Μιχαλολιάκος είναι ο άνθρωπος που τον κάλεσε να αναλάβει τη διοίκηση της δράσης της Χρυσής Αυγής. Είναι η πρώτη ομάδα κρούσης που ιδρύεται στην οργάνωση και ο Γιαννόπουλος εξηγεί τι ακριβώς έκανε τότε: «Ο ρόλος μου ήταν να προφυλάξω τη Χρυσή Αυγή και τον εθνικοσοσιαλιστικό της χαρακτήρα (που είχε έως ένα σημείο), εκπαίδευα μία δύναμη κρούσεως εθνικοσοσιαλιστών που ησχολείτο με τους παλαιούς και τους νέους εχθρούς του εθνικοσοσιαλιστικού χαρακτήρα του κινήματος».
 
Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος γνώρισε πρώτη φορά το Μιχαλολιάκο στη μεταπολίτευση. Σήμερα λέει γι’ αυτόν: «Εμφανίζεται ένας φοιτητής ο οποίος περνάει τον καιρό του μεταξύ Πλεύρη, Καλέντζη και εμένα, ο οποίος “παίρνει” ό,τι μπορεί από τον καθέναν μας» και «Είδα (…) κάποιους νέους εκκολαπτόμενους “εθνικοσοσιαλιστές” που ήδη ήταν επί μισθό πράκτορες του “κράτους”».
 
Για τη διαγραφή του από τη Χρυσή Αυγή το 1997 αναφέρει: «Το ΔΣ (δηλαδή αυτός – σ.σ. ο Μιχαλολιάκος) απεφάσισε για την αποπομπή μου από τη Χρυσή Αυγή. Ο αρχηγός απεδείχθη “λίγος”, κατώτερος των περιστάσεων όπως πάντα. Και ως άνθρωπος και ως – γενικός γραμματέας – της ΧΑ. Δεν μπόρεσε να αλλάξει ούτε αυτόν τον εντελώς κομμουνιστικό τίτλο του».