H εποχή της μεγάλης πόλωσης μεταξύ Αλέξη Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη άνοιξε, η μάχη μεταξύ του νέου μεταπολιτευτικού διπολισμού – μεταξύ δεξιάς και αριστεράς – μπαίνει στην τελική της ευθεία και το ΠΑΣΟΚ, δια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης καλείται να πάρει θέση σε μια σκληρή αναμέτρηση για δύο.

Το στίγμα , αλλά και οι προθέσεις του πρωθυπουργού, ήταν καθαρό κατά την χθεσινή, αιφνίδια παρέμβασή του στη Βουλή, στην συζήτηση επί του πορίσματος της Προανακριτικής για τον Γιάννο Παπαντωνίου: Ο Αλέξης Τσίπρας σήκωσε το γάντι της όξυνσης που ήδη είχε πετάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετέφερε την αιχμή της σύγκρουσης στο πεδίο που θεωρεί προνομιακό για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκείνο της διαφθοράς και της πολιτικής ηθικής, και πίεσε – για μια ακόμη φορά – ην Φώφη Γεννηματά να απαντήσει στα δομικά διλήμματα της παράταξής της.

«Ο πρωθυπουργός που έβλεπε τις μίζες να περνούν»

«Συζητούμε για μια εποχή βαθιάς ηθικής παρακμής και απαξίωσης, αμοραλισμού και κατάρρευσης κάθε αρχής και αξίας, εποχή που προμήνυε την επερχόμενη κατάρρευση» ήταν η χαρακτηριστική φράση του πρωθυπουργού με σαφή αναφορά στα σκάνδαλα των περιόδων Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου και με ευθείες βολές στην «αδράνεια» Σημίτη.

«Ηταν ο πρωθυπουργός που έβλεπε τις μίζες με τα εκατομμύρια ευρώ να περνούν δίπλα του χωρίς να αντιδρά», πρόσθεσε προκαλώντας ευθέως την – απούσα από τη Βουλή – Φώφη Γεννηματά να πάρει θέση: «Δεν είπατε ότι επιστρέψατε; Πού είστε τότε για να υπερασπιστείτε το ΠΑΣΟΚ της χρυσής περιόδου;»

Σ’ αυτό το πλαίσιο η στόχευση και η στρατηγική Τσίπρα είναι σαφής: Απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη προτάσσει το ηθικό πλεονέκτημα της κυβερνώσας αριστεράς κόντρα στο βεβαρυμμένο πολιτικό μητρώο του παλαιού συστήματος εξουσίας, παρακάμπτοντας το δύσκολο μνημονιακό φορτίο της οικονομίας. Κι απέναντι στην Φώφη Γεννηματά βάζει το δίλημμα της προοδευτικής ή της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, με στρατηγική επιδίωξη την κατοχύρωση του κυρίαρχου ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό πόλο.

Η διπλή τακτική Μητσοτάκη

Μπροστά σ’ αυτή την τακτική ο αρχηγός της ΝΔ απαντά, κατ΄ αρχάς, δια ης απόπειρας συμψηφισμού στο πεδίο της πολιτικής ηθικής και δια της διαρκούς ανάδειξης των ευθυνών της κυβέρνησης στην οικονομική κρίση. To αίτημα σύστασης εξεταστικής επιτροπής για το παράλληλο νόμισμα, μετά τα όσα είπε για το plan B του 2015 ο κορεάτης σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη Γκλεν Κιμ, είναι ενδεικτικό της τακτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο οικονομικό μέτωπο.

Την ίδια ώρα, η κλιμακούμενη στοχοποίηση του Πάνου Καμμένου για τις επικοινωνίες του με τον καταδικασμένο για το Noor 1 Μάκη Γιαννουσάκη σηματοδοτεί αφ’ ενός την ρελάνς της ΝΔ στον θεσμικό πόλεμο και, αφ΄ετέρου, την καθαρή πρόθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κλονίσει την κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Πρόκειται για μια τακτική που, πέραν των άλλων, επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει και να ενισχύσει και τους προβληματισμούς εντός του ΣΥΡΙΖΑ για την περαιτέρω δυναμική αυτής της συνεργασίας – προβληματισμούς χαμηλών τόνων μεν με δεδομένη και την επαναλαμβανόμενη πλήρη κάλυψη του υπουργού Αμυνας από τον πρωθυπουργό, αλλά ανοιχτούς από κορυφαία στελέχη όπως ο Νίκος Φίλης και ο Δημήτρης Παπαδημούλης με ορίζοντα το πολιτικό τοπίο που θα διαμορφωθεί μετά τις επόμενες εκλογές.

Η άμυνα της Φώφης και ο Βενιζέλος

Στην έτερη όχθη, εκείνη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η Φώφη Γεννηματά επιμένει να παίζει σκληρή άμυνα, να απορρίπτει τα διλήμματα και να αποκρούει τις εισηγήσεις στελεχών του κόμματός της για «αντεπίθεση» στον Αλέξη Τσίπρα με μια ατζέντα που θα περιλάμβανε τους δικούς της όρους για προοδευτική διακυβέρνηση.

Αντ’ αυτού, αφ’ ενός προβάλει το επιχείρημα πως οποιαδήποτε ένδειξη σύγκλισης είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με την ΝΔ θα συνέθλιβε το κόμμα της στις συμπληγάδες της οξείας πόλωσης και, αφ’ ετέρου «γέρνει» όλο και περισσότερο εσχάτως σε κοινές θέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Στην εν λόγω πολιτική αντίφαση τον δικό της κομβικό ρόλο παίζει η κλιμακούμενη πίεση των «αξόνων» Σημίτη και Βενιζέλου που προκρίνουν σταθερά και ανοιχτά την σύγκλιση με τη ΝΔ. Και φροντίζουν να υπενθυμίζουν την εσωκομματική ισχύ και την παρουσία τους με κάθε ευκαιρία, όπως έπραξε εύγλωττα και χθες ο Ευάγγελος Βενιζέλος με μια συνέντευξη – προειδοποίηση στην Athens Voice:  «Εχω καθήκον», είπε, «να πω τι πιστεύω. Έχω ένα πατριωτικό καθήκον, με την εθνική έννοια του όρου, αλλά είναι και παραταξιακό καθήκον… Και όλοι όσοι φοβούνται ότι θα με βρουν μπροστά τους, θα με βρουν μπροστά τους»…