Τριάντα χρόνια  αδιάλειπτης  εθελοντικής  κοινωνικής παρουσίας συμπλήρωσε ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων (αλλά και αποφυλακισμένων…) «Ο Ονήσιμος».  Χωρίς κρατική ενίσχυση ο «Ονήσιμος»  συνέχισε να βοηθά οικονομικά τους κρατούμενους και τις οικογένειες τους, να φροντίζει για την αποφυλάκιση ατόμων με αυστηρά κριτήρια, (όπως  να είναι άποροι, να μην είναι υπότροποι κ.λ.π ) και να παρέχει νομική υποστήριξη σε κατηγορούμενους, κρατουμένους και αποφυλακισμένους, να παρέχει φιλοξενία σε ξενοδοχείο για λίγο καιρό μετά την αποφυλάκιση όσων έχουν πρόβλημα στέγης και να φροντίζει για την επαγγελματική αποκατάσταση των αποφυλακισμένων.

Όπως εξηγεί ο  πρόεδρος του Συλλόγου κ. Γιάννης Παπασαραντόπουλος «τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της οικονομικής στενότητας, παρατηρούμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι σχοινοβατούν ανάμεσα στην κοινωνική απόρριψη και την φυλακή. Δυστυχώς, αρκετοί δεν τα καταφέρνουν. Εκεί είναι αμφίβολο αν τελικά θα σωφρονιστούν. Το πιθανότερο είναι η φυλακή να λειτουργήσει ως σχολείο εγκληματικότητας. Όταν, λοιπόν, βγουν, η ευθύνη όλων μας απέναντί τους είναι πολύ πιο βαριά, γιατί, αν δεν τους στηρίξουμε, αφενός θα ξαναγυρίσουν σε αυτήν και αφετέρου θα έχουν προξενήσει στην κοινωνία σοβαρές βλάβες».
 
Το 2005 βοηθήθηκαν ποικιλοτρόπως 574 άτομα, 608 άτομα το 2006, 571 άτομα το 2007, 682 άτομα το 2008, 586 άτομα το 2009, 638 άτομα το 2010 και το 2011 βοηθήθηκαν 577 άτομα.
 

Ο « Ονήσιμος»  το 2007  παρείχε νομική στήριξη σε 32 υποθέσεις, το 2008  σε 27 υποθέσεις, το 2009  σε 33  υποθέσεις,  το 2010  σε 46 υποθέσεις και το 2011 σε 42 δικαστικές υποθέσεις.
 

Ads

Τέλος σύμφωνα με τα στοιχεία του Συλλόγου, ο «Ονήσιμος»  πλήρωσε για φιλοξενία σε ξενοδοχεία της πρωτεύουσας: το 2005, 526 διανυκτερεύσεις, 583 διανυκτερεύσεις το 2006, 422 διανυκτερεύσεις το 2007, 537 διανυκτερεύσεις το 2008,  461 διανυκτερεύσεις το 2009, 413 διανυκτερεύσεις το 2010 και το 2011, 372 διανυκτερεύσεις.

Η επανένταξη δεν είναι εύκολη υπόθεση

«Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αποφυλακισμένος είναι πολλά: Αποδομημένη προσωπικότητα και έλλειψη αυτοπεποίθησης. κοινωνική απομόνωση και επιφυλακτικότητα, πιθανή μειωμένη διάθεση απασχόλησης, «ιδρυματισμός» ιδίως μετά από μακροχρόνια κράτηση, έλλειψη πειθαρχίας και επιθετικότητα» σημειώνει ο Γιάννης Παπασαραντόπουλος.

«Όπως είναι φυσικό όλα αυτά αντανακλώνται  και στην αγορά εργασίας με αποτέλεσμα τη δύσκολη έως αδύνατη πολλές φορές επανένταξη του αποφυλακισμένου. Στατιστικά το 50% των αποφυλακισμένων επιστρέφει στην φυλακή. Παρ’ όλα τα προγράμματα επιδότησης νέων θέσεων εργασίας για ειδικές ομάδες από τον Ο.Α.Ε.Δ. (και αποφυλακισμένους) η ζήτηση από εργοδότες είναι μειωμένη. Η συνήθεις αντιδράσεις  των εργοδοτών στην προοπτική προσλήψεως αποφυλακισμένου, είναι:  «Θα μου χαλάσει και τους άλλους», «Θα με κλέψει», «Πού να μπλέκω τώρα;» , «Γιατί να τους προσλάβω. Να επιδοκιμάσω ό,τι έκαναν;…».

«Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι  πρέπει όμως όλοι μας να κάνουμε μια υπέρβαση. Αυτοί οι άνθρωποι, αν ξαναγυρίσουν στο παλιό εγκληματικό περιβάλλον, είναι σίγουρο ότι ουσιαστικά εμείς θα είμαστε ζημιωμένοι. Στην κοινωνία της απομόνωσης και του φόβου, ας φερθούμε ανθρώπινα και ζεστά σε ανθρώπους που «πλήρωσαν» και θέλουν να ενταχθούν  και πάλι στην κοινωνία. Και το κυριότερο, ας τους προσφέρουμε εργασία…» καταλήγει ο κ. Παπασαραντόπουλος.