Ο (συνήθης) εμπρηστής, ο (όψιμος) Πόντιος Πιλάτος και ο (αμυνόμενος) Αλέξης Τσίπρας: Ρόλοι και στόχοι οριοθετήθηκαν ξεκάθαρα στο Νταβός δείχνοντας και την αφετηρία της μάχης με τους δανειστές για την αξιολόγηση – μιας μάχης, που μόνον εύκολα δεν θα κερδίσει η ελληνική κυβέρνηση.

Ads

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έδωσε ξανά – και με μάλλον ασυνήθη πολιτική εμπάθεια – το σύνθημα του εμπρησμού: Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, άναψε το κερί στην πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, προσπέρασε κυνικά το ελληνικό αίτημα για ευελιξία στο ασφαλιστικό, ομολόγησε ότι αξιώνει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο για λόγους εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων στη Γερμανία, και απαίτησε από την Αθήνα πλήρη εφαρμογή των συμφωνηθέντων διακηρύσσοντας, μπροστά στον έλληνα πρωθυπουργό, «it’s the implementation, stupid» («είναι η εφαρμογή, ανόητε»).

‘Ηταν μια φράση που, κατά τις διαβεβαιώσεις κυβερνητικών κύκλων, δεν ερμηνεύεται ως «επιθετική» προς την Αθήνα. ‘Ηταν όμως και η φράση που επιβεβαιώνει την πλήρη απαξίωση του κ. Σόιμπλε προς το εν Ελλάδι πολιτικό προσωπικό και τις δυνατότητές του να φέρει εις πέρας τις μεταρρυθμίσεις. Και, πιθανότατα, υποκρύπτει και την πρόθεσή του να επαναφέρει την ατζέντα του Grexit – όπως έγραψε μόλις προχθές και η Wall Street Journal ― προκειμένου να ξεμπερδεύει δια παντός με τον «αδύναμο κρίκο» της ευρωζώνης.

Προς επίρρωση, δε, της βαθιάς γερμανικής πεποίθησης για την απουσία «μεταρρυθμιστικού ζήλου» στην ελληνική κυβέρνηση, ήρθε αμέσως μετά την τοποθέτηση Σόιμπλε στο Νταβός και το – εξίσου απαξιωτικό ― σχόλιο της Die Welt: «Ο Έλληνας εμφανίστηκε στο Νταβός ως ένας ξεροκέφαλος πρωθυπουργός, που δεν έχει αντιληφθεί ακόμη τη σοβαρότητα της κατάστασης», έγραψε η γερμανική εφημερίδα προσθέτοντας: «Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε έκκληση για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη όμως αυτό που εννοούσε ήταν περισσότερα χρήματα για την καταχρεωμένη χώρα του… Δείχνοντας ότι διαθέτει ελάχιστη κατανόηση για τα οικονομικά. Τη θεμελιακή σχέση ανάμεσα στην ανταγωνιστικότητα, τους μισθούς και την παραγωγικότητα έδειξε ο Τσίπρας να μην την κατανοεί».

Ads

Η Λαγκάρντ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου

Παραπλεύρως του άκαμπτου Σόιμπλε ο έτερος πόλος της σκληρής φράξιας των δανειστών, το ΔΝΤ, κατέφυγε όψιμα στο Νταβός στον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Μετά από δύο mea culpa, δύο αποτυχημένα Μνημόνια και σωρεία ομολογημένων λαθών, η Κριστίν Λαγκάντ – εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας για την ανανέωση της θητείας της στην ηγεσία του ΔΝΤ – θυμήθηκε τον χρυσό κανόνα της ουδετερότητας. Και έθεσε, δύο όρους προκειμένου να παραμείνει το Ταμείο στο πρόγραμμα, τον έναν προς την Ελλάδα και τον άλλον προς τους δανειστές.

Από την Ελλάδα ζήτησε «ισχυρές» μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό και όχι μόνον, και από τους ευρωπαίους εταίρους «σημαντική ελάφρυσνη του χρέους». Και δεν παρέλειψε, κατά κυβερνητικές πηγές τουλάχιστον, να συμφωνήσει στη συνάντησή της με τον Αλέξη Τσίπρα ότι «οι καθυστερήσεις δεν αποτελούν στόχο καμιάς από τις δύο πλευρές».

Το πώς, όμως, ακριβώς θα αποφευχθούν οι εν λόγω καθυστερήσεις στην αξιολόγηση όταν το ΔΝΤ φθάνει να ζητά μειώσεις των συντάξεων ακόμη και κατά το ένα τρίτο, η κυρία Λαγκάρντ απέφυγε να το εξηγήσει.

Η άμυνα του Τσίπρα

Μπροστά σ’ αυτό το δίπολο, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε ευθέως στις συναντήσεις του Νταβός να επιδειχθεί ευελιξία προς την Ελλάδα μετά τον εξοντωτικό μαραθώνιο λιτότητας και κάλεσε όλες τις πλευρές να μην σαμποτάρουν και να μην καθυστερούν την αξιολόγηση και την έναρξη της συζήτησης για το χρέος. Επιχείρησε, δε, ευθέως να αποκαλύψει υπόγειες προθέσεις και επιδιώξεις και να θέσει την Ευρώπη ενώπιον του διλήμματος «διχασμός ή αλληλεγγύη».

«Δεν είναι η ώρα για  «exits», φράχτες και διχασμό στην Ευρώπη. Αντιθέτως, να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία, να ενισχύσουμε τον κοινοτικό προϋπολογισμό για μείωση ανισοτήτων και την αλληλεγγύη», είπε, επιδιώκοντας εμφανώς να «κάψει» τα σενάρια περί αναζωπύρωσης της συζήτησης για Grexit και, μαζί, και τα παιχνίδια ρήξης από Βερολίνο και ΔΝΤ.

«Αποδεχθήκαμε την συμμετοχή του ΔΝΤ μετά από επιμονή των εταίρων. Εύχομαι οι συνέχεις διαφωνίες των θεσμών εξαιτίας του ότι κάποιοι δεν κατανοούν τις ευρωπαϊκές ιδιαιτερότητες να μην οδηγήσουν σε απαράδεκτες καθυστερήσεις», πρόσθεσε ο πωθυπουργός, καλώντας ουσιαστικά τους Ευρωπαίους να πάρουν θέση στο νέο μπρα ντε φερ.

Παραμένει άγνωστο, ωστόσο, το κατά πόσο αυτή η πρόσκληση – πρόκληση θα βρει ανταπόκριση: Οι Βρυξέλλες, δια του Πιερ Μοσκοβισί, ζητούν απλώς «μεταρρυθμίσεις» και, στη σκιά του αδιεξόδου της προσφυγικής κρίσης, τηρούν γραμμή ίσων αποστάσεων. Το Παρίσι μετά την 13η Νοέμβρη έχει εγκλωβιστεί στα εσωτερικά μέτωπα της πολιτικής και κοινωνικής ανασφάλειας και ο Ματέο Ρέντσι επιδίδεται, επί του παρόντος τουλάχιστον, σε ρητορικές σκιαμαχίες με τον Γιούνκερ προς ανόρθωση των δημοσκοπικών του πσοοστών.

Κι εάν δεν υπάρξει θεαματική ανατροπή του εν λόγω σκηνικού, τότε η επ’ αόριστον παράταση της αξιολόγησης και η απειλή του «βάλτου» για το ελληνικό ζήτημα μπορεί να γίνει απειλητικά ρεαλιστική…