Τέσσερις μόλις μήνες μετά την παρουσίαση του νέου ραδιοφωνικού σταθμού 24/7 του ομίλου Μάρη, ξεκίνησαν μαζικές απολύσεις. Είχε γίνει γνωστό νωρίτερα, ότι ο όμιλος είχε προσλάβει τον Νίκο Πεφάνη (γνωστό ως «Χάρο» στα δημοσιογραφικά γραφεία). Είναι ο άνθρωπος που είχε καλέσει παλιότερα  ο ΔΟΛ και άλλοι όμιλοι για να αναλάβει την «εξυγίανση» τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο Κώστας Αρβανίτης, γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης του όμιλου, δεχόταν πιέσεις να κάνει απολύσεις  σχεδόν αμέσως μετά την επίσημη παρουσίαση του ραδιοφώνου για την οποία καμάρωναν τα στελέχη της εταιρίας 24 media!

Αρνούμενος να προβεί σε αυτή την κίνηση, με το επιχείρημα ότι το ραδιόφωνο δεν έχει κλείσει καν χρόνο στον αέρα , νοσηλεύτηκε με εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο υπέστη βγαίνοντας από το γραφείο του κ. Μάρη, όπου είχε δεχθεί για μια ακόμη φορά πιέσεις για να προχωρήσει σε απολύσεις.  Την επόμενη κιόλας μέρα, διέρρευσε στον τύπο η αντικατάστασή του από τον  στενό συνεργάτη του Δημήτρη Μάρη, Μάνο Χωριανόπουλο, ο οποίος έχει και την ευθύνη της διεύθυνσης του Έθνους, ενώ προσωρινός διευθυντής του ραδιοφώνου ανέλαβε ο Βασίλης Παπαχριστοδούλου. Όταν συνήλθε, ο Κ. Αρβανίτης παραιτήθηκε και από τα υπόλοιπα  καθήκοντα του στην 24 media.

Ο Αλέξανδρος Κλώσσας, συνεργάτης του στην καθημερινή εκπομπή που διατηρούσε, τόλμησε να τον αποχαιρετήσει από μικροφώνου (πράγμα πολύ συνηθισμένο στα δημοσιογραφικά ήθη). Όχι όμως στην 24 media που δεν τα σηκώνει αυτά! Μόλις βγήκε ο καλός δημοσιογράφος από το στούντιο , του ανακοινώθηκε η απόλυσή του.

Οι αρμόδιοι του ομίλου διαβεβαίωσαν την ΕΣΗΕΑ ότι θα σταματήσουν στις τέσσερις απολύσεις. Όμως λίγες ώρες μετά τη συνάντηση στην ΕΣΗΕΑ του εκπροσώπου εργαζομένων και του κου Πεφάνη – «Χάρου» εκ μέρους της επιχείρησης,  η τελευταία αγνόησε τη δέσμευση της και ανακοίνωσε άλλες 4 απολύσεις.

Τις τελευταίες μέρες, οι απολύσεις στον σταθμό έχουν πάρει τον χαρακτήρα πογκρόμ. Οι εργαζόμενοι λένε πως δεν τους κάλεσε κανείς από τη διοίκηση να τους εξηγήσει τι θα ακολουθήσει, για ποιο λόγο και με ποια κριτήρια παραμένουν ή απολύονται. Κάθε δύο ώρες ανακοινωνόταν μία απόλυση με άλλη δικαιολογία κάθε φορά. Όταν έδιωχναν παραγωγούς τους έλεγαν ότι θέλουν τη φυσιογνωμία πιο δημοσιογραφική, όταν έδιωξαν δημοσιογράφους ότι θα αξιοποιήσουν άλλους εργαζόμενους μη δημοσιογράφους ή ότι απολύονται όσοι έχουν και άλλη δουλειά. Όταν έδιωξαν ανθρώπους που δεν είχαν άλλη δουλειά …«λυπόμαστε αλλά κάνουμε περικοπές». Ανάμεσα σε απολυμένους , άνθρωποι χωρίς δεύτερη εργασία και μονογονεϊκή οικογένεια που θεωρητικά προστατεύεται από το νόμο. Όσο για τον χαρακτήρα του ραδιοφώνου, το οποίο εκπέμπει ένα αμήχανο και χωρίς συνοχή πρόγραμμα, μετά την καρατόμηση 11 ανθρώπων, δεν γίνεται λόγος.

