Είναι φανερό ότι μετά την αύξηση των κρουσμάτων και την προφανή έξαρση της πανδημίας, η κυβέρνηση και ο κος Μητσοτάκης προσωπικά, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το κατά τα άλλα «απρόβλεπτο rebound», που δυστυχώς, παρά την εμπειρία ως μπασκετμπολίστας, δεν κατάφερε να «πιάσει» ως υπουργός ο κος Κικίλιας.

Το πρώτο βήμα ήταν η πλειάδα των «δραστικότατων» μέτρων  που εξήγγειλε ο κος Χαρδαλιάς, στις 31 Ιουλίου, δίνοντας το καλό παράδειγμα, φορώντας μάσκα, αν και απολύτως μόνος του μπροστά στον τηλεοπτικό φακό.

Το δεύτερο σημαντικό βήμα είναι ότι η κυβέρνηση αύξησε τη συχνότητα των τηλεδιασκέψεων.

Από την άλλη «ειδικοί» μας διαβεβαιώνουν μέσα από τις  αυξημένες σε συχνότητα εμφανίσεις τους σε δελτία και ενημερωτικές εκπομπές πως ο ιός υπάρχει αλλά κινδυνεύουμε «με μέτρο». 

Φαίνεται πως ο συνδυασμός, αλλά κυρίως ο συντονισμός αυτών των δυο τάσεων, από τη μια της κυβερνητικής πλευράς με την αυξητική τάση της συσκεψολογίας και από την άλλη της πλευράς των «ειδικών» με τη «μιντιακή επιτήρηση» της πανδημίας, έφεραν τους καρπούς τους. Έτσι ακαριαία και αποφασιστικά και εκτός εμβέλειας μέτρων Χαρδαλιά προχώρησαν σε ένα νέο τολμηρό μέτρο, την αύξηση του ποσοστού πληρότητας στα πλοία από 60 – 65% σε 80 – 85%.

Μετά από αυτό, ίσως θα έπρεπε να περιμένουμε μετά από νέα αύξηση κρουσμάτων και νέα αύξηση του ποσοστού πληρότητας, προκειμένου να αποφύγουμε την αύξηση των δρομολογίων.

Ας δούμε όμως πως απαντάει σε αυτόν τον τραγέλαφο, η φωνή της λογικής, με την απάντηση της κας Αθηνάς Λινού, καθηγήτριας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και προέδρου του Ινστιτούτου Προληπτικής, Περιβαλλοντολογικής και Εργασιακής Ιατρικής, Prolepsis.

Δεν γνωρίζουμε εάν υπάρχει όντως σχετική απόφαση – εισήγηση από την Επιτροπή των ειδικών.  Είναι καιρός όμως να αντιληφθούν τους κινδύνους που ελλοχεύουν από μια κατ’ εξακολούθηση ανάληψη ρόλου απολογητή της κυβερνητικής πολιτικής, στη θέση της ανάληψης του φυσικού τους ρόλου ως επιστήμονες.

Ο κος Μητσοτάκης δηλώνει ότι το «άνοιγμα στον τουρισμό» και τη «σταδιακή» επιστροφή στην «κανονικότητα» και την έξοδο από το lockdown, τα έκανε «ακούγοντας τις γνώμες των ειδικών». Ωστόσο, είναι ένα κρίσιμο και μέχρι στιγμής αναπάντητο από την πλευρά τους ερώτημα, το που οι ίδιοι βασίστηκαν, προκειμένου, να προσφέρουν, μία βελτιωμένη πλασματικά επιδημιολογική εικόνα, στην οποία στηρίχτηκε η εκτίμηση κινδύνου, από την πλευρά της κυβέρνησης;

Όπως γίνεται αντιληπτό δεν πρόκειται για ένα, αλλά δυο ζητήματα. Τόσο το ζήτημα της επιστημονικής εγκυρότητας και αξιοπιστίας, όσο και το ζήτημα της σύγχυσης του ρόλου του επιστήμονα και του πολιτικού. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, όταν ο πρώτος ρόλος τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση, ενώ ο δεύτερος δεν επιτυγχάνει τη σκοπιμότητά του, αφού βασίζεται στα αμφισβητούμενα δεδομένα του πρώτου.

Σε ένα πολύ διδακτικό βίντεο, ο κος Anthony Fauci, ο κορυφαίος υπεύθυνος για τη διαχείριση της πανδημίας στις ΗΠΑ, αντιμετωπίζοντας τον καταιγισμό των ερωτήσεων του γερουσιαστή Jim Jordan, στην εξεταστική υποεπιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων, δίνει μαθήματα, προσδιορίζοντας το ρόλο του επιστήμονα όταν καλείται να γνωμοδοτήσει για τον κοινωνικό αντίκτυπο θεμάτων που αφορούν στο επιστημονικό αντικείμενό του.

