Ποιος θα το φανταζόταν; Πενήντα πέντε χρόνια μετά από την προβολή της  ταινίας, να ξαναπαίζεται το έργο «οι γαμπροί της Ευτυχίας» μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο… Με πρωταγωνίστρια πάντα  τη Γεωργία Βασιλειάδου.

Σεξισμός; Απρέπεια εναντίον  των γυναικών; Προσβολή της μνήμης της;

Είναι προφανές ότι πίσω από αυτό το χοντρό αστείο, το χωρατό που διακωμωδεί την εξωτερική εμφάνιση μιας  γυναίκας, κρύβεται  η βαθιά ριζωμένη αντίληψη του άντρα-αφέντη  που πιστεύει ακράδαντα  ότι  μπορεί να έχει τον έλεγχο -σαν αρσενικός που είναι- και να αποφασίζει  ποια γυναίκα ταιριάζει σε ποιον. Ανάλογα με τις ικανότητες του κάθε «γαμπρού»…  Τούτος δω μπορεί να πάρει μια νέα όμορφη κοπέλα, ο άλλος όχι, θα πάρει τη μπαχατέλα, τη γριά , την άσκημη…τη Γεωργία Βασιλειάδου. Εννοείται ότι στις γυναίκες δεν πέφτει λόγος. Ειδικά αν έχουν τα χάλια τους.

Αυτό το σημείο δεν χρειάζεται  περισσότερη ανάλυση, νομίζω.

Το υπόλοιπο άρθρο είναι για την Γεωργία Βασιλειάδου.

Ναι, είναι αλήθεια.Το όνομά της συνδέθηκε με την άσκημη μεγαλοκοπέλα, τη γεροντοκόρη που είχε ξεμείνει…Ιδιαίτερα στην ταινία «οι γαμπροί της Ευτυχίας», όπου ο αδερφός της απηυδισμένος κοιτάζει να την φορτώσει σε όποιον βρει…

Όμως, τι παράξενο! Από χιλιάδες θεατές που βλέπουν τα ίδια έργα, είναι μυστήριο πραγματικά, το τι κρατά κανείς από κάθε ταινία ή ακόμη και από ολόκληρο τον ελληνικό κινηματογράφο…

Η Γεωργία Βασιλειάδου δεν ήταν μόνο η άσκημη μεγαλοκοπέλα… Ήταν επίσης και …

Η πρωτοποριακή «θεία από το Σικάγο» που εκμοντερνίζει ολόκληρο το σπιτικό του παλαιολιθικού συνταξιούχου καραβανά αδερφού της και βοηθάει τις ανιψιές της να βρουν η καθεμιά  τον σύζυγο της ζωής τους…

Η αυταρχική Μαρίνα από το «ο Κλέαρχος , η Μαρίνα κι ο κοντός»,  κεντρική φιγούρα σε μια μητριαρχική μεγαλοαστική οικογένεια  της εποχής με όλα τα μέλη να στέκονται σούζα μπροστά της…

Η αθεόφοβη «κυρά μας η μαμή»  που ξεγεννώντας έγκυες στη Λεστινίτσα [και ξεματιάζοντας αφελείς συγχωριανούς της] σπουδάζει -μια γυναίκα μόνη της – έναν γιο γιατρό…

Η καλόκαρδη «καφετζού» που με τη μικρή απατεωνιά της,  ξεμπροστιάζει  τον μεγάλο απατεώνα πρώην σύζυγό της, δίγαμο,  προικοθήρα, μέγα λαμόγιο  και κλέφτη των πολύτιμων κειμηλίων της δεύτερης γυναίκας του…

Η πεισματάρα «κυρία  δήμαρχος» που διεκδικεί την ψήφο των συγχωριανών της στις δημοτικές εκλογές και κάνει πίσω στη διεκδίκηση της δημαρχίας μόνο λόγω ανωτέρας βίας.

Ήταν η «ωραία των Αθηνών» που παίρνει τελικά τον διεφθαρμένο Πρόεδρο του συλλόγου «Πνεύμα και Ηθική»… Τόσο ωραία στην ψυχή μετά από τόσο χαμόγελο, τόση γλύκα και νοσταλγία που μας  χάρισε, που κανείς  δεν την βλέπει  πια άσκημη στο πρόσωπο. Κανείς εκτός από τον κύριο Δένδια.

Από όλους τους ρόλους  της Γεωργίας Βασιλειάδου και την πλούσια παρακαταθήκη της στον ελληνικό κινηματογράφο [52 διαφορετικές ελληνίδες σε ισάριθμες ταινίες], αυτό συγκράτησε ο κύριος Δένδιας. Την εξωτερική της εμφάνιση. Γι αυτό την θυμήθηκε και την μνημόνευσε μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ασκήμια.

Τι να πεις; Καθείς  με την κρίση του. Και με το χιούμορ του.