«Είναι να απορεί κανείς, πως ένας επιχειρηματίας που μόλις ανοίχτηκε δυναμικά στον χώρο των ΜΜΕ, βάλθηκε μέσα σε λίγους μήνες να γίνει ο πρώτος που σκοτώνει το ίδιο του το εγχείρημα», λέει ένας γνώστης της υπόθεσης. «Αυτοκαταστροφικό; Θα φανεί στην πορεία».

Πολιτικό Παρασκήνιο

Στο παρασκήνιο, πολλά δείχνουν ότι ξεκίνησαν μετά την ανάληψη του management του Έθνους , από τον κ. Μάρη. που θέλησε να αγοράσει την εφημερίδα από τον κ. Σαββίδη, χωρίς όμως να καταλήξει σε συμφωνία με τον  ιδιοκτήτη της. Πολλοί μιλούν για σύγκρουση ανάμεσα στους δύο άνδρες , η οποία πυροδότησε εντάσεις, με αφορμή και το ποδοσφαιρικό στοίχημα, από το οποίο αντλεί τα χρήματα του ο κ. Μάρης, που διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και με τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Β. Μαρινάκη. Tο θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Έθνους έχει ανησυχήσει και τους εργαζόμενους της εφημερίδας , οι οποίοι μιλούν για φορτισμένο κλίμα και στο δικό τους περιβάλλον. «Δεν βγαίνει άκρη », συμπληρώνει η ίδια πηγή. «Επιμένει να δώσει 4 εκατ. ευρώ-αυτό το ποσό προσέφερε στον Σαββίδη- για αγοράσει μια ελλειμματική εφημερίδα την ίδια στιγμή που απαξιώνει ένα ραδιόφωνο που είχε αρχίσει να δημιουργεί το δικό του κοινό( λεπτομέρειες παρακάτω-ΣΣ) και να έχει σοβαρά έσοδα από τη διαφήμιση».

Άλλοι μιλούν πάλι για  αλλαγή πλεύσης όσον αφορά τη πολιτική του Ομίλου. Δημοσιεύματα κάνουν λόγο για προσπάθεια «αποσυριζοποίησης». Είναι πάντως γεγονός ότι ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ασκήσει έντονες πιέσεις όταν ο Όμιλος είχε αποκτήσει και ετοιμαζόταν να δημοσιοποιήσει τα Paradise Papers, επειδή στα τελευταία εμφανιζόταν και η σύζυγος του, την οποία  στο παρελθόν είχε.. βραβεύσει ο κ Μάρης! Το αποτέλεσμα ήταν μια αναιμική παρουσίαση των αποκαλύψεων του παγκόσμιου σκανδάλου φοροδιαφυγής. «Όλες αυτές οι  σπασμωδικές κινήσεις δεν δείχνουν ούτε επαγγελματισμό, ούτε ότι έχεις να κάνεις με έναν  αξιόπιστο συνομιλητή », καταλήγει η ίδια,  πηγή που γνωρίζει από μέσα τα πράγματα, αλλά κρατάει την ανωνυμία της για να αποφύγει μια ακόμη εκδικητική απόλυση. «Μάλλον ο άνθρωπος δεν έχει καταλάβει ότι τα ΜΜΕ δεν είναι ακριβώς σαν τον τζόγο».

Αντιδράσεις στο διαδίκτυο για τις απολύσεις στο ραδιόφωνο 24/7

Δέσποινα Κουτσούμπα: «ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 247: ΣΤΟ ΡΑΦΙ

