Εγχώριες πολιτικές αναταράξεις και μνήμες κυβέρνησης Παπαδήμου προκαλεί το αίτημα που βάζουν, ανοιχτά πλέον, οι δανειστές για συναίνεση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στα νέα μέτρα.

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Μισέλ Σαπέν, από διαφορετική σκοπιά και με διαφορετική στόχευση ο καθένας, επιβεβαίωσαν ότι τίθεται ζήτημα αποδοχής των νέων μέτρων και από την αντιπολίτευση, πυροδοτώντας αυτομάτως οξεία αντιπαράθεση μεταξύ Μαξίμου και ΝΔ αλλά και σενάρια πιθανών πολιτικών εξελίξεων.

Η αποκάλυψη Σαπέν και το μήνυμα Σόιμπλε

Ο γάλλος υπουργός Οικονομικών ήρθε πρώτος να επιβεβαιώσει – επικρίνοντας, μάλιστα, και χαρακτηρίζοντας «περίεργη» τη στάση του ΔΝΤ – εκείνο που έχει διαμηνυθεί, εδώ και αρκετό καιρό, στις κλειστές διαβουλεύσεις και σε έλληνες πολιτικούς παράγοντες: Ότι το Ταμείο ζητά διαβεβαιώσεις και δεσμεύσεις από την αντιπολίτευση για την εφαρμογή των μέτρων που θα συμφωνηθούν για μετά το 2019, δηλαδή πέραν της λήξης της θητείας της παρούσας κυβέρνησης.

Κύκλοι του Ταμείου διέψευσαν, μάλλον χλιαρά, τη δήλωση Σαπέν, λίγη ώρα αργότερα όμως ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φρόντισε να κάνει ο ίδιος απολύτως καθαρό το μήνυμα, λέγοντας σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες: «Σε όλες τις περιπτώσεις», είπε, «προγραμμάτων βοήθειας προς κράτη, οι θεσμοί πάντα διαμηνύουν ότι αποφάσεις για μέτρα που αφορούν το μέλλον, θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές και από την αντιπολίτευση, εφόσον υπάρχουν εκλογές στο άμεσο μέλλον. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο».

«Θα πρέπει οι αποφάσεις να διατυπωθούν νομοθετικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένουν ανεξάρτητες από τα εκλογικά αποτελέσματα», πρόσθεσε ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, σημειώνοντας: «Αυτό έχει γίνει με επιτυχία στο παρελθόν σε άλλα κράτη, αλλά και στην Ελλάδα».

Εν ολίγοις, και σε προφανή κοινή γραμμή με το ΔΝΤ, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έθεσε ζήτημα ψήφισης των μέτρων από ευρεία πλειοψηφία – ζήτημα, το οποίο μπορεί μεν μέχρι στιγμής να μην τίθεται ομόφωνα και ως απόλυτο προαπαιτούμενο από τους δανειστές, αλλά είναι ενδεικτικό των πολιτικών πιέσεων που θα ασκηθούν προς την Αθήνα στην τελική φάση της διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση.

Αιχμές της ΝΔ για παρέμβαση Μαξίμου στους δανειστές

Είναι ενδεικτική η νευρικότητα με την οποία έγινε δεκτό το αίτημα Σόιμπλε από τη ΝΔ, κύκλοι της οποίας απέρριψαν μεν οποιαδήποτε προοπτική υπερψήφισης των μέτρων, ταυτόχρονα όμως άνοιξαν και θεωρίες… πολιτικής συνωμοσίας αφήνοντας αιχμές για παρέμβαση του Μαξίμου προς τους δανειστές.

Συγκεκριμένα, πηγές της ΝΔ καταλόγισαν στην κυβέρνηση παρασκηνιακή δράση και την κάλεσαν «να εξηγήσει γιατί αναζητεί στήριξη από το εξωτερικό για να ψηφιστούν τα μέτρα που ζητούνται από τη χώρα λόγω της ανικανότητας και της ιδεοληψίας του κ. Τσίπρα».

Κυβέρνηση κατά Μητσοτάκη: Συνωμοσιολογία και τζάμπα μαγκιές

Η απάντηση κύκλων του Μαξίμου ήρθε σε εξίσου υψηλούς τόνους με καταγγελίες κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη για «συνομωσιολογικά σενάρια και τζάμπα μαγκιές».
Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι «η κυβέρνηση διαθέτει την απαιτούμενη από το Σύνταγμα κοινοβουλευτική πλειοψηφία για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης», προσθέτοντας: «Και επί του ελληνικού Συντάγματος δεν δικαιούνται να έχουν λόγο οι δανειστές».

Πέραν της πολεμικής ρητορικής, ωστόσο, η έξωθεν πίεση για διακομματική αποδοχή των μέτρων αφήνει αποτύπωμα υψηλής πολιτικής θερμότητας και προϊδεάζει για δύσκολες προκλήσεις το επόμενο διάστημα.

Οι μνήμες του 2012 και η κυβέρνηση Παπαδήμου

Στη ΝΔ αρκετοί θυμήθηκαν τις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο Σόιμπλε είχε ζητήσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να στηρίξει τα νέα μέτρα στην συνάντησή τους τον Φεβρουάριο στο Βερολίνο.
Στην κυβέρνηση κάποιοι υπενθύμισαν ότι οι δηλώσεις Σόιμπλε και οι αποκαλύψεις Σαπέν ήρθαν στον απόηχο της εισήγησης – δημόσιας ή μη – στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της ψήφισης των μέτρων από ενισχυμένη πλειοψηφία.

Και σε αμφότερα τα στρατόπεδα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θυμήθηκαν ότι ανάλογο αίτημα είχε τεθεί από τους δανειστές και το 2012, πριν οδηγηθεί η χώρα στην κυβέρνηση Παπαδήμου.

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνον ως φάρσα», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο που έκανε χθες το βράδυ επ’ αυτού κυβερνητικό στέλεχος, αναγνωρίζοντας όμως ότι, ενίοτε, και οι φάρσες μπορούν να γίνουν πολιτικά επικίνδυνες…