Ο Θοδωρος Πάγκαλος, ο οποίος πέθανε σήμερα σε ηλικία 84 ετών, ήταν ένας πολιτικός με ομολογουμένως ιδιαίτερα εκρηκτικό ταμπεραμέντο, καθώς αρκετά από όσα έχει πει δημοσίως μνημονεύονται ακόμη και σήμερα.

Αρκετοί θυμούνται το προσβλητικό σχόλιο σε δημοσιογράφο («δεν γ@@σαι πρωινιάτικα»), τον χαρακτηρισμό «κύριο τίποτε» για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, αλλά και τις επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των 2015 αλλά και τις αντικο-κομμουνιστικές κορώνες.

Αναμφίβολα όμως η φράση που έμεινε στην ιστορία ήταν το «μαζί τα φάγαμε».

Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του 2010 -λίγους μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου»- κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της «Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης» σχετικά με τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την κατάργηση και τη συγχώνευση υπηρεσιών, οργανισμών και φορέων του δημοσίου τομέα, όταν ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου σπεύδει να πάρει το λόγο με φόντο τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, προκειμένου να αναφέρει:

«Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας “πώς τα φάγατε τα λεφτά;”, που μας ρωτάει ο κόσμος, είναι αυτή: “Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.”»

Ο ίδιος το 2021 εξέδωσε e-book με τίτλο «Μαζί τα φάγαμε» γράφοντας σχετικά:

«Η φράση ‘’τα φάγαμε όλοι μαζί’’ σημαίνει ότι ένα μεγάλο τμήμα από εμάς -τον ελληνικό λαό- συμμετείχαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε μη ορθολογικές πρακτικές και συμπεριφορές, στην πορεία του χρόνου, σε σχέση με τις δαπάνες και τα έσοδα του κράτους. Αυτό που λέμε «δημοσιονομική κρίση» είναι και δικό μας δημιούργημα… Οι πολίτες είτε με πράξεις, είτε με την εκπορευόμενη από την ενοχή απραξία τους, είτε απλά εκλέγοντας ακατάλληλα πολιτικά πρόσωπα για να διαχειριστούν τα κοινά, συμμετέχουν με συλλογικό τρόπο στη δημοκρατία και έχουν την ευθύνη των επιλογών τους… Φυσικά δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης, η ευθύνη ξεκινάει από πάνω προς τα κάτω».

«Η πλειοψηφία των βουλευτών της Αριστεράς όχι μόνο δεν πρότεινε και δεν βοήθησε στο πολιτικό και άρα κοινωνικό έργο αλλά αποτέλεσε φραγμό στις τεκμηριωμένες και σοβαρές προτάσεις των άλλων. Ολα αυτά τα χρόνια ουδέποτε εκπρόσωπος της Αριστεράς αντέδρασε σε προσλήψεις, σε αυξήσεις μισθών, σε θέσπιση επιδομάτων, σε αυξήσεις συντάξεων, σε κοινωνικοποιήσεις επιχειρήσεων, σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή σε διαδηλώσεις… Αντίθετα, σε συζητήσεις και προτάσεις τους ήθελαν και άλλες, πιο πολλές ακόμα παροχές…», σημείωσε.