Είμαι από κείνους τους τύπους που έχουν σχέση εξάρτησης με τον ραδιοφωνικό σταθμό που ακούνε: δύσκολα βρίσκω σταθμό που να κολλάω (παρότι πάντα ψάχνω), τον ακούω με τον πρωινό μου καφέ, στη δουλειά, στο σπίτι το απόγευμα, δεν αλλάζω συχνότητα για κανένα λόγο (βοηθάει και ότι ακούω από κανονικά παλιά τρανζίστορ, αυτά που γυρνάς το κουμπί για να αλλάξει ο σταθμός). Δεν θέλω ο σταθμός που ακούω να λέει πράγματα με τα οποία συμφωνώ (καλά, δύσκολο θα ήταν αυτό ούτως ή άλλως), θέλω να είναι ενημερωτικός, να μην λέει χαζομάρες, να μην αναπαράγει fake news (με το πρώτο τέτοιο έχω αλλάξει σταθμό, εννοείται), να μη δίνει λόγο σε χρυσαυγίτες, οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί να πηγαίνουν προετοιμασμένοι στην εκπομπή τους, και να μην έχει γαϊδουροφωνάρες τύπου Τράγκα (δεν μπορώ, δε μπορώ, δε μπορώ). Γενικώς να μου κάνει για (ηχητική) συντροφιά.

Από το καλοκαίρι άκουγα news247. Υπήρχαν εκπομπές που μου άρεσαν, άλλες που τις άκουγα ευχάριστα και μερικές που δεν αντέχονταν, αλλά πέρναγε η ώρα. Κολλημένη η συχνότητα. Μέχρι προχτές.

Εδώ και λίγες μέρες, πριν καν κλείσει χρόνο ο σταθμός, διεξάγεται μια κανονική σφαγή. Απολύεται ένας παραγωγός κάθε 2 ώρες. Στην αρχή η δικαιολογία ήταν “όποιος έχει δεύτερη δουλειά”. Μπούρδες! Εδώ και κάνα μήνα ο Μάρης προσέλαβε τον γνωστό και μη εξαιρετέο κο Πεφάνη, τον επονομαζόμενο και “Χάρο”. Το ότι υπάρχουν οι τύποι που κάνουν αυτή τη δουλειά, δηλαδή πληρώνονται για να απολύσουν όλους τους άλλους, εμένα ούτως ή άλλως με ξεπερνάει -παλιά τα βλέπαμε στο σινεμά αυτά, τώρα και στην πραγματική ζωή. Αυτός ο κύριος λοιπόν που προσλήφθηκε για να “εκκαθαρίσει” τον όμιλο, ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ για να ΑΠΟΛΥΕΙ δημοσιογράφους με δουλειά πίσω τους, με χρόνια προσφοράς, δημοσιογράφους που έκαναν τη δουλειά τους πολύ καλά, που έβγαζαν αποκλειστικά θέματα (είναι η γνωστή “αξιοκρατία” του ιδιωτικού τομέα, να θυμίσουμε). Το τελευταίο “θύμα” χτες ήταν η Φωτεινη Λαμπρίδη από το πολιτιστικό του σταθμού (και όχι μόνο του σταθμού), η οποία όχι μόνο δεν έχει άλλη δουλειά, αλλά είναι και μονογονεϊκή οικογένεια. Συγχαρητήρια στην υποκρισία του Ομίλου!

Ο Μάρης κάνει ακριβώς το ίδιο που κάνουν όλα τα αφεντικά των ΜΜΕ, και το κάνει και χειρότερα: Ανοίγει ένα σταθμό και μετά τον διαλύει σε χρόνο dt (μέσα σε ένα εξάμηνο). Γιατί; Προφανώς γιατί τον ανοίγει για λόγους που έχουν σχέση με τις άλλες του δουλειές (τις στοιχηματικές, το πολιτικό παιχνίδι κλπ). Κι άμα αλλάξει το πολιτικό παιχνίδι που παίζει, δεν τον νοιάζει, σφάζει τους εργαζόμενους στο γόνατο. Ούτως ή άλλως η λογική στους Ομίλους των ΜΜΕ είναι μία: “ραδιόφωνο-εφημερίδα-σάιτ όλα με ένα μισθό των 500 ευρώ και πολύ σας είναι”. Κι όλα αυτά άμα δεν ξυπνήσει στραβά ένα πρωί και δεν διώξει τους μισούς γιατί έτσι, γιατί μπορεί, γιατί τα λεφτά του είναι από το στοίχημα, από τον εφοπλισμό, από το λαθρεμπόριο, από τις σχέσεις με τη Ρωσία ή από όπου αλλού είναι πλέον τα λεφτά των αφεντικών στα μίντια (γιατι από τα ίδια τα μίντια δεν είναι…)

ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΡΑΦΙ, μαζί με την κούπα που έπινα το πρωί τον καφέ μου. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον Δημήτρη, τη Φωτεινή, τον Αλεξανδρο που τους άκουγα κάθε μέρα.

ΥΓ. Η ΕΣΗΕΑ τι κάνει; Στο σπίτι όλα καλά;».

Γιώργος Κατσαμάκης: «Είναι ακρωτηριασμός όλο αυτό. Σε ένα ραδιόφωνο που επιτέλους αρχίσαμε να αγαπάμε».

Γεωργία Λινάρδου: «Κρίμα. Πάλι θα χρειαστεί να αλλάξω συχνότητα. Ο Κομησάριος του Dimitris N. Maniatis και η εκπομπή: Από που κρατά η σκούφια μας του Paul Methenitis αφήνουν κενό που δεν αναπληρώνεται. Γαμώτο.».

Σωκράτης Λούπας: «Θέλει μεγάλο ταλέντο να βάζει κανείς τρικλοποδιά στον εαυτό του, διώχνοντας τους καλύτερους. Αναμένουμε τη νέα συχνότητα».

Μιχάλης Παπαδημητρίου: «το διαλύσανε το ραδιοφωνάκι…….να δούμε τι θα ακούμε τώρα».

Χρήστος Τέκος: «Έπαθε ”αριστεία” ο 24/7 μου φαίνεται…».

Γεωργία Γκαγκατσάκη: «Νομίζω ότι αυτό το ραδιόφωνο αυτοκτόνησε οικειοθελώς…. τέλος, διαγραφή από τη μνήμη!!! Αναμένουμε να σας ακούσουμε (όλους τους εκλεκτούς απολυμενους) σε νέες φιλόξενες συχνότητες!!!».

Σπύρος Γκέλης: «Η φωνή του Alexandros Klossas που σπάει αποχαιρετώντας τον Κώστας Αρβανίτης από το Ραδιόφωνο 24/7 είναι η φωνή μας. Είναι ο σπαραγμός όλων εμάς που είδαμε να φτιάχνεται ένα ραδιόφωνο χειροποίητο, από ανθρώπους για ανθρώπους. Με ειδήσεις, πολιτισμό, μουσική, καθημερινές συνεντεύξεις. Με σινεμά, θέατρο, παιδικές εκπομπές, με τζαζ, κλασσική (γεια σου Ilan Solomon) και ρεμπέτικο. Με λόγο. Λόγο αληθινών παραγωγών που ξέρουν να μιλάν και έχουν κάτι να πουν. Όλο αυτό, το σχεδόν ουτοπικό, με τα δεδομένα του σήμερα, μέσο, το είδαμε να γεννιέται και αυτές τις ημέρες να σφυροκοπείται πριν καν καταφέρει να περπατήσει. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά μάλλον δεν αφορούν έναν επιχειρηματία που επενδύει σε ένα ΜΜΕ, αν και θα έπρεπε. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί κάποιοι δε το ήθελαν να υπάρχει. Ξέρω πολύ καλά τα συμφέροντα των ομίλων που με τη βοήθεια άθλιου δημοσιογραφίσκου του ραδιοφωνικού ρεπορτάζ προσπαθούν να μας πείσουν ότι ένας υπολογιστής και 2-3 μαριόνετες που εκφωνούν χορηγίες είναι ραδιόφωνο. Δεν ξέρω πόσοι είναι οι άνθρωποι σαν εμένα που θέλουμε ένα ελεύθερο, σύγχρονο ραδιόφωνο (και δε θα μάθουμε ποτέ όσο οι μετρήσεις της ακροαματικότητας είναι έτσι όπως είναι). Αλλά υπάρχουμε. Και θα είμαστε πάντα δίπλα και μαζί σε αυτές τις προσπάθειες».

Μάνθος Γιουρτζόγλου: «Ο Ιλάν Σόλομον με “αγκάλιασε” από τα πρώτα δειλά και μικρά ραδιοφωνικά μου βηματάκια με τη γνωστή ζεστασιά του. Έχω βρεθεί στο ίδιο στούντιο μαζί του τρείς φορές, τις δυο τελευταίες σαν συνπαρουσιαστής στον σταθμό που εργαζόταν μέχρι χθες, κάτι το οποίο θεωρώ τιμή μου και καμάρι μου. Άνθρωποι με τις γνώσεις, το κύρος, την προσφορά και το ήθος του Ilan είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΙ στο ελληνικό ραδιόφωνο, ιδιαίτερα στις μέρες τις άγριες που διανύουμε. Η χθεσινή απόλυση του (όπως κι άλλων επτά συναδέλφων του) απο το “Ραδιόφωνο 24/7” είναι δείγμα γραφής των ακόμη πιο άγριων ημερών που έρχονται. Ημερών στις οποίες ο πολιτισμός, η καλή μουσική, είναι πράγματα “περιττά” για τα ΜΜΕ. Ας είναι όλοι οι απολυμένοι εργαζόμενοι να βρουν άμεσα νέα εργασία ευχόμενος παράλληλα, σύντομα να υπάρξουν ξανά ραδιοφωνικοί σταθμοί με άλλα μυαλά και νοοτροπία απέναντι στους εργαζόμενους τους αλλά και στο κοινό, το οποίο εν πολλοίς διαμορφώνουν. Και γι’ αυτό φέρουν τεράστια πολιτισμική ευθύνη…

Υ.Γ Εδώ η εκπομπή “Keep Jazzin” του περασμένου Ιουλίου στην Ert Open με καλεσμένο τον Ιλάν και έναν άλλο εξαιρετικό “ραδιοφωνατζή” της εποχής του Jazz FM, τον αγαπημένο Stavros-Evaggelos Moutselos (επίσης λείπει από το ραδιοφωνο μια τέτοια προσωπικότητα..). Μια τρίωρη μαθητεία για εμένα, που την χάρηκα πολύ, παρά το άγχος που μου προκάλεσε το αρχικό λάθος μου με τον ήχο :-)».

Γιώργος Πήττας: «Μεσάνυχτα ακριβώς, κι ακίνητα.

Το «και κάτι» σίγησε και ο Ilan Solomon έμεινε εκτός αέρα.

Όχι μόνο ο Ιλάν βέβαια.

Μαζί του απολύθηκαν και άλλοι, τους οποίους όμως δεν έτυχε να “απαντήσω” στον αέρα, πλην της φίλης Μαρίας Πανοσιάν που τη γνωρίζω ως μουσικό, ως εξαίρετη μουσικό και ως καλή φίλη και συνεργάτιδα του αλησμόνητου φίλου μου του Βαγγέλη Βέκιου.

Ο οποίος με όλα αυτά που συμβαίνουν θα τράβαγε την πλούσια κόμη του.

Τις παρακάτω αράδες, γραμμένες βιαστικά, με στεναχώρια και κυρίως με θυμό, τις αφιερώνω όχι μόνο σε όσες και όσους απολύθηκαν από το 88,6 αλλά και σε όλες και όλους τους ανθρώπους που γνωρίζουν καλά την ιδιαίτερη τέχνη του ραδιοφώνου και το πονάνε δουλεύοντας κατά κανόνα έναντι πινακίου φακής για να διατηρούν και να μεταλαμπαδεύουν τη μαγεία του.

Διαβάζω πως το ραδιοφωνικό εγχείρημα του συγκεκριμένου σταθμού, ήταν ολίγων μηνών, δεν είχε χρονίσει καν.

Ξέρω – και το ξέρω καλά- πως για να σχηματίσει πρόσωπο και θέση στην αγορά ένα ραδιόφωνο, χρειάζεται τουλάχιστον έναν ετήσιο ολοκληρωμένο κύκλο με αταλάντευτο και ξεκάθαρο concept.

Κατά συνέπεια, όταν για οποιοδήποτε λόγο το εν λόγω ραδιόφωνο επιλέγει να επιβιώσει απομακρύνοντας παραγωγούς όπως ο Ιλάν, τότε κάτι δεν πάει διόλου καλά με το σκεπτικό της ιδιοκτησίας. Όπως μαθαίνω, η διεύθυνση του σταθμού, δηλαδή ο Κώστας Αρβανίτης, προς τιμήν του, παραιτήθηκε γιατί διαφώνησε με αυτές τις “εξελίξεις”.

Ακόμα χειρότερα όμως θα πω, γιατί για άλλη μία φορά οι “ιδιοκτησίες” δείχνουν πόσο θλιβερά άσχετες και απαράδεκτες είναι εφόσον προσλαμβάνουν διευθυντές χωρίς να τους επιτρέπουν να έχουν τον απόλυτο πρώτο λόγο. Θέλω να πω δηλαδή, το απλό: Προσλαμβάνεις έναν διευθυντή. Συμφωνείς μαζί του στο γενικό πλαίσιο του οράματος, και από εκεί και πέρα, συμφωνείς μαζί του πως για ένα εύλογο χρονικό διάστημα αυτός / αυτή, έχει λευκή επιταγή για να φέρει αποτελέσματα σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα το οποίο στην περίπτωση των ραδιοφώνων, δεν μπορεί, με κανέναν τρόπο να είναι λιγότερο του 12μηνου. Πρόκειται για το ελάχιστο διάστημα μέσα στο οποίο μπορεί να “δείξει” που και πως πάει.

Δεν είναι θέμα προσωπικό.

Δεν θυμάμαι καν αν έχω συναντήσει ποτέ τον Ilan σε προσωπικό επίπεδο.

Τον ξέρω καλά όμως ως άνθρωπο του ραδιοφώνου.

Του ραδιοφώνου εκείνου, που πριν ο παραγωγός βγει στον αέρα, έχει την εκπομπή στο κεφάλι του σα να είναι μουσική γραμμένη σε παρτιτούρα κι’ ας ακούγεται ως αυτοσχέδια.

Του ραδιοφώνου εκείνου που κάνει τον ακροατή του να φοράει τα ακουστικά του και να χαλαρώνει ακούγοντας όχι απλά μία μουσική που του κάνει, αλλά τον Ιλάν και τον κάθε Ιλάν που ξέρει να σερβίρει.

Τον / την παραγωγό που ξέρει πως να γυροφέρει το μικρόφωνο σαν το γάτο που γυροφέρνει μια γάτα μορφονιά.

Αυτό ακριβώς το ραδιόφωνο, μα αυτό α-κρι-βώς είναι που στη Βρετανία, στις ΗΠΑ και αλλού, έχει επιστρέψει θριαμβευτικά γιατί ο κόσμος μέσα στη μούρλα της εποχής αναζητεί ξανά ψίθυρο, συντροφιά, καθαρότητα, αρμονία, παρμύθι, ιστορίες και γνώση χωρίς κομπασμό.

Το ξέρουν λοιπόν στη Βρετανία και στις ΗΠΑ εδώ και χρόνια.

Στα δικά μας τα μέρη όχι μόνο δεν έχουν αντιληφθεί τις τάσεις, αλλά επειδή κυριαρχούν οι αστοιχείωτοι,αναμασούν τα θλιβερά κλισέ της δεκαετίας του 90 κατά την οποία το ραδιόφωνο δολοφονήθηκε.

Μόνο που αλλού – γράφω ξανά- έχει επιστρέψει.

Και η επαναφορά του βινυλίου με την επαναφορά του ραδιοφώνου – αλλού- δεν είναι συμπτωματική.

Η αισθητική συνάφεια είναι έντονη.

Αλλά, είπαμε. «Αλλού».

Γιατί σε αυτή την άθλια χώρα, οι πρώτοι που θυσιάζονται είναι αυτοί που δεν θα έπρεπε να θυσιάζονται ποτέ (αν υποθέσουμε πως η θυσία είναι αναπόφευκτη).

Παιχνίδι όμως, κάνουν οι φτηνοί και οι ανερμάτιστοι. Κατά συνέπεια, αποβάλλουν πρώτα τους έχοντες έρμα.

Εύλογο, αφού οι αενάως επιπλέοντες φελλοί και τα ομοίως επιπλέοντα περιττώματα είναι πλέον καθεστώς.

Δεν ξέρω πως, αλλά πρέπει να γίνει αντεπίθεση.

ΥΓ. Η Maria Panosian / Maria Panosian-Μαρια Πανοσιαν όπως μαθαίνω παραμένει στο σταθμό.».