Το success story του κ. Τσιόδρα

Ο κος Τσιόδρας πολιτικά και επικοινωνιακά εξασφάλισε στον κο Μητσοτάκη τη συναίνεση της επιστημονικής κοινότητας, μαζί με την «επιστημονική» βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκε το κυβερνητικό  success story. Ο ίδιος αποδέχθηκε πλήρως αυτόν τον ρόλο, όταν παρά το «χαμηλών τόνων» προφίλ του, αποδέχονταν να μετατραπεί σε αντικείμενο θριαμβολογίας των κυβερνητικών χειρισμών, λαμβάνοντας κι εκείνος το μερτικό του.

Αν η κυβέρνηση και ειδικά ο κος Μητσοτάκης σκοπεύει να τον «ρίξει ξανά στη μάχη», θα ήταν σκόπιμο να το ξανασκεφτεί. Μπορεί ο κος Τσιόδρας μέχρι την αποχώρησή του, να κατάφερε να δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση να μονοπωλεί μέσα από τα ΜΜΕ μια εικονική πραγματικότητα, όσον αφορά την πανδημία, ωστόσο σήμερα που η πραγματική εικόνα τείνει να αποκαλυφθεί σε όλο της το μεγαλείο, ο κος Τσιόδρας δεν θα της είναι χρήσιμος, πέρα από το ρόλο που η τύχη επιφυλάσσει σε όλους όσους αποτυγχάνουν μαζί με το «δημιούργημά» τους.

Η κληρονομιά του κου Τσιόδρα, που ανέλαβε να κρατήσει ζωντανή με «θρησκευτική ευλάβεια» ο ΕΟΔΥ, φέρνει μέχρι στιγμής τα αποτελέσματά της, γιατί χάρις αυτήν:

1. η χώρα έμεινε επί πέντε μήνες χωρίς να γνωρίζουμε την πραγματική επιδημιολογική της εικόνα, αφού δεν γνωρίζουμε ακόμη μέχρι στιγμής ούτε την έκταση της διασποράς, ούτε και τις τάσεις της. Αυτό που η επιστημονική κοινότητα διατηρούσε ως αναπόδεικτο, προκειμένου να το εμφανίζει ως μη αναμενόμενο, κατέστη σήμερα αυταπόδεικτο. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι οι εστίες που καθημερινά αναφύονται, αποτελούν τις αποχρώσες ενδείξεις, για μια σε μεγάλη έκταση υποβόσκουσα διασπορά.

2. επί πέντε μήνες ο παιάνας «τα πήγαμε καλά» που ηχούσε απανταχού σε όλο τα ΜΜΕ, με στόχο ο ήχος του να φτάσει σε κάθε γωνιά του εγκεφάλου του μέσου πολίτη, δημιούργησε κλίμα εφησυχασμού και απήλλαξε όλους τους υπεύθυνους φορείς από τη βασική τους υποχρέωση που ήταν η θωράκιση συνολικά του συστήματος υγείας. Ο ΕΟΔΥ δεν φρόντισε να δημιουργήσει ένα οργανωμένο δίκτυο ελέγχου της διασποράς του ιού στην κοινότητα (tests). Συνέπεια του στρατηγικού, οργανωτικού αυτού ελλείμματος είναι ακόμη και σήμερα να γίνεται σε επίπεδο κοινότητας καταγραφή ελάχιστων μόνο, μεμονωμένων κρουσμάτων που προσέρχονται  στα νοσοκομεία λόγω συμπτωμάτων, και σε κάποιο βαθμό η ιχνηλάτηση των επαφών τους, ενώ η πλειονότητα τόσο των ασυμπτωματικών όσο και των ελαφρά πασχόντων παραμένει αδιάγνωστη. Το υπουργείο Υγείας δεν έχει θωρακίσει το ΕΣΥ και τις μονάδες υγείας σε εξωνοσοκομειακό επίπεδο, κέντρων υγείας. Ό,τι και να λέει σε εξαγγελίες και ανακοινώσεις δεν είναι ικανά να κρύψουν την ανεπάρκεια του συστήματος που δυστυχώς αργά ή γρήγορα θα καταστεί κι αυτή με τη σειρά του εμφανές.

3. άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην αντίληψη που κυριαρχεί στον κύκλο των «ειδικών», όσον αφορά τη στρατηγική επιλογή και τη χρησιμότητα των μαζικών ελέγχων και των τεστ. Μέχρι σήμερα επιμένουν να στερούν από τον ελληνικό λαό το μόνο όπλο που αποτελεί ενεργητική αντιμετώπιση της πανδημίας. Όλες οι κυβερνήσεις και οι υγειονομικές αρχές σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου προκειμένου να πετύχουν την περιχαράκωση της πανδημίας με μαζικούς ελέγχους, πρωτίστως με ανίχνευση, εντοπισμό κρουσμάτων, απομόνωση και στη συνέχεια με ιχνηλάτηση, προκειμένου να βρουν και να σπάσουν τις αλυσίδες.

Ωστόσο η σφραγίδα της στρατηγικής Τσιόδρα  και του ΕΟΔΥ, φαίνεται παρά το κραυγαλέο και το αυτονόητο του κάθε «συμβάντος», να παραμένει ανεξίτηλη στη συνείδηση των «ειδικών», οι οποίοι περιορίζουν το οπλοστάσιο που διαθέτουμε απέναντι στον ιό, στην παθητική αντιμετώπιση με τη χρήση μάσκας, στις αποστάσεις, στις οδηγίες για την ατομική υγιεινή και στην ατομική ευθύνη, αφού πρώτα για μεγάλο χρονικό διάστημα οι ίδιοι είχαν αμφισβητήσει την αποτελεσματικότητά τους, περιορίσει τη χρήση τους, καθιστώντας τις οδηγίες αναποτελεσματικές, δίνοντας αντιφατικά και πολυσήμαντα μηνύματα.

Αλήθεια τι εννοεί ο κος Σύψας όταν λέει ότι η μάσκα έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με την απόσταση; Άραγε σε ποιες περιστάσεις και κάτω από ποιες συνθήκες εκτός από τον προσωπικό του χώρο, μπορεί ο ίδιος να κρατάει τις αποστάσεις, τόσο στους εσωτερικούς, όσο και στους εξωτερικούς χώρους;

Άλλοι πάλι σαν τον κο Γώγο, φέρνουν σε αντιδιαστολή τα τεστ με τα περιοριστικά μέτρα. Όπως είπε χαρακτηριστικά σε συνέντευξη στην εκπομπή Mask Force στις 31.07.20: «Η νοοτροπία όμως πρέπει να ‘ναι, πιθανώς σε μια επιδημία, να είναι θετικός ο οποιοσδήποτε, ο διπλανός μας, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να πάρουμε μέτρα, δηλαδή αν είναι να κάνουμε πολλά τεστ,  και βρούμε κάποιους θετικούς και κάποιους αρνητικούς, τι θα κάνουμε θα σταματήσουμε να παίρνουμε τα μέτρα;».

Ποιος ισχυρίστηκε  κάτι τέτοιο; Από πότε τα τεστ μπαίνουν σε αντιδιαστολή με τα μέτρα; Θεωρεί ότι κάνουμε τα τεστ για να δούμε αν θα πρέπει να πάρουμε μέτρα; δεν αντιλαμβάνεται ότι τα τεστ γίνονται  πρωτίστως με σκοπό να εκτιμήσουμε τη διασπορά και να περιχαρακώσουμε την πανδημία, προκειμένου να καταστούν στη συνέχεια και τα συνοδευτικά προστατευτικά μέτρα με τη σειρά τους αποτελεσματικά;

Την απάντηση δίνει και η χθεσινή συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Γ.Γ. του ΠΟΥ, στην οποία προτάσσει την υποχρέωση των κυβερνήσεων για την προστασία των πολιτών από τον κορονοϊό, μέσω διενέργειας μαζικών τεστ στην κοινότητα, απομόνωσης των κρουσμάτων, ιχνηλάτησης των επαφών τους και θεραπείας, ως το βασικό μέτρο περιστολής της διασποράς της νόσου.

Το success story, ως νέος Τιτανικός, έπεσε επάνω στο παγόβουνο που λέγεται COVID-19, αφού κάποιοι «υπεύθυνοι» πλοηγοί δεν είχαν αντιληφθεί τον πραγματικό του όγκο και μέγεθος που κρύβονταν στα βάθη, αφού ουδέποτε το ανίχνευσαν ώστε να αλλάξουν ρότα, προτού «πιάσουμε όλοι μαζί πάτο».

Δεν είναι καιρός για αυτοσχεδιασμούς και ερασιτεχνισμούς.  Είναι καιρός να ακουστεί η κραυγή αγωνίας της λογικής, που ο κος Κικίλιας είχε την αφέλεια να χαρακτηρίσει ως Ερινύες ή ως πεσιμιστές και να σοβαρευτούν οι υπεύθυνοι, